Naar Peronnes in België

We deden rustig aan vanochtend. Het zou pas vanmiddag droog zijn, en we wilden slechts een klein stukje. Ons doel was Peronnes. Want in de haven, die Royal Peronnes Yacht Club heet, zou een wasmachine zijn. Ik had de havenmeester van Peronnes gebeld en die van Mons, en in beide havens was plek genoeg. In Mons komen onze logeetjes aan boord. En de havenmeester van Peronnes vertelde me dat we nog geen Waterwegenvignet hoeven te kopen hier. Mooi. 

Tegen kwart voor één vertrokken we. Na een kilometer kon het Franse gastenvlaggetje vervangen worden door het Belgische. Bij het passeren van de grens sprongen we van kilometer 45,5 op de Escaut Canalisée naar kilometer 0 op de Haut-Escaut. 

Het Belgische kanaal is even breed als het Franse, maar oogt wel wat luchtiger door de bomen. En er is weer een fietspad naast. Maar er dreven ook veel takken, kleine en grote. Af en toe moesten we even slalommen. Dat kon prima, er was geen schip te bekennen.

Na 4,6 kilometer sloegen we rechtsaf het Canal Nimy-Blaton-Peronnes op. We begonnen bij Peronnes op kilometer 38,9  Zo lang is het kanaal dus. Op kilometer 21 ligt Blaton, dus niet precies op de helft, dus wat ons betreft hadden ze ook de dorpjes met grappige namen als Péruwelz, Harchies, Boudour of Ghlin mogen noemen. Trouwens, het dorpje Nimy ligt niet eens aan haar eigen kanaal. Nee, het water heet direct na de Grand Large, dat is een kunstmatig meer, Canal du Centre. We hebben er stiekem om moeten lachen, want is dit nu een Belgische grap of niet?

Bij de sluis van Peronnes moesten we even wachten. Er lag een Nederlands schip in, en daarna ging vrachtschip Hendrik-D er in. Daar pasten we niet bij, want de sluis is 86 bij 12 en Hendrik-D 85 meter. 

Lambik, de sluiswachter, vroeg waar we vandaan gekomen waren vandaag en wat onze bestemming is. 

Nu liggen we op een mooi plekje in de haven van de Royal Peronnes Yacht Club. Aan het meer Le Grand Large d'Antoing. Waar het gezellig druk is met zeil- en surflessen. Dat is eigenlijk ook het enige leuke wat hierover te vertellen is. Want de beloofde wasmachine is er nog niet. Het havenkantoor moet nog afgebouwd worden. Dus geen douche, toilet of wasmachine. Maar wel 15 euro betalen. Nou ja, toen ben ik maar naar de Intermarché gefietst. Twee kilometer verderop, dus dat was prima te doen. Buiten het dorp Hollain, een saai en kaal gebied.  

Met de bankpas kon ik niet betalen, dus ik moest even wisselen in de winkel. Geen probleem gelukkig. Zes euro voor de was, drie voor een kwartier in de droger. Daarmee kreeg ik de was wel droog volgens de mevrouw. Dat bleek niet helemaal waar, dus aan boord moest het nog even wapperen. Vier minuten, want toen begon het te miezeren en te regenen. Een extra waslijntje in de salon en onder de bimini, dat ging prima. Bijna alles is nu droog. 

Een Nederlandse meneer, onze buurman in de  haven, vertelde ons dat we een MET-nummer moeten hebben. In Wallonië heb je een gratis MET-nummer nodig, die krijg je normaal gesproken in de eerste sluis van België. Wij dus niet. Ik heb Lambik per marifoon opgeroepen, en na wat vragen te hebben beantwoord (naam, lengte, breedte en hoogte van de boot en onze naam, adres en telefoonnummer) kreeg ik nummer 15253 van hem. We hoeven er niets mee te doen maar we moeten dit nummer wel hebben. 

We hebben vanavond hele mooie luchten gezien. Op foto's kwam dat niet goed naar voren, maar in het echt zagen we tegelijk grijs, wit, helderblauw en paars. Prachtig