Naar Hanssum

De sluizen van Panheel, waar we dus voor lagen, liggen naast elkaar en worden Oude Sluis en Nieuwe Sluis genoemd. De oude is bijna honderd jaar en 145 bij 7,5 meter. De nieuwe is ruim dertig jaar oud en groter (150 bij 12,60 meter), dus geschikter voor modernere vrachtschepen. 

Maar de oude is uniek in Nederland. We hadden de techniek al vaker gezien tijdens onze reis, maar in Nederland wordt deze dure methode niet vaak gebouwd.

De normale manier van het schutten gaat door het sluiten van de deuren, water van het hoogst gelegen deel van het kanaal in de sluiskom te laten lopen tot het waterniveau gelijk is en de deuren te openen zodat schepen er uit kunnen. Dat vol laten lopen van de sluiskom duurt ongeveer zes minuten en in die tijd gaat er ongeveer 9500 m3 "verloren".

Maar hier kunnen ze bij de Oude Sluis ook gebruik maken van waterbekkens (spaarkommen), en dat doen ze in tijden van droogte. Er zijn vier van die spaarkommen, twee aan weerszijden van de sluis en twee wat verstopt in de muren. Eerst worden die spaarkommen die in de muren zitten geleegd, daarna de andere. En tussendoor wachten ze een paar minuten, want het water raakt enorm in beroering. Al met al duurt deze schutting 18 minuten. 

Op deze manier "kost" het schutten ongeveer 6500 m3 water, dus dat scheelt toch behoorlijk wat! Vanochtend hadden wij een snelle schutting, dus ze maakten zich nog niet zo druk over de hoeveelheid water in het kanaal.

We gingen naar het haventje van Hanssum, vlakbij Neer. Ach, we hadden wel verder kunnen varen, maar we hadden wel zin om hier ook weer een eind te fietsen. 

Toen we vorig jaar hier langs voeren, verwonderden we ons over de hoge dijken van de Maas. Ja, we wisten wel dat het water ook 's zomers zomaar heel snel kan stijgen, wanneer het in België en Frankrijk veel en lang regent, maar die hoge dijken lijken zo onwerkelijk. 

Maar we hadden wel een prachtig uitzicht vanaf het fietspad over de Maas richting het oosten, naar Kerkveld en Rijkel.

Het waaide flink, we hadden eerst lekker de wind in de rug. En grappig, zonder dat we het zo bedoeld hadden, kwamen we langs een aantal kastelen. Het kasteel in Kessel zal wel heel luxe zijn van binnen, maar we vonden dat het niet mooi gerestaureerd was. Misschien is restaureren niet het goede woord, want het is gewoon veranderd in een modern gebouw. Met een lelijk dak. 

In Baarlo, iets van zeven kilometer verderop, staan zomaar 4 kastelen. De eerste die we zagen is kasteel d'Erp, privébezit. Niet zo groot, niet zo uitbundig, maar wel leuk om in te wonen denken we.

Kasteel de Raay, dat er niet eens uitziet als een kasteel, is nu een hotel. Een vierkant wit gebouw, het doet ons denken aan een groot Zwitsers huis. 

Maar Kasteel de Berckt, ooit kasteel, later klooster en nu een feestlocatie en groepsaccomodatie, nou, daar zouden we wel willen wonen. In een klein deel dan, want het is wel groot hoor.

De laatste hebben we gemist, maar die schijnt ook niet zo mooi te zijn vertelde een mevrouw onderweg. We picknickten bij een silhouet van een kerk. Leuk gedaan! Het blijkt het silhouet te zijn van de Heilige Familiekapel, die hier vlak in de buurt stond. Nu houdt het de herinnering levend aan meerdere in de Tweede Wereldoorlog verwoeste gebouwen.

De route naar de boot was mooi: bossen, dijken, langs een oud kanaaltje, en het was nog hartstikke rustig ook. 

Het ligt prima in het haventje. De havenmeester vertelde dat in juli 2021 het dikke watertegenhoudende schot echt nodig was geweest. De vereniging was eerst niet zo blij toen de gemeente een hoge muur bouwde, maar ze willen 'm nu niet mee kwijt!