Lekker gezeild naar Varna (Bulgarije)

Oh, wat een lekkere zeildag! Beter dan Windy  had voorspeld zelfs. We zijn om zeven uur vertrokken, voor een tocht van ruim 35 kilometer. Best vroeg, want de wind zou tegen 11 uur vanochtend verdwenen zijn.

Eerst hebben we nog gekeken bij de havenmeester. Nou, niet lijfelijk, maar met de verrekijker. En onze Roemeense buurman, die zijn afval kwijt wilde (zij zouden vandaag naar Mangalia vertrekken), vertelde dat de havenmeester niet in zijn hok was.

We verlieten de haven, hebben ons gemeld, maar we kregen weer geen reactie. H’m, dat went al.

Het hele stuk naar Varna hebben we heerlijk gezeild. Met vol tuig. Wel hadden we twee korte periodes zonder wind, en na de tweede kwam de wind opeens van zee in plaats van van land. De zon scheen, het was bijna dertig graden, en oh, wat is het lekker als je om acht uur ’s ochtends al in je hemdje en korte broek aan het varen bent! 

Varna is een grote stad. Kilometers kuststrook is ingepikt door grote hotels. Soms lijken het wel simpele lego-blokken, maar soms waren het ook wel mooie hotels. Maar wel groot hoor. Met heel veel strandstoelen en parasols.  Voor we naar de haven koersten hebben we ons nog even lekker gedoucht in de kuip.

Er lagen veel grote vrachtschepen voor anker. Varna is dan ook een belangrijke industriehaven. Bij de laatste groene ton voor de ingang heb ik de Port Control opgeroepen, en warempel: ik kreeg antwoord! Of ik even naar kanaal 11 wilde. Tuurlijk. Daar vertelde ik dat we met twee zeilboten de haven binnen kwamen, met als bestemming de Oostelijke Pier. Hij bedankte me voor de info en wenste ons zelfs een fijne dag. Nou ja, dat is toch wel een kadootje in “Port Control en Border Control”-land!

We vonden een plekje aan een oude pier. Dat hadden onze buren in Balchik ons aangeraden. Misschien is “oud” niet  het goede woord, maar in Hollandse ogen is het een verwaarloosde pier. Met platen roestig staal om gaten op te vullen, met roestige bolders om je lijnen om te leggen, maar ach, we liggen.

De havenmeester kwam na een poosje en vertelde dat de havenmeester uit Balchik had gebeld dat er twee boten waren vertrokken zonder te betalen. Ik vertelde hoe dat gegaan is, en liet de foto zien van zijn hokje. Onze huidige havenmeester trok wat vreemd met zijn ogen en haalde zijn schouders op.

Na de late lunch rommelden we wat aan, ik ging bloggen, Hidzer fietste een rondje, en toen liepen we met zijn drieën naar de havenmeester om te betalen. Nou, zijn “kantoor” zag er niet uit. Okee, dat hij waterschad had gehad was duidelijk te zien, maar dat het zo’n troep moest zijn, dat begrepen we niet. Oeps, we keken weer met Nederlandse ogen, dat zouden we toch niet doen!

Het duurde even voordat hij uitgerekend had wat we moesten betalen: 13 euro. Daar doen we niet moeilijk over. En het voordeel hier is: we kunnen gezamenlijk douchen. Maar dat doen we toch maar niet......

We zien af en toe een Pilot naar of van een schip varen, een sleper naar of van een schip varen, als er beweging komt zien we flinke rookpluimen in de lucht, er zijn ook hier weer piratenschepen die toeristen vervoeren, kortom, er is van alles te zien.

Oh, wat ze hier ook doen: mensen op een zeilboot een uurtje rondvaren. Die zeiljachten zien er niet uit en hebben geen zeil of fok meer, maar ach, dat geeft niet. Eens een zeiljacht, altijd een zeiljacht.

Aan het eind van de middag zijn we met zijn tweeën de stad in gefietst om een paar boodschappen te doen. Naar de CBA. Ook hier was de groente- en fruitafdeling niet zo denderend, maar we hebben weer van alles gekocht.

Voor Thomas zouden we onder andere ook wat vitaminepillen meenemen. Maar die kun je hier niet bij de supermarkt kopen, daarvoor moet je bij een pharmacie zijn. Die hebben we gezocht (op aanwijzingen van een hele aardige mevrouw die ons in de supermarkt al vertelde dat het we daarnaartoe moesten) en gevonden. Maar er stonden al drie mensen in de winkel, en zes op de stoep te wachten. En het duurde en duurde. Nou, dan maar geen vitaminepillen vandaag.

Het is vrijdag, dus het weekend begint. Dat is te merken aan de vele mensen die flaneren op deze onooglijke pier. We hadden de boot kunnen verkopen. Er was een man zó vreselijk enthousiast! Hij wilde van alles weten, en of we de boot ergens zouden achterlaten, of misschien in Griekenland of zo zouden willen verkopen..... Nou, dat ligt niet in onze planning hoor.

Dat het weekend is merken we ook aan de verschillende muziekjes die opeens her en der klinken. De eeuwigdurende kermis is ook hier actief, maar gelukkig op “veilige” afstand van ons. We storen ons er niet aan.

Nu ’t donker wordt (20:45 uur) gaan er zomaar lampen aan op de pier. Nou, deze luxe hadden we niet verwacht. Zomaar weer een verrassing in Bulgarije!