Weermannen in de war richting Nessebar

Nou, Varna had ook een minder leuke verrassing voor ons. Tegen tien uur gisteravond klonk er luide muziek vanuit het zeilclubhuis. Met enorm dreunende bassen. We dachten eerst nog dat het rond één uur, of hoogstens twee uur, wel afgelopen zou zijn. Maar helaas voor ons, het ging door tot zes uur vanochtend.

Ik ben ergens vannacht nog op zoek gegaan naar oordopjes, en heb ze gevonden. Dat scheelde best, dus een super beroerde nacht hebben we niet gehad. Een normaal beroerde nacht. Dat wel. Maar ja, wat doe je er aan? Gelukkig ging de jeugd niet zwalken over de pier, en dat was fijn voor ons vanwege het lawaai dat dat zou opleveren, maar ook voor hen, want deze pier was niet zo leuk voor pillenslikkende jongeren.

Maar goed, we zijn op tijd vertrokken, met een vest aan, voor een tocht van 35 zeemijlen naar Dinevi. Eerst hadden we een leuk windje. Dat had de app Windy ook voorspeld. Ook verwachtte Windy een korte periode met erg weinig wind, maar daarna zouden we heerlijk kunnen zeilen.

Nee dus, het viel wat tegen. Na het eerste uurtje was de wind op. Een klein beetje wind was er nog, maar niet eens gunstig. Dus we hebben het hele traject op de motor moeten varen. Wel af en toe de fok er bij, maar dat was tegen het slingeren, niet omdat het ons vooruit hielp.

Ach, we hebben ons wel vermaakt hoor. Het was heerlijk warm, zo’n dertig graden, de zon scheen, we zaten lekker onder de bimini, zagen dolfijnen in de verte, hebben twee vrachtschepen een een Schip Van Oorlog gezien, voeren langs mooie kusten (en stukken waar veel hotels stonden), ik heb een wortelsoepje voorbereid, en we verbaasden ons over de fantastische lijnen in de rotsen van Kaap Emine.

En vlak na deze kaap konden we voor de wind weer lekker op de fok verder. H’m, slechts 3 kwartier, toen was ook hier de wind op. We hadden onderweg overlegd en besloten een andere haven aan te doen. Niet Dinevi, maar Nessebar. Dat was een half uur verder varen vandaag, maar zou ons morgen zeker een uur schelen. Thomas vond het prima.

We zijn qua snelheid trouwens aardig gelijk. Dat is fijn, we zeilen ongeveer even snel en ook op de motor doen we allebei redelijk rustig aan. Tegen kwart over vijf legden we aan in de vissershaven. Niet in de jachthaven, want dat schijnt ook een lawaaierige toestand te kunnen zijn. We hadden willen ankeren, maar in het echt zag het er iets anders uit dan op Navionix, met visnetten en zo, dus we hadden niet echt veel keus.

Natuurlijk namen we weer een Anleger bij ons aan boord. Dat is al een traditie geworden. Achter ons liggen twee charters: een zeiljacht en een turks jacht zonder tuig. Deze boten gaan voor een uurtje of zo met gasten even een rondje buiten de haven doen.

Voor ons ligt een charter (een iets grotere) en een vissersschip. En gelukkig: er kwam weer een piratenschip langs met muziek. Dat hoort er in elke haven blijkbaar bij.

Naast ons is de enorme zeewering. Echt enorm. Het zal wel nodig zijn in het stormseizoen, met harde wind vanuit oostelijke richtingen. Dat willen we niet meemaken, maar het voelt nu wel veilig.