Dagje Namur

 We hadden ons een rustdag beloofd in Namur. Daarom hadden we gisteren direct maar voor twee nachten de haven betaald (à 15 euro per nacht), zodat we verplicht waren te blijven. Want echte rust hebben we nog niet gevonden. We maken ons niet druk of ongerust, maar ja, de Donau is nog steeds een beetje onzeker door Poetin zijn strapatsen, en het schijnt tussen Nancy en Strasbourg nogal droog te zijn, dus misschien staat daar te weinig water. 

Maar ach, daar zijn we nog niet, we zijn nu nog in Namur. Eerst stond poetsen op het programma. De was doen, bed verschonen, stofzuigen, Marits hoekje opruimen, we deden dat in anderhalf uur, en zaten voldaan aan de koffie. Met het laatste stukje Fryske Koeke uit een verwenpakket.

Daarna stapten we op de fiets, om de citadel te bekijken. Het is één van de grootste burchten van Europa en we zagen 'm gisteren al van verre. Strategisch op een heuvel (of berg, wanneer is het een heuvel en wanneer een berg?), daar waar de rivier de Sambre op de Maas uitmondt.

Ergens in de Middeleeuwen werden de eerste stenen wallen gebouwd, en zoals het vaak gaat met zulke oude burchten en kastelen: het werd door verschillende strijdmachten belegerd, vernield, opgebouwd tot het nu een toeristisch object is. Compleet met toeristisch treintje en kabelbaan naar de stad beneden. 

Wij waren niet enorm onder de indruk. Ja, wel van de oude dikke stenen wallen, maar er werd in onze ogen niet op een mooie manier gerestaureerd. Maar we hebben wel een lekkere citadel-picknick gehouden, op een bankje, met uitzicht op de Maas. Even voorbij dit eiland liggen wij aan de linkerwal.

Vanochtend, voor we vertrokken, hebben we de boot verlegd, want de waterslang was niet lang genoeg. Nu liggen we niet meer op het laatste stuk van de steiger, maar iets van tien meter verderop. Maar oh, wat is het een prachtig rustig plekje! 

We hoorden en horen nauwelijks auto's, heel af en toe komt er een schip langs (we hebben vijf vrachtschepen en vier pleziervaartuigen gezien), alleen mochten sommige ganzen wel wat rustiger doen.

Het was leuk om in Namur rond te fietsen. De Belgische huizen verbazen ons nog steeds, want ook hier zien we vaak blinde zijgevels. En kleine balkonnetjes. En af en toe zomaar een mini-kappelletje.

Gisteren zagen we een clochard liggen. Hij had zich geïnstalleerd in een portiek, leek het wel. Vandaag was hij er niet en konden we een foto maken van zijn onderkomen. Hij had alles netjes opgeruimd. Gisteren stond de stoel links, had hij zijn (witte) matras uitgerold, en zat hij half liggend op dat matras met de de kussens achter zijn rug.

Zou het zijn oude huis zijn? Zou zijn ex er nog wonen? Is hij het huis uitgezet? Wacht hij op de sleutel? We vragen ons van alles af maar weten het niet. Feit is dat hij het netjes achterlaat.

Na 't fietsen zijn we weer ruim een uur gaan klussen. De boot is van buiten gepoetst en is nu weer roomwit in plaats van kalksteen-en-zandstof-bruin. Hidzer heeft de sluisplank geüpdatet. De touwen waar hij aan hangt raakten de sluiswanden, en daardoor sleten ze als een malle. Eentje was al half door.

Hidzer heeft gaten geboord naast de dwarsbalkjes, daar het touw door gedaan en nu is hij weer sluis-proof.

Al met al was het dus geen rustdag. Bijna drie uren klussen en poetsen en ook nog een berg op fietsen. We hebben weinig zon gezien, maar daardoor kluste het natuurlijk wel lekkerder. We zijn wel erg tevreden over vandaag en hebben zin om morgen weer verder te varen. Laat de sluizen maar weer komen!