nog een dag in Klein Willebroek

Vannacht kwamen er weer geen kindjes bij ons in bed. Ze worden groot..... Stiekem vinden we dat erg jammer. Na het ontbijt, lekker buiten in het zonnetje, wilde Marit graag gelakte nagels. Hidde, ons papagaaitje, wilde natuurlijk ook. Prima! En trots dat hij is!

Na koffie met versierde taart waren ze een poos heel druk met het overboord gooien van lijnen, die ook weer naar binnen gehaald werden. De lijnen zaten vast gelukkig, dus we maakten ons geen zorgen.

Daarna zijn we met de step het dorp in gegaan. Allebei kunnen ze heel goed (met een beetje hulp) aan en van boord klimmen, en dat vinden ze hartstikke leuk. 

We liepen en stepten straatje in en straatje uit, en keken over de Rupel naar het stadje Boom, aan de overkant. Met het pontje, dat elk half uur vaart, wilden ze graag naar de overkant.

Dat deden we. De stepjes bleven aan de wal, de pontbaas vertelde honderduit en ze mochten overal kijken. We hadden een minuut of tien tijd voor alles, want we waren te vroeg voor de afvaart.

De overtocht duurt maar een minuut of drie, en aan de overkant stappen nieuwe passagiers op en dan gaat de pont direct terug. En wacht weer tot het halve of het hele uur. Wij zijn niet van boord gegaan in Boom maar hielden het bij een retourtje.

Maar vanmiddag, toen Hidde sliep, zijn Marit en ik wel naar Boom gegaan. Vanochtend belden we met Anneke, die vertelde dat ze morgen de kindjes komen halen, en Marit had het daar weer moeilijk mee. Dus een beetje extra aandacht kon geen kwaad.

We zijn slechts een uurtje aan de overkant geweest, en dat is eigenlijk ook wel genoeg. Ooit is het een leuke welvarende stad geweest, vooral door de steenbakkerijen, maar het oude centrum, aan de waterkant, raakt wat vervallen. 

Het is trouwens de geboorteplaats van Modest Hyppoliet Joanna Schoepen. Ik had nog nooit van de beste man gehoord. Blijkt een zanger, gitarist, kunstfluiter, entertainer en acteur te zijn geweest (hij is in 2010 overleden), beroemd in Vlaanderen en bekend in Europa en de VS.

Zijn artiestennaam was Bobbejaan Schoepen. Oh? Ja, hij blijkt de oprichter te zijn van het pretpark Bobbejaanland. Eerst lag de nadruk vooral op muziek, maar na 1975 werd het steeds meer een attractiepark.

Marit en ik vonden het veel belangrijker om een ijsje te eten. Zij koos een hoorntje met smurfenijs en mango-ijs, ik nam een hoorntje met snicker-ijs, en op de stoep van de grote kerk aten we die lekker in de schaduw op.

's Middags zijn we natuurlijk weer naar de speeltuin geweest. Nu hadden we een picknickkleed mee (Hammamdoek), want er was geen bankje voor Pakes en Beppes. Ook hadden we water, snoepjes en bellenblaas in de rugzak. Ik geloof dat we wel anderhalf uur aan het spelen waren. Aan boord hebben we weer gedoucht, want het zand zat echt overal!

Daarna aten we pannenkoeken, en ik kan niet zeggen dat ze met tegenzin aten, haha!