Op de Moselle naar Pompey

 Prima vaarweer hadden we vandaag. Lekker warm maar met sluierbewolking, dus de zon brandde niet fel. Na een ontbijtje en een fietstochtje voor twee baguettes vertrokken we om even over negen. Wel met emmers, bak, dweilen en zo bij de hand. En dat was ook nodig. In de eerste drie sluizen van vandaag, nog in het Canal de Marne au Rhin, heeft Hidzer drie keer het wierfilter moeten legen. De eerste sluis was slechts iets van 400 meter van ons plekje in de haven af.  Het was een leuk stukje varen langs de vestingmuren, maar ja, dat stomme wier!

Maar toen? Toen kwamen we op de Moezel, de Moselle. En die was schoon. We moesten er echt aan wennen. Totaal overbodig hielden we steeds het wierfilter en de uitlaat in de gaten, maar alles ging super. Dat was ontspannen varen! En nu keken we ook weer lekker naar de omgeving.

We zagen enorm grote borden om de kilometers van de Moselle aan te duiden. Of ze op bijziende schippers rekenen of zo weet ik niet, maar je kunt deze borden niet missen.

De sluis écluse de Fontenoy-sur-Moselle, die duurde even. Hij was leeg, moest dus water vanaf onze kant in de sluiskamer laten stromen, en dat ging om veel liters .De sluis is 185 meter lang, 12 meter breed en had een verval van 4,4 meter. Dan gaat het om 9.768.000 liter water.

Het kon nog erger, want de sluis van Liverdun was even groot maar daar gingen we 7,3 meter naar beneden. Daar ging speciaal voor ons eerst meer dan 16 miljoen liter in, en toen wij naar binnen gevaren waren gingen die 16.206.000 liter er ook weer uit. En ’t kostte ons niets. Onze gele lijnen zijn 18 meter lang, dat was dus genoeg. Voor de zekerheid had ik er een witte lijn aan vastgeknoopt, maar dat was niet nodig geweest.

De sluizen hebben mooie grote gele bolders, die vallen lekker op.

De Jean Pierres van deze sluizen waren erg aardig: hingen uit het raam te kijken en zwaaiden ons vrolijk uit. Ze hadden niet zo veel te doen denken we: we zijn slechts 1 franse boot tegengekomen.

We liggen bij het dorpje Pompey aan een Marrekritesteiger. Prachtig plekje! We zijn na aankomst direct op de fiets gestapt om een paar kilometer terug te fietsen, naar het dorpje Liverdun. Met een middeleeuws karakter. Het was een fikse fietstocht, niet langs de Moselle maar heuvel op en heuvel af.

En het oudste gedeelte van Liverdun lag ook nog eens op een berg. Daar viel niet eens tegenop te fietsen! Of alles nou Middeleeuws is, welnee. Maar we  hebben genoten van het uitzicht op de Moselle, waar wij gevaren hadden, en namen op het hoogste punt van het dorpje, bij een droge fontein, pauze met water en een madeleine. Welverdiend, haha!

Toen we weer thuis kwamen begon het een beetje te regenen, maar dat mocht geen naam hebben. Het ligt hier heerlijk rustig, we hebben een mooi uitzicht en er is een bakker dichtbij. Meer hoeven we niet!