Nu weer een echte zeilboot

Gisterochtend hebben we eerst wat geklust en zijn daarna met zijn drieën naar Florin gelopen, en nog even de stad in geweest.

Florin had helaas geen schroefasvet te koop. We hebben nog genoeg, maar deze reis zullen we toch nog een keer een 5kg emmer moeten kopen. Helaas had hij slechts kleine busjes. Dat is voldoende voor de boten hier, maar niet voor ons.

We zijn naar een supermarkt geweest en hebben wat rondgewandeld in het centrum. Hier staan mooie oude gebouwen, helaas leeg. Zó jammer! De wegen zijn Roemeens, dus vol gaten, de tegelpaden hebben voor 85 procent losse tegels, maar de mensen zijn ontzettend aardig. Sta je te kijken met vragende ogen op straat of in de winkel, dan wordt je direct aangesproken of ze je kunnen helpen. Met handen en voeten redden we ons hier prima.

Op zee bleken flinke golven te staan, dat was ook voorspeld.

Twee klusdagen. Jonge, wat zit er veel werk in het optuigen van de boot als je niet lekker overal bij kunt. Een zeil uitvouwen bijvoorbeeld, dat past niet op het voordek. De rolfokken vastzetten, dat vergde veel menselijke trekkracht. Fijn dat Thomas ons hielp!

Wij hebben hard gewerkt vinden we zelf, en vanmiddag om ongeveer twee uur waren we weer een zeilboot. Ik was vier keer in de mast gehesen, voor de vlaggenlijnen, de spieboomhijs, de radarreflector (die niet goed zat de eerste keer), en nog een paar lijnen. Thuis ging alles altijd veel gemakkelijker.......

Water tanken bleek een ander verhaal. Onze pier, die geen officiële haven is, is afgesloten van water en electra. Het verhaal gaat dat de vissers nooit betaalden. Maar er wordt ook gezegd dat het pachtcontract van de twee havens door de staat niet verlengd is, en dat de staat zelf de boel wil regelen. Er zijn diverse advocaten mee bezig.

Maar goed: water. Wij hebben nog een liter of 70 en doen er zuinig mee. Thomas had slechts een liter of 5. Florin zei dat we naar een lege plek aan een steiger van een haven moesten gaan, snel water tanken en dan weer weg. Maar de ene steiger was waarschijnlijk te ondiep.

Okee, dan naar de andere haven, aan ’t begin van onze pier. Hidzer en Thomas gingen op de Lotus heen, ik liep om ze op te vangen. Het tanken ging prima, tot (naar veel later bleek), de oude pachter er aan kwam en de kraan dichtdraaide. Geen contract, dan geen water. Dat we wilden betalen maakte niet uit. Nee, logisch, weten we nu, hij krijgt er geen cent van. Nou ja, Thomas had weer 100  liter ongeveer en kon weer vooruit.

We hebben Florin een doos chocola gegeven (van Milka, een dankjewel uitgave, nog uit Nederland), met een tekst dat we hem bedanken voor zijn hulp en aardigheid, en een envelop met 100 euro. Zonder zijn fysieke en regelhulp hadden we hier niet (gratis) gelegen en had de mast er nog niet op gestaan.

Thomas kreeg nog verse lucht in zijn banden.

Met Thomas hebben we gisteren onder een borrel met wat lekkers (het was al bijna zeven uur) de dag weer gezellig doorgesproken en hem bedankt voor zijn hulp. Na ’t eten hebben we het niet laat gemaakt.

Overdag is het trouwens gezellig mediterranee hier. Veel toeristenboten, een soort piratenschepen, die voor een uurtje met gasten de haven uit varen. Met soms heel gezellige muziekjes, die ons wat Turks aan doen. Veel toeristen lopen hier over de pier, maar volgens ons is hier niet zo veel te zien.

Vanavond zijn we met zijn drieën uit eten gegaan. Dat hadden we wel verdiend vonden we.  We hebben Thomas een Imray boek over Montenegro gegeven (gaan wij niet naar toe en hij misschien wel), hij heeft een ander Imray boek te leen nu, hij heeft ons geholpen met de rolfokken en met de giek, wij lenen zijn extra Ipad met Navionix software en hij vaart morgen met onze solo-vlag. We zijn dus vriendjes, hihi.

Morgen gaan we de Zwarte Zee weer op. Waarschijnlijk staat er weinig wind 's ochtens, maar 's middags krijgen we 'm tegen. Dus we vertrekken om zeven uur hebben we afgesproken, naar de haven van Mangalia. De havenmeester is al gebeld.