Fietsen en wandelen in Strasbourg

We hebben vandaag een fietsdag gehad. Eerst naar Strasbourg: dat was ongeveer vijf kilometer fietsen langs het water vanaf de boot naar het Europees Parlement. Het gebouw stond in de steigers, en omdat het zondag was bleek er niets te doen.

We fietsten naar het centrum, kwamen langs het Palais du Rhin, waar ongelogen 31 vlaggen gehesen zijn. Beetje overdreven vonden wij. En of ze ’s avonds gestreken worden (of binnengehaald), dat betwijfelen we eigenlijk ook.  Maar ach, het ziet er vrolijk uit.

In het centrum kochten we bij de Tourist Info een plattegrond waar een stadswandeling op aangeduid stond. Die hebben we gelopen (en deels gefietst). De start was bij de Kathedraal. Een enorm grote, met ontzettend veel beelden aan de buitenkant. Het roze zandsteen was nogal verkleurd vonden wij, maar wat wil je ook, het is bijna 1000 jaar oud! 

We zijn niet naar binnen gegaan, want er stond een dienst op het punt van beginnen. Na 14:00 uur had dat wel weer gemogen, maar toen hadden wij geen zin meer. Het was wel een beetje gek hoor: we waren dus al langs die grote luxe dure gebouwen van het Europees Parlement geweest, stonden nu te kijken naar de kathedraal, er stond een meneer bij de deur die de toeristen vriendelijk maar resoluut de toegang weigerde, en nog geen 20 meter bij die man vandaan lag een vrouw op het plein. Armoe troef denken we, want er stond een bekertje bij waar je blijkbaar geld in mocht doen.

Ergens verderop zat een man te bedelen. Hij was wel grappig eerlijk: op het karton stond dat hij graag 1 euro wilde om alcohol te kopen. Tja... En we zagen niet ver van de ambassadewijk een tentje onder een brug. Dus arm en rijk zijn hier wel superarm en superrijk in Strasbourg.

Heel veel vakwerkhuizen zagen we, soms bijna grappig aan elkaar gebouwd. Hoe kregen ze het toch voor elkaar!

En zomaar, in een verloren hoekje, zagen we een hele mooie regenpijp.

We hebben aardig wat kilometers gefietst. Van het fietspaden-plan begrepen we niets. Soms mocht je een straat niet in en bleek het even later toch te mogen, soms was het eenrichtingsverkeer behalve voor fietsers, dus na een poosje gingen we gewoon onze gang en keken ondertussen erg goed uit. Trouwens, automobilisten zijn in heel Frankrijk, dus ook hier, erg zorgvuldig en voorzichtig als het om fietsers gaat. Fijn gevoel is dat!

Strasbourg is een leuke, gezellige stad. We hebben van alles gezien, zijn vaak afgestapt, en aan de ene kant was het fijn dat het zondag was, omdat het rustig was qua verkeer, maar er waren ook dingen gesloten waar we wel even in hadden willen kijken. Maar aan toeristen en terrasjes geen gebrek, het was prettig druk. En het was prima stadsweer: een redelijk zonnetje, niet te koud en niet te warm.

Terug aan boord was het lekker uitrusten in het zonnetje. Het verwaarloosde zeiljacht-zonder-mast, dat aan de andere kant van de steiger ligt, daarvan hadden we gedacht dat het achtergelaten was. Maar tot onze verbazing kwam er een oudere man met twee honden aan, die met wat gezucht en gesteun aan boord klom. Hij liep wat heen en weer naar zijn auto, en later vertelde hij dat hij naar Duinkerke moet. Oei, dat is nog een stukje varen. Hij bleef rap-Frans praten, maar wat ik er van begreep is dat hij pech kreeg en ternauwernood in dit haventje kon komen. Wat zo’n man nou met zo’n boot moet? Hij vroeg nog of we er bezwaar tegen hadden dat hij de motor vanavond aan liet staan. Begreep ik dat nou goed? Ja, de hele dag, om de accu’s op te laden. Ik zei dat ik dat wel lang vond, en dat het ook wat stonk. Nou, dat begreep hij gelukkig en deed even later de motor weer uit. En na nog een half uurtje vertrok hij weer.

Nu liggen we hier met dit onbemensde jacht, een huurboot en een Pikmeerkruiser met Zwitserse vlag waar een pompeblêd-gewichtje aan hangt. Achterop de boot staat groot Amsterdam, en ook Biberstein. Terwijl de naam Castor is. Lekker duidelijk allemaal.

Het is weer lekker rustig hier, bijna saai, maar hartstikke fijn!