Naar Baja, op kilometer 1479

We zijn vroeger dan gepland vertrokken, onze biologische klok was een uur te vroeg.  De PiuPiu-vogel die vannacht over ons waakte zwaaide ons uit met zijn gezang of lokroep of wat het ook maar mag zijn, en de Donau nam ons al snel mee op de stroming. De eerste twee uren een flinke stroming. Tegen de 16 kiometer per uur, en dat met een laag toerental en een verbruik van 1,6 liter per uur. Okee, we moesten wel goed uitkijken voor alle takken en stronken en stammen, maar verder voer het prima.

Er kwamen enorm dreigende wolken van achteren aan, met wind. Het schaduwkleed werd binnengehaald, maar uiteindelijk ontstond er slechts een ieniemienie regenbuitje.

We voeren door plat land, maar wel steeds bomen langs de Donau. Weinig tekenen van leven, dat is wel jammer, want we willen toch graag dorpjes zien.  Ha, wel weer een grind-laadplek. Volgens ons hebben we elke vaardag op de Donau wel een grind-laadplek gezien.  Maar geen burchten, dat is ook jammer.

Ja, bij het dorpje Kalocsa schijnt iets moois te moeten staan, maar dat is 6 kilometer van de huidige Donau vandaan. Vroeger liep de rivier een beetje anders dus. Wij zagen van ver niets van de Barokkathedraal, het Aartsbisschoppelijk Paleis of het Hongaars Paprikamuseum, maar er lagen vier rivercruisers aan de wal dus het zal wel een bezienswaaardigheid zijn geweest.

Toen ik de haven van Baja belde, kreeg ik eerst een meneer aan de lijn die geen Engels en heel weinig Duits sprak. Hij zei iets van “minoet”, ik hoorde hem lopen, maar het duurde heel erg lang. Maar weer opnieuw gebeld: nu zei hij “Parkgut”. Okee, mooi zo.

Even later werden we teruggebeld door een Engels sprekende Miroslav, die zei “12 meter? H’m, dat moeten we zien. Misschien naast een andere boot. De bruggen zijn hoog genoeg, maar denk aan de diepte , dat wordt spannend. Vaar erg rustig en doe heel voorzichtig.”

De Donau was vandaag overal ruim 5 meter diep in de vaargeul, zou het dan zo erg zijn met de waterstand? Ja, in een stadje kan dat best natuurlijk.

Nou ja, we kwamen Baja binnen, op kilometer 1479, dus na 90 kilometer varen, en hebben ons plan B gevolgd. Baja heeft namelijk een eiland , het Baja-Petofi-Sziget, met een restaurant. En, mét een steiger! Drijvend voor het restaurant heb ik gebeld, we konden blijven liggen en eten. Super! Het is een geweldig plekje, met uitzicht naar alle kanten.

Ik liep het restaurant Vizafogó Panziö és Etterem binnen, ze waren erg aardig en we konden zeker blijven liggen. Meneer pakte al een hotelkamer-sleutel! Dat was misschien wel  wat koeler geweest dan aan boord, maar we hebben het maar niet gedaan.

We hebben lekker geluierd, gezwommen, gelezen, kort gewandeld door het stadje, de haven afgebeld, boodschappen gedaan en aten ‘s avonds  heerlijk! Met welke kruiden ze de gegrilde groenten kruiden weten we niet, en wat er voor dressing in de tomatensalade zat ook niet , maar het was echt enorm lekker.  We beeldbelden nog met lieve Marit die de boot graag wilde zien, en ons haar zelfgemaakte auto’s liet bewonderen, en weer aan boord zaten we nog lekker lang in de kuip.

Ook hier gebruikte de drakenboot-groep geen leuke opzwepende  muziek, maar het was wel een komen en gaan van kano’s en speedbootjes. We hebben ons geen moment verveeld, er was van alles te zien.