Naar de Eichersee

Vanochtend namen we weer in het zonnetje afscheid van ons haventje in de Angelhofer Altrein. Het is wel een plekje om langer te liggen (en misschien eens een dag te niksen), maar wij wilden weer een stukje verder.

Het was direct weer voor een korte broek/rokje en shirtje, nou, dat verveelt ons nog niet.

Gisteren was er nog een Fin vlakbij ons in de haven komen liggen, met zijn motorboot. Gekocht in Lyon, op transport laten zetten naar Strasbourg, met een huurauto naar de haven van Offendorf gebracht om hem daar in het water te laten glijden. De Fin moest de auto terug brengen naar Strasbourg, ging met de trein naar een dorpje vlakbij Offendorf en kon geen taxi krijgen omdat ze “allemaal” gebruikt werden om mensen naar de dialyse en zo te brengen.

En hij had haast, want morgen moet hij in Dusseldorf zijn omdat een vriend bij hem opstapt om samen verder te varen naar huis. En Dusseldorf is nog iets van 300 kilometer. Helmut vertelde hem dat de eerste dag varen vanaf hier “the most ugly part of the Rhein is”.

Maar dat vonden wij niet echt. Okee, er was veel industrie, maar ook veel bos. Het wisselde mekaar aardig af. En soms is industrie ook niet zo vervelend, want er is vaak van alles te zien. Achteruitvarende schepen, oude fabrieken, pontjes, maar ook mooie gebouwen die op Norderney niet zouden misstaan.

De kribben zijn op dit gedeelte van de Rhein duidelijker te zien. Nee, er staan nog niet altijd bakens bij, maar meestal zijn de kribben groter gebouwd. Ze steken boven water uit, en vaak staat er een boom op. 

Bij Worms haalde ons een groot passagierschip in. Dat gaat snel, want die varen met zo'n 20 kilometer per uur. En maken flinke golven. Maar potverdikkeme, nog geen kilometer verder zet hij de rem er op en gaat draaien. En aangezien hij ongeveer net van oever tot oever past, blokkeert hij vrolijk de hele Rhein. Er was geen vrachtverkeer, en ach, zo'n bootje uit Nederland, zo'n toeristje, daar trek je je als schipper van een heus passagierschip niets van aan natuurlijk. Dat was wel duidelijk.

Sommige schepen gingen echt zo hard ze konden de Rhein op. En maakten heel veel golven. Anderen deden het iets rustiger aan, en dat vonden wij prettiger, haha.

Aan het begin van de middag kwamen we in onze haven van vandaag aan. In de Eichersee, dat had onze havenmeester van gisteren ons aangeraden. Het is een meer, met vakantiewoningen rondom.  Onze haven is niet groot, maar we werden door aardige Helmuts die bijna in hun boten wonen naar een mooie box verwezen. En we kregen uitleg over van alles!

Over de haven, over de Rhein, over de Main, over fietsen in Duitsland, over de politiek en over de waterstand. Dat het hier soms erg hoog water is. De vakantiewoningen staan best hoog op de dijk, met lange trappen naar het water. Maar wanneer het superhoog water is staan ze nog niet hoog genoeg.  Begin 2021 stonden alle huizen tot minstens hun eerste verdieping onder water.

En de palen waar de drijvende steigers tussen “hangen”, bleken maar ternauwernood hoog genoeg. We hebben foto’s gezien dat mensen op de steiger stonden en leunden op de toppen van de palen. Nou, en die zijn hoog hoor!

Vanmiddag zijn we niet de hort op geweest. We zijn met onze schaduwkleedjes aan de slag gegaan. Die hadden we thuis al gemaakt, maar de elastieken hebben we onderweg in Almere-Poort gekocht en die moesten nu op maat gemaakt worden. Het was even passen en meten, en vooral proberen te herinneren hoe we ’t ook al weer bedacht hadden, maar na bijna twee uren klussen waren we tevreden.

Okee, een zeilmaker zou zeggen “je moet dopjes gebruiken, ik sla er wel een stuk of 20 vast in het dak van je boot”, maar wij willen liever niet te veel gaatjes. Het zal er iets minder professioneel uit zien, maar wij zijn tevreden.