Malheur d'algue (2)

Het is heerlijk rustig hier, gisteravond hebben we tot laat buiten gezeten, we hebben goed geslapen, vanochtend buiten ontbeten en ik heb bij de bakker twee baguettes gekocht. Bij de sluis zijn 3 VNF-Jean Pierres, en helaas: ik zag heel veel wier.

Om 8:50 uur begon het water al uit de sluis te stromen. Nou, we waren er klaar voor hoor! Op dweilen stonden twee emmers water klaar, naast het luik van de machinekamer. Met de speciaal voor zulke klusjes aangeschafte afwasborstel. En in de machinekamer stond een oude bak, waar de verwachte wier in gegooid kon worden.

Nou, dat bleek geen overbodige maatregel vandaag. Potverdikkeme, wat een wier. Als je hier een handeltje in ziet moet je echt komen, want er groeit hier wier in allerlei soorten en afmetingen. En het drijft ook.

Bij de eerste sluis direct al, écluse d’Ambly (14), kreeg Jean Pierre hulp van de bewoner van het sluishuis bij het wegduwen van het wier. Anders konden de deuren niet open. En ongelogen, na het kleine stukje varen, van wel 130 meter, zat het wierfilter al weer vol. Dus in de sluis heeft Hidzer ‘m al geleegd.

Veel aandacht voor de omgeving hadden we niet. Wel voor koelwater, wierfilter en temperatuur. We hebben het luik van de machinekamer open laten staan voor ’t gemak. Okee, het geeft meer lawaai, maar dat hadden we er wel voor over.

Sommige stukken van het kanaal waren redelijk schoon. Wat wier betreft. Dan troffen we wel weer takken, en zelfs een dikke boom midden in het water, waar een rode ton aangebonden was.  Vandaag hadden we zelfs tijd voor koffie en boterkoek onderweg. En we keken weer wat rond, want het is hier toch echt wel mooi.

We troffen zelfs een tegenligger. Gelukkig op een schoon stuk water. Een meneer in zijn eentje.

Vlak voordat we onder de brug van de TGV door voeren, kwam er zo’n snelle  trein langs. Echt snel! En ook veel lawaai helaas. Hopelijk gaat ie niet vlak langs dorpjes.....

Met regelmaat en korte tussenpozen maakten we het wierfilter schoon. Dat was echt nodig. Twee van zulke bakken vol wier hebben we vandaag overboord gekieperd. We troffen zelfs kleine visjes aan.

Bij écluse de Rouvrois, nummer 11, vraagt Jean Pierre of we tot St-Mihiel gaan. Ja, dat willen we graag. En morgen verder? Inderdaad. Negen uur vertrekken? Ja, dat is prima. Maar het is toch zelfbediening vanaf hier? Ja, dat klopt.

Nou ja, geen idee waarom hij dat wilde weten, maar we zien wel. We voeren lekker verder, want het water werd breder en dieper omdat we op de echte Meuse kwamen. Om even voor enen legden we in St-Mihiel aan.  We spoelden de boot af, deden de was, hadden bijna alle knijpers nodig voor ’t ophangen en namen daarna rust.

Vanavond, na ’t eten , hebben we weer een stadswandeling gemaakt. Het water van de Meuse is in 2001 twee meter hoger geweest dan nu, dat heeft vast veel impact gehad. Er staat van alles te koop, misschien daardoor wel, in verschillende staten van onderhoud. Mensen houden hier de luiken dicht, terwijl wij de boel open zouden doen om alles te laten luchten, en vooral om daglicht binnen te laten. Nee, erg vrolijk werden we niet van de binnenstad.

 Morgen maar weer verder, op naar Commercy.