Naar Krotzenburg

Vanochtend regende het, tot ruim tien uur. Echt regen, dus we bleven maar lekker aan de wal liggen. We hebben geen haast. Maar opschieten doet het ook niet echt, we maken niet zoveel kilometers op een dag.

Na de koffie zijn we vertrokken. Toen was het droog, en de zon kwam er af en toe ook door. Het was weer rokjesweer dus. We voeren door een mooie omgeving, veel groen, de Main slingerde gezellig, en we kwamen langs mooie dorpjes.

Dorpjes waarvan we zeiden dat we hier wel wilden liggen. Even fietsen of wandelen, een burcht bekijken, een dorpje bekijken, een heuveltje op of een zijriviertje volgen. Maar het lukte niet. Gewoon niet omdat er geen aanlegplek was.

Soms was er wel een haventje, maar slechts geschikt voor kleinere motorboten. Type speedboot, dat zien we hier veel. Daar zijn ook de Sportsluizen voor gebouwd, waar wij niet eens in passen.

Natuurlijk zagen we ook wel grote P-borden, zoals waar we vannacht lagen, maar hier hadden ze geen mooie rechte wand maar lagen er stenen.  Zelfs vrachtschepen willen hier volgens ons niet eens liggen.

Jammer, jammer.

De sluis van Krotzenburg liet ons ruim een uur wachten tot er een schip achterop kwam. Daarmee werden we geschut. Het was begonnen te miezeren, en we vonden het wel goed. Aan de Sportboten-kant van de sluis zijn we aan gaan leggen, en dat blijkt een prima plekje. En een goede beslissing, want na een uurtje begon het even heel flink te plenzen en te onweren.

De koster van de kerk maakt er hier iets moois van: hij timmert keihard op de klok, zodat we ‘m goed kunnen horen. Op de hele uren het aantal van de tijd, en om kwart over doet hij één flinke tik, op het halve uur twee tikken, en om kwart voor drie.

Elke avond kijken we wat de volgende route wordt. Maar vanavond hebben we even gekeken hoe het staat met de reis naar de Zwarte Zee toe. H’m, als we dat in het tempo doen van nu, dan is ’t bijna winter als we er komen. Okee, we gaan nu wat langere dagen maken.

Dat moet ook, want veel havens zijn er niet. Morgen willen we als het even kan 60 kilometer varen. Eigenlijk willen we 50 kilometer doen, maar tja, daar is geen haven in de buurt. En er staan 5 sluizen in de Main waar we doorheen moeten, dus we zullen wel een dag zoet zijn.

Het bleef miezeren en regenen, de vissers op de wal bleven met zijn drieën onder hun paraplu’s zitten en het koelde nauwelijks af. We hoopten nog op een mooie zonnige avond, maar nee, dat zat er niet in. Wel mooie luchten, die weerspiegelen in het water.