naar het Kanaal Dessel-Kwaadmechelen

Hè hè, de vergunning is binnen! De Waterwegenvergunning. Wendy mailde dat ze alle vergunningen had verwijderd, onze gegevens had ingevoerd en ze stuurde een factuur mee. We kregen ook nog een betaalopdracht vanuit het systeem (dat kan niet met Ideal of zo, je moet zelf weer aan de slag), dus we hopen maar dat het nu goed is. Volgens Lambik is alles in orde.

Het was een grijzige ochtend, zelfs een klein beetje mistig, maar het was helemaal niet koud. Op de nieuwssite lazen we dat er fikse bosbranden zijn in Griekenland en Tenerife, en dat het in het Frankrijk akelig heet is. 

Nicole kwam weer langswandelen, we gaven haar een memoblokje in de vorm van een  hartje, met onze stempel erop. Een visitekaartje met het adres van de weblog hadden we gisteren al gegeven, en ze had al een flink deel van de reis met ons meegemaakt, vertelde ze.

Anneke appte een foto van drie stoere mensen die zich aan een ochtendduik waagden, wij voeren in een vaag grijze omgeving. 

De sluizen hebben hier in het Bocholt-Herentals Kanaal geen lichten om aan te geven wanneer je de sluis mag verlaten. Het gebeurt hier met palen op de sluisdeuren, waarop een bord staat met rood-wit-rood en haaks daarop groen-wit-groen. Het bord draait met de sluisdeur mee opzij, dus als je geen rood meer ziet dan zie je groen. Handig!

Lambik van sluis 4 Dessel vertelde dat er in het Kanaal Dessel-Kwaadmechelen voorbij de eerste brug een aanlegplaats was. Lekker rustig. Nou, dat wilden we wel even bekijken. Anders zou het de haven in het Zilvermeer worden, of hier vlakbij tussen de vrachtschepen.

Ja, de steiger hadden we gauw gevonden, op kilometer 1,8. Inderdaad een mooi plekje, aan een fietspad. Maar poeh, het werd even spannend bij het aanleggen! Het water was schrikaanjagend helder, dus ik zag de bodem! De dieptemeter gaf geen kik, er bleef een meter water onder de kiel, maar het was heel lang geleden dat het water zo helder was.

Er is niet echt een dorpje dichtbij, maar op de fiets is het goed te doen. De zon werd sterker en sterker, en we fietsten een heel eind. We hadden een paar knooppunten genoteerd en bij toeval was dat hartstikke afwisselen. Langs het water van het kanaal en van het Zilvermeer, over het terrein van een camping en vakantiehuisjespark, door bossen, door gehuchtjes, en na bijna drie uren kwamen we weer bij de boot aan. 

Het was heerlijk warm en we hadden een geweldige namiddag en avond. Af en toe kwam er een waterskiër langs, en fietsers en een enkel vrachtschip, maar na zeven uur vanavond was het stil. Heerlijk!