Vijftien sluizen vandaag

Af en toe lijkt het of we oogkleppen op hebben. Maar af en toe hebben we ook haviksogen. Want wat bleek vanochtend? Er is wel zeker een bakker hier! Vanaf de sluisbrug ook nog goed te zien. Waarom we ‘m gisteren niet opgemerkt hebben weten we nog steeds niet, maar vanochtend hebben we lekkere verse baguette gekocht.

En die haviksogen? We waren benieuwd of die oude sluisjes , die vervangen zijn door “De Badkuip”, nog ergens zouden zijn, en vertrokken vroeg op de fiets om ze op te zoeken. En ja, we vonden het drooggevallen stukje kanaal, met alle sluisjes en sluishuisjes.

Enkele sluishuisjes waren bewoond, maar niet met veel pracht en praal. Soms zagen we het verschil niet tussen een bewoond huis en een onbewoond huis.

Maar goed, we waren zomaar van sluis 17 naar sluis 1 gefietst. Het was maar een klein stukje. ’t Was wel wat hoor, als je hier met je vrachtschip door heen moest. De ene sluis nog niet uit het zicht of je lag al voor de volgende. En elkaar passeren? Nee, dat kon bijna niet, want het was vaak te smal. Dus moest je wachten in een soort Wendebecken.

Wij hebben lekker de 17 sluisjes “gedaan”, heen en terug, en vonden ’t leuk om ze te zien. Ze zijn niet ooit voor een oud-ijzer-prijs verkocht.

Rond koffietijd waren we terug aan boord, en na de koffie zijn we vertrokken. Samen met onze achterburen toevallig. Vier Duitse stellen op een huurboot. Zij voeren voorop, en het sluizen ging hartstikke vlot.

Mooie sluishuizen zagen we niet, het was wat saai allemaal. Het signaal voor het openen van de deuren klonk weer als een achteruitrijdende vrachtwagen en niet meer als een grapjesmakend kleinkind, maar het kanaal was groen en bochtig. Prachtig, tussen de bergen. Het was wel wat fris, we zagen niet zoveel zon en hadden weer vesten en driekwartbroeken aan. 

Bij sluis écluse de Greifenstein moesten we een schutting overslaan. Er lag nog een huurboot te wachten (met 9 feestende Duitsers), dus die had voorrang. We lunchten even tot zij gesluisd waren en de volgende schutting met twee andere huurboten klaar was.

Bij het stadje Saverne moesten we weer een schutting wachten, en kwamen we met diezelfde feestende Duitsers in de sluis. Saverne leek leuk, en we wilden even aanleggen om een supermarkt te bezoeken en rond te fietsen. We voeren de haven voorbij, legden aan, en een jongedame van de haven vroeg of we vannacht wilden blijven. Nee, we wilden boodschappen doen. Wilden we ook stroom of water gebruiken? Nou, wat water was misschien wel lekker. Dat kon, het kostte 5 euro. Nou, dat was ons te gek. Geen gras gemaaid, geen handige bolders, en dan 5 euro vragen voor misschien nog geen 200 liter water? Nee, daar zijn we te Hollands voor.

Het was niet zo geweldig diep hier, dus we besloten dat ik even de stad in zou fietsen voor boodschappen en Hidzer zou blijven. Na ruim een uur gingen we weer verder. De fruitmand was gevuld, we hadden weer kwark, een fles tonic en een krop ijsbergsla, het schroefaskokervet was aangevuld dus we konden op zoek naar een leuk ligplekje.

En die vonden we, zes sluizen verderop. Sluizen die we nu moesten bedienen door aan een boven het kanaal hangende tuinslang te trekken.

Onze ligplek voor vannacht is een nieuw gecreëerde plek, bij het dorpje Dettwiller. Op weg hiernaartoe regende het achter ons, maar wij bleven droog. De wind nam af, en we hebben nog lekker in de zon in de kuip gezeten. We liggen wel vlak bij een brug, maar dat is er eentje voor de weinige mensen die van de dorpjes Waldoswisheim, Furchhausen en Altenheim naar Dettwiller rijden. Dat zijn er niet zoveel dus.

Het doet hier allemaal Duits aan. We zien vakwerkhuizen, geverfde huizen, maar nog steeds wel de Franse puntvitrages.

Zojuist hebben we nog gezellig gebeeldbeld met Marit, en morgen doen we dat weer als ze op het feestje is van Oerpake en Oerbeppe. Zin in!