Naar Nürnberg

Tja, en weer waren we vroeg wakker. Het lag niet aan de plek, want het was heerlijk rustig. De zon scheen, we waren fris gedouched en gingen op tijd op weg. Naar Nürnberg was het plan.

Eerst kwamen we door het stadje Forchheim. Daar zagen we niet zoveel van, en de inwoners van Forchheim zagen niet zoveel van het MDK. Er stonden heel veel bomen langs het kanaal.

Bij de sluis van Hausen moesten we wachten op het Nederlandse vrachtschip Tercero, die gisteravond ook bij “onze” sluis heeft overnacht. Waarschijnlijk had hij de sluis besteld voor 7:30 uur, en wij waren er een half uurtje eerder. Het was geen vrolijke communicatieve schipper, en zijn maat dook na de sluis direct weer in zijn eigen verblijf. Oorzaak en gevolg? We weten het niet....

Wij zijn wel wat sneller gaan varen dan we gewoonlijk doen, om dit vrachtschip bij te houden. Zo konden we mooi vlot met hem de sluizen in.

In de sluis van Erlangen zagen we een bever! Echt waar, een bever! Hij (zij?) zwom achter ons, ging met een bochtje richting het vrachtschip, en later weer naar achteren.  Nou, wat vreemd toch. Er was achter ons nergens een plek om een beverburcht te bouwen, in dit rechte gedeelte van het MDK. En het arme beest moest dus meesluizen en kwam verder van huis. Of zou hij bij de wal opklimmen en het fietspad oversteken? We hopen er maar het beste van.

Het was weer lekker warm en zonnig, en we voeren vrolijk op het MDK. Af en toe erg hoog, echt boven dorpen en bomen uit. Geweldig om te zien.

Ik heb de havenmeester van ons doel, de jachthaven van Nürnberg, gebeld. Hij had nog 1 plek over, we waren welkom. Deze haven heeft voor schepen als de onze 2 plekken, bleek later.

We namen vandaag 3 sluizen, de één was wel wat onrustiger dan de ander. Alle sluizen hebben hier spaarbekkens. Echt grote bekkens met water, op verschillende niveaus. Vanuit de bekkens wordt de sluis gevuld, en wanneer de sluis geleegd moet worden zorgen de pompen ervoor dat het water weer in de bekkens komt. Zo wordt er iets van 80 procent water bespaard. Slim bedacht!

En ’t voordeel voor ons is dat het water niet met bulderend geraas in de sluis gepompt wordt, maar van beneden of vanuit meerdere punten in de wand komt borrelen. Een gek gezicht, maar we blijven daardoor wel steeds mooi liggen.

Na sluis Kriegenbrunn deden we het rustiger aan, rustiger dan het vrachtschip, want we wilden immers in Nürnberg blijven. We hadden het marifoonkanaal wel al op die sluis afgestemd, en de aardige Heinrich vroeg het vrachtschip of de Sportboot ook mee wilde sluizen. Het gemompel van het vrachtschip konden we niet horen, maar ik heb de sluiswachter maar even opgeroepen om te vertellen dat wij in de stad zouden blijven.

Om kwart voor één legden we aan in het haventje. Groot was het niet, maar er was een mooi plekje voor ons. Van twee kanten werden we geholpen om de lijnen door de ringen van de steiger te doen. Niet nodig eigenlijk, maar wel erg aardig. Het was, zoals de havenmeester al gezegd had, diep genoeg.

We zijn al gauw op de fiets gestapt om de stad te verkennen. Een kilometer of zeven duurde het, voordat we in het oude centrum waren. We weten niet zo goed wat we van Nürnberg moeten vinden. Het heeft moderne gebouwen, mooie straten, met veel erg grote woongebouwen elk in een andere kleur, prachtige winkels (blij dat het zondag was) en veel verwoeste dingen zijn kundig gerestaureerd.

Zoals deze Schöne Brunnen: pracht en praal, echt een blikvanger, maar het heeft 4 grote restauraties ondergaan en ziet er nu best anders uit dan oorspronkelijk.

Zomaar wel een beschilderd pand, maar of dat nou echt al eeuwenoud is?

Het deed soms wat gekunsteld aan. Het was het net niet. En we vonden het een groot Hitler-gehalte hebben. Misschien kwam het wel doordat ik het e-book “de verhalenvertelster’, van Jodi Picoult aan het lezen ben, en daar veel over verteld had aan Hidzer.  Dat gaat ook over de Tweede Wereldoorlog.

Wel weer jammer was dat er weinig verteld werd over het Burgsandstein waar de Kaiserburg op gebouwd was. Dat zag er wel bijzonder uit vonden we. De Burg zelf was supertoeristisch en in onze ogen niet mooi gerestaureerd. Maar ach, wij hebben er ook geen verstand van natuurlijk. 

En ja, het fietsenplan. Dat was weer chaos. We moesten weer vaak zoeken of we op de stoep of op de weg moesten fietsen. En het rare is, dat er geen afritjes en opritjes zijn om van de stoep of op de stoep te komen. Alle onderdelen van de fiets, en alle organen van ons zijn flink heen en weer geschud vanmiddag.

Toen we terug waren in de haven hebben we nog even gezwommen. In de haven, bijna in het MDK. Niet te ver naar het kanaal, want er stond wel een uitgaande stroming. En we waren nog niet uit  het water of we verbaasden ons over de springende vissen. Grote vissen, het schijnen karpers te zijn. Ze sprongen echt helemaal boven het water uit. En niet eentje, nee, tientallen. Soms zo dicht bij de boot dat we nat gespetterd werden!

Er lag nog een zeiljacht met de mast plat, een Dartsailer. Aardige mensen, die dezelfde route als wij wilden varen. Ze kwamen uit Hamburg, en waren al tot Kelheim geweest. Maar helaas kregen ze problemen: iets met de boegschroef en iets met de morsebediening (de gashendel zeg maar). En nog erger: er was daar in de buurt van Kelheim geen werf die ze redelijk snel wilde helpen. Dat kon wel een week of acht duren.

Ze hadden besloten om terug te gaan naar Nürnberg, waar wel hulp te vinden was, en gaan pas volgend voorjaar verder. Mevrouw moet weer werken, en de opstappers die met Meneer mee zouden varen kunnen door de vertraging niet meer komen. Ach, wat sneu. Het leek ons wel aardig om ongeveer met hen op te varen.

 Het bleef lekker lang warm, we hadden een fijne avond.