Regenachtige dag

Ons plan was: een dagje Nancy. Op de fiets er naar toe, dat is een kilometer of 20, dat is wel te doen. Maar gisteravond  keken we “in het weer” en toen bleek dat we vandaag een regendag zouden hebben. Met onweer. Vannacht zou dat al beginnen.

Dat onweer hebben we niet gehad. Wel vannacht een flinke bui. Maar vanochtend scheen de zon. Dus ik maakte van Hidzer tijdens ’t ontbijt een foto, omdat hij jarig is. De regen scheen mee te vallen, dus wel zouden gaan fietsen. Maar de weermannen vertelden dat we dat beter niet konden doen, want het zou de hele dag miezeren en regenen, met af en toe een momentje droog.

Okee, dan maar niet. Even snel naar de supermarkt, een kilometer verderop, dat zou te doen zijn. Dachten we. Maar de weermannen besloten anders: de heenreis ging prima, terug regende het. Nu was het niet zover, maar het wegdek (asfalt) zit hier vol scheuren en gaten, ook de stoep, dus keihard fietsen was geen optie.

Maar ach, blote benen zijn zo weer droog. Ik heb slingers opgehangen, zodat duidelijk te zien was dat we een feestje hadden. Niet dat er iemand langs kwam, geen boot en geen wandelaar, maar dat gaf niet.

Na de koffie zijn we gaan poetsen. Buiten en binnen. En ik heb een praliné-taartje gemaakt. Want als je jarig bent krijg je een taartje, en aangezien geen koffie met gebak in Nancy gingen halen moest dat maar aan boord.

Het was trouwens lekker warm: 22,9 graden meldde onze thermometer. De barometer staat erg laag: in Nederland zou dat slecht weer betekenen, hier valt dat dus mee.

Tegen 14:00 uur leek het droog te blijven. Nou, lichte motregen af en toe. Eigenlijk was het weer te goed om te blijven liggen, maar te slecht om te fietsen. We keken elkaar aan, wierpen een blik op de kaart, en besloten om te vertrekken.

We verwachtten dat de route naar Nancy niet supermooi zou zijn, vanwege de industrie en de voorsteden. Dat kon wel met miezerig weer gevaren worden. En in Nancy zouden we besluiten wat we zouden doen. In de stad blijven liggen of niet.

We startten de motor en sloegen na iets van 200 meter op de splitsing rechtsaf. Au revoir Moselle! Nu zaten we weer op het Canal de la Marne au Rhin. De eerste sluizen brachten ons 3 en 7 meter omhoog. Jean Pierre kwam uit zijn toren en bracht ons weer een télécommandeur, die we pas na Nancy hoeven te gebruiken.

Onze verwachting kwam uit. Helaas. Nee, niet over zeewier: dat zien we hier niet. Her en der een sprietje bij de wal, maar dat is te verwaarlozen. Nee, de verwachting over het mooie van deze route. Niet zo mooi dus. Voorsteden, dus langs een weg, langs het spoor, veel rommel in het water, langs sloopbedrijven, kolenopslag, oude schepen, verwaarloosde huizen. Over rommel gesproken: we hebben van alles zien drijven: van een laars tot mondkapjes, van een plastic krukje tot lege plastic en glazen flessen, van een bal tot stukken schuimrubber en ga maar door. Van Himmeldei hebben ze hier nog nooit gehoord.

Wij fleurden de boel nog wat op door de Hoera-ballon die we opgehangen hadden, haha. Maar we stuurden steeds buiten, onder de bimini, dat was wel lekker.

De ene oever van het kanaal lag vol met spitsen. De vrachtschepen die hier vroeger vracht vervoerden maar nu als woonschip gebruikte worden. Eentje was mooi onderhouden. De rest? Nou nee.....

We kwamen niet alleen onder bruggen door, maar ook onder de Tuyau de Malzeville, Oléoduc du Doyen Jaques Parisot, Pont de Tuyau, en de Pont Industrielle de Novacarb. Klinkt gezellig, maar het waren allemaal pijpleidingen. Ja, zo fleuren de Fransen de boel ook lekker op!

Van de haven van Nancy (waar we naar de Brasseur gezwaaid hebben) werden we niet vrolijk. En morgen schijnt het ook nog een wat druilerige dag te worden. H’m. Doorvaren? Mais oui! Bij de eerstvolgende mooie aanlegplek zouden we stoppen. Maar je raadt het al: die kwam maar niet.

Ja, aanlegplekken waren er wel: tussen oude meuk, achter een vaag flatgebouw, bij een stinkfabriek. Dan nog maar even doorvaren. Aan weerszijden van het kanaal zagen we grindgaten en bergen grind.

De laatste sluis van vandaag haalden we een kwartier voor sluitingstijd, (de sluizen zijn hier om 18:00 uur gesloten) dat was mooi, en we voeren over een aquaduct (van de rivier de Meurthe) door naar het dorpje Varangéville. Hier legden we tegen half zeven aan.

Niet het allermooiste plekje van deze reis, maar we waren vlak voor een dikke bui binnen, en zijn er tevreden mee. We zitten binnen en horen nauwelijks iets van de treinen aan de andere kant van het kanaal.

Tijd om te proosten op Hidzers verjaardag!