Het went al: buiten ontbijten in het zonnetje. Het Franse leven, heerlijk! Ik ben even naar de Aldi gelopen voor een baguette, Hidzer heeft de emmers en zo weer klaargezet voor de wierfilter-perikelen die we verwachten, en tegen kwart voor negen vertrokken we. We waren nog niet lang op weg (in helder water, joepie!) of ik zag op de AIS dat er een vrachtschip ons tegemoet voer. De Mizar, met afmetingen van 25 bij 5 meter. Een Fransman, op weg naar Berlijn. Nou, die is dan wat uit koers geraakt.....
We zaten te bedenken wat de beste plek was om zo’n schip te passeren. Voor een sluis? Daar is meestal de minste wier. Maar heel gek, vandaag gingen alle sluizen al direct open wanneer we ze naderden. Andere dag moest het water er eerst nog uitgepompt worden, maar vannacht hebben ze allemaal “droog” gestaan blijkbaar. Dus het sluizen ging super vlot.
Het varen niet hoor, want het was weer een waar wier-spektakel. Jonge jonge, wat een ellende!
Vlak bij het punt waar de gekanaliseerde Maas (die dus ook Canal de ‘l Est (Branche Nord) wordt genoemd) uit komt in de Canal de la Marne aux Rhin, zijn vier sluizen binnen 2 kilometer gebouwd. Bij de eerste (die nummer 4 heet) werden we geholpen door Jean Pierre. Ik vroeg of we op het grotere schip moesten wachten, maar welnee, dat was niet nodig. Er was ruimte genoeg om elkaar te passeren en het was schoon water. Echt?
Ja, echt. We wachtten even op het woonschip (geen vrachtschip dus, zoals in AIS gemeld stond) en gingen daarna vrolijk verder. Jean Pierre hielp ons in de tweede sluis, was even afwezig in de derde (dus Hidzer moest naar boven klimmen om de lijnen te beleggen op de bolders) en stond ons weer op te wachten op de vierde sluis.
Hij vertelde dat het overal in Frankrijk terrible is. Ook op de Mosel? Ja ook. Oh jee. Ach, zei hij toen, daar weet ik ook niet zoveel van, van die Mosel. Maar, vertelde hij nog in al zijn wijsheid: als er wier is, is er water. Tja, die Jean Pierre toch.
Tja, die Mosel, dat gaan we dan nog wel beleven. We zijn bijna huppelend verder gevaren, want het was schoon! Nou, relatief dan. In Nederland zou er een waarschuwing komen vanaf de Centrale Meldpost, maar wij vonden het schoon.
Het was al over enen toen we Pagny-sur-Meuse binnenvoeren, met klokkengelui als welkom. We legden aan en namen een late lunch. Lekker in de schaduw van de bimini en in de schaduw van bomen. Het ligt hier leuk. Dicht bij een brug, maar daar gaat niet veel verkeer over.
Het water is helder, erg helder. We kunnen het wier, de schroef, boegschroef, anodes en zo allemaal zien. Hidzer is in ’t water geweest om een paar sliertjes wier van de anode te trekken, en ik heb me gewoon lekker laten zakken. Heerlijk.
Trouwens, door het heldere water is goed te zien dat al dat wier een boel anti-fouling van de boot heeft geschuurd. Potverdikkeme, hebben we daar van ’t voorjaar zo ons best op gedaan!
Aan het eind van de middag werden we gebeeldbeld door Marit. Ze liet ons de hele tuin zien, ook de grote boom bij de buren. En ach, die Hidde: hij zag zijn Pake en rende naar de telefoon en wilde Pake pakken. De schat! Het was geweldig om even met de kindjes te "kletsen". Ze waren lekker buiten en hadden zojuist een flinke bui gehad.
Wij kregen er ook nog eentje, tegen zessen. Het zette niet door, maar de boel koelde wel een graad af. Niet echt dus.
Vanavond zijn we uit eten geweest. Ja, bij dat beroemde truckers-restaurant. Pas om 19:00 uur mag je komen eten. Er achter is een hele grote parkeerplaats, het lijkt wel een festivalterrein. Het eten was goed maar niet bijzonder, maar er was volop keus. Zelfs slakken kon je kiezen van het voorgerechtenbuffet.
Er was blijkbaar een goede douchegelegenheid, want heel veel truckers leverden de sleutel van hun wagen in en kregen een sleutel van een douche in de plaats. En later weer andersom natuurlijk. Nou ja, je begrijpt dat we (vooral ik) onze ogen uitkeken. Er was 1 vrouwelijke chauffeur, compleet met tattoos en crocks.
Nu is het nog lekker warm. Hemdje en rokje/korte broek. Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten