Naar Verdun

Met een prachtige blauwe lucht startten we om 9:00 uur de motor. De sluis, die we vanaf de steiger konden zien, gaf enkel rood, de télécommande liet het gele lampje knipperen, de sluis gaf rood-groen en even later groen.

We voeren naar binnen, legden vast, hebben drie keer de blauwe stang omhooggeduwd maar er gebeurde niets. Daarop heb ik de VNF gebeld en meneer zei dat er hulp kwam. Okee. We lagen in de zon, dat scheelde. 

Met een blik op "onze steiger" hebben we uiteindelijk koffie gezet. We kregen een telefoontje van de Brasseur (onze buren op de steiger), ze hadden een afspraak voor sluis 27 om 10:00 uur en bleven nog steeds liggen. Wij waren al lang de sluis ingevaren.

En juist toen mevrouw Brasseur tegen me zei dat zij naar de sluis wilden varen, gingen de achterste deuren dicht. De meneer van VNF was zonder dat wij het hadden gehoord of gezien aangekomen en had op het juiste knopje gedrukt. 

Toen we omhoog gesluisd waren vroeg ik aan de meneer van VNF hoe 't zat met onze afspraak, waar we nu te laat voor waren. "Pas de problème" zei hij. Mooi zo! Even later voeren we weer door mooi Frankrijk.

Ha, sluis 27 (en alle sluizen tot aan Verdun toe) was leuk! De sluis stond open, drie VNF meneren gingen aan de slag. De achterste deuren moesten dichtgedraaid worden (met een soort lierhendel), en bij de voorste deuren moesten ze eerst ergens aan draaien zodat er water naar binnen stroomde, en later moesten ze weer ergens anders aan draaien opdat de deuren open gingen.

Vanaf sluis 26 hadden we steeds dezelfde VNF meneer en mevrouw. Ze moesten vaak flink aan de bak, en hoeven vanavond niet naar de sportschool!

Er lag op dit traject veel wier. Heel veel wier. Algue noemen ze dat hier. Soms aan de oppervlakte, dat de sluiswachter uit het water moest scheppen omdat anders de deuren niet goed open of dicht konden.

Maar ook veel algue onder water. En ook vandaag was het water soms enorm helder. Leuk, omdat we dan de wondere wereld van Jacques Cousteau (of was het nou de wondere wereld van Chriet Titulaer?) konden zien. Een aquarium liefhebber kan zijn hart ophalen hier, want we hebben echt wel 7 verschillende vormen van wier gezien.

Tot twee keer toe kwamen we weer vlak langs een afwatering. Het blijft een gek gezicht!

Onderweg hebben we aan een zolderschuit nog een pitstop gemaakt. Even het wierfilter weer leeghalen en schoonmaken. Dat was wel weer nodig.

Een paar kilometer verderop, tussen Sivry en Consenvoye hoorden we een vreemd geluid. Wat bleek? Er kwamen steeds luchtbellen uit de bodem omhoog tegen de boot aan. Heel apart. Waarschijnlijk door de zog van de boot in het water, we zagen het uit het wier omhoogkomen. Het duurde niet lang, en we weten nu nog niet of we er van genoten of niet.

Even later kwamen we in de sluis van Consenvoye. Nou ja, hier hadden we zomaar een drijvende steiger. Dat was luxe. Nog steeds dezelfde meneer en mevrouw van VNF (elk met een eigen auto), we werden al een beetje familiair. Meneer moet trouwens nodig naar de tandarts, hij mist zowel boven als onder een paar tanden. 

Maar goed, tijdens de rust in deze schutting hebben we weer het wierfilter geleegd. Snelle actie!

Tussen Consenvoye en Verdun zagen we aan bakboordskant de Militaire Begraafplaats. Huub Stapel vertelde in het programma "Langs de Maas" dat hier Helmut Khol en Francois Mitterand in 1984 hand in hand stonden, maar het was iets van 10 kilometer verderop. Ze zijn hier wel geweest, om eer te betuigen aan alle gesneuvelde soldaten en de Frans-Duitse verzoening te bezegelen. 

Feit is dat de begraafplaats op tv er indrukwekkend uitzag, met de Maas op de achtergrond. Dat Huub Stapel de geschiedenis wat anders inkleurde dan had gemoeten is niet goed, maar we herkenden de locatie wel, van grote afstand.

Tegen vier uur voeren we Verdun binnen. Blauwe lucht, rust, breed water, lekker warm, ruimte: Verdun voelt goed.

We hebben een plekje gevonden midden in het centrum. Aan de stille kant van de Maas. 

Vanavond zou ik de afsluitingsavond van de muziekles hebben, maar een Zoom-verbinding zat er even niet in. Maar ik heb wel lekker in mijn eentje gespeeld. Het zal wel niet helemaal synchroon geklonken hebben met de muzikanten in Sneek, maar de lol was er niet minder om.