Naar Miltenberg

We waren vroeg wakker vanochtend. Iets van opwinding omdat we een lange(re) dag willen varen. Eerst even lekker douchen, misschien wel in 't zicht van de vissers en de bemanning van het vrachtschip dat zo ongeveer aan de andere kant van onze sluismuur lag. Soit. Het schip vertrok om zes uur en wij twee minuten later.

De zon scheen vrolijk, we slingerden op de mooie Main, zagen wel redelijk veel bankjes op de oevers maar geen aanlegkades of aanlegsteigers bij de aantrekkelijke dorpjes. Jammer hoor. Ook geen toeristen op de fiets of met een camper.

Wel veel dorpsnamen met Main erin: Mainhausen, Mainaschaff, Stockstadt am Main, Sulzbach am Main, Obernburg am Main en ga maar door. Maar ze doen niets met de Main.

En een wasbeer! Nou ja, we wisten niet dat die hier in 't wild leven. Maar het was er echt eentje. Moeilijk te zien op de foto, maar hij staat precies in 't midden.

De sluizen kosten niet alleen tijd doordat we zelf schutten, maar ook moeten we soms wachten op een vrachtschip dat ons achterop komt, of eentje die van de berg af komt.  En soms moeten we wachten omdat het water eerst speciaal voor ons uit de sluis gespuugd wordt. En dan gaat het weer om veel liters! De sluizen zijn hier zo’n 300 meter lang en 12 meter breed, en we stijgen steeds iets van 4 meter. Dus dat is dan 14.400 kubieke meter water. Hetzelfde als 14.400.000 liter water! En dat vandaag twee keer speciaal voor ons: twee keer ruim 14 miljoen liter eruit, en twee keer ruim 14 miljoen liter er in.

Bij Aschaffenburg hadden we wel even aan willen leggen om het Johannisburg-paleis te bekijken, maar we hebben het niet gedaan. Ten eerste omdat de haven een stukje verderop lagen, ten tweede omdat we er ons vandaag geen tijd voor gunnen, en ten derde weten we helemaal niet of we er wel dichtbij of in mogen komen.

Vanaf de Main hebben we er mooi zicht op. Het is een kolossaal paleis, maar niet meer origineel. In het midden staat een torentje uit de Middeleeuwen, en de vier grote die we zagen zijn in het begin van de 17^de eeuw gebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is er een soort vernield, en onder andere de glaszetter heeft er veel werk van gehad om de boel weer op te knappen. Jonge jonge, wat een ramen! In de gauwigheid telden we bijna honderd aan de waterkant! Een goede foto maken lukte niet door het tegenlicht, maar gelukkig staan er een boel foto’s op het internet.

Er was waarschijnlijk geen glas meer in de omgeving toen de wijnboerderij vlakbij gebouwd werd, want daar komt bijna geen daglicht naar binnen. H’m.

Sluis Obernau werd op afstand door een informatieve Heinrich bediend. We konden wel even aan de Spundwand wachten, dan zou hij de sluiskamer voor ons klaarmaken. Dat deden we, maar door de flinke dwarsstroming werden we wat hardhandig tegen die stalen wand aangedrukt. Geen schade aan boot of stootwillen, maar van onze (steiger) plank werd een stuk hout afgescheurd.

Tijdens het wachten op de sluis hebben we ‘m snel gerepareerd: een nieuw gat voor het touw erin geboord, twee dwarsbalkjes weer beter vastgezet, touw er opnieuw aan en klaar was het weer.

Bij de volgende sluis begon het te regenen.  En sinds lange tijd stonden we weer in zeilpak, dat was even wennen.

Tussen de middag aten we platbrood, dat ik onderweg bakte. De Main bleef breed, er was nauwelijks scheepvaart, we zagen het Malibu Show Team oefenen op waterski’s. Zó knap: met zijn vijven achteruit, en je vasthouden met je ene voet!

Het was echt mooi onderweg: hoge bergen en heel veel wijnbouw. Soms stonden de struiken vertikaal op de berg gepland, soms horizontaal. Er liep zelfs een fietspad door. Wat een werk is dat geweest om aan te leggen.

We legden na bijna 11 uur varen aan in “die Perle des Mains”, het stadje Miltenberg. De kerk en de burcht zagen we al van ver, en we hoopten op een plekje aan de kade. En ja, hoor, dat vonden we. Een superplekje!

Miltenberg is verrassend leuk: aan de waterkant kreeg het een zesje, maar het stadje zelf is wel een 9 waard. Heel veel mooie oude gevels, kleine straatjes, en door het toerisme is het direct erg gezellig met terrasjes en restaurantjes.

En leuk voor ons: de Esso dieselpom stond op 150 meter. Joepie zeiden wij, maar de pinpas kreunde bijna: 8 jerrytanks brachten we met de fietsen aan boord. De eerste vier tegen een literprijs van €1,989, bij de laatste vier kostte de diesel €2,039. Nou ja, veel beter dan de zogenaamd superdiesel in Frankfurt, voor €2,179 per liter. De tank is nu zo goed als vol, we hebben twee gevulde jerrytanks op het dek staan.

De hele avond hadden we zon in de kuip, heerlijk! Ook hier werd veel gewandeld langs het water, dat was wel gezellig.