via de Rupel en de Beneden Nete naar het Netekanaal

We zijn vandaag vertrokken uit Klein Willebroek en liggen nu bij Lier. Omdat de Rupel een stroomrivier is, en we natuurlijk met de stroom mee willen varen, hadden we vanochtend een vrije dag. 

Kleinkind spullen die te veel in de weg zouden liggen (campingbedje en zo) zijn weer in een bank opgeborgen, de steps zijn achter in onder de kuip gelegd, Hidzer heeft Marits fiets boven haar bed opgehangen en ook de tekeningen op folders en gebruiksaanwijzingen worden gekoesterd.

We vertrokken om 13:30 uur.  De sluis van Klein Willebroek heeft een vreemde vorm: een rechthoekige invaart en een vierkante aanlegplaats. Dus het was even voorzichtig manoeuvreren met onze platgelegde mast toen we de sluis uit gingen, maar het ging prima. Toen we de sluis uitkwamen en de Rupel opvoeren, zwaaide de pont-mevrouw heel enthousiast naar ons. We hadden een leuk contact met haar en haar man, beide pont-bazen, en ze wist dat we rond deze tijd richting Lier zouden gaan.

Het bleek een goede timing. We hadden de stroom mee, de Rupel was breed en bochtig, het was lekker varen. 

Na 4,7 kilometer sloegen we af, de Beneden Nete in. Iets smaller, iets bochtiger, en duidelijk was te zien dat het water hier veel lager kan staan. Bij een brug, die volgens onze bronnen slechts 3,5 meter hoog zou zijn (met HoogWater), bleek dat hij weliswaar volgens de peilschaal nu zes meter hoog was, maar diezelfde peilschaal was tot de markering van 3,5 meter wel vies. Er is nogal wat verval dus! 

We hadden prima vaarweer: droog, warm bij een mager zonnetje. De ruim tien kilometer tot aan de sluis van Duffel vlogen voorbij. Geen aanlegplaats gezien, maar dat wil je waarschijnlijk ook niet op deze rivier.

De sluis stond al voor ons open, en vlak daarna zagen we een aanlegsteiger van een vereniging. We gingen op het hoekje aanleggen (het hoekje tussen het Netekanaal en de zijarm), met leuk uitzicht op de sluis in de verte. De havenmeester vroeg 5 euro en even later fietsten we de stad in.

Het was leuk fietsen, langs het Netekanaal, dat weer een stuk breder bleek te zijn. In Lier was een foodtruckfestival in het park, dat zag er gezellig druk uit. Wij fietsten kriskras door de stad, zonder stadswandeling-info,  want op zondag komen er volgens de Tourist-Info geen toeristen. 

De grote Sint-Gummaruskerk was niet te missen. Hier trouwde in 1496 de Spaanse koning Filips de Schone met Johanna van Castilië. Gek toch, dat twee Spanjaarden in België trouwen? En met een enorm dagenlang durend feest ook nog. Misschien omdat Filips in Brugge was geboren. Er werd nogal wat afgereisd in die tijd! Lier vindt dat huwelijk nog steeds één van de hoogtepunten uit haar geschiedenis.

Trouwens, die Johanna was me er eentje! Ze had een goede opvoeding gehad en bleek hoog-intelligent te zijn. Ze erfde het koningschap van Castilië, en daarom gingen de twee (die niet zo'n gelukkig huwelijk hadden maar dat ter zijde) op een soort inhuldigingstocht langs de belangrijkste Spaanse steden. 

Maar ach, Filips kreeg longonsteking en stierf in 1506. Pas 28 jaar oud, en Johanna met zes kinderen achterlatend. Johanna, die na de geboorte van haar tweede kind al wat met verschijnselen van waanzinnigheid kampte (zo heette dat in die tijd), deed ook echt een beetje vreemd.

Ze maakte de inhuldigingstocht af, met haar dode Filips gebalsemd in een kist. Ergens halverwege wilde ze hem begraven, maar dat plan liet ze varen. Ze bleef praten tegen Filips en nam de kist (die elke ochtend even geopend werd) verder mee op reis.

Ondertussen was ze wel vorst over de Spaanse Koninkrijken, die van Sardinië, Napels en Sicilië, over een kolonie in Amerika, op de Filipijnen en over een stuk van Nederland. Men noemde haar al gauw Johanna de Waanzinnige, en haar familie besloot namens haar te regeren. Tja, erg gelukkig is ze vast niet geweest. Ze overleed in 1555, 76 jaar oud, in Spanje.

Dus, door dat huwelijk wilden we wel even in de grote Gummaruskerk kijken. Maar helaas was hij gesloten. Er is een bijna eeuwigdurende restauratie aan de gang, tot 2029 staat er van alles op de planning. H'm, bij de Notre Dame in Parijs gaat het sneller.

Maar de buitenkant van de kerk had nog wel iets grappigs: één van de vele gebeeldhouwde koppen had een brilletje op! Een kerk gebouwd tussen 1378 en 1540, en dan een brilletje!

Het was gezellig druk in de stad, en we fietsten over nieuwe straatjes, kasseien, langs een groot plein en mooie oude gevels.

Maar ook langs gevels die erg oud leken maar pas in de 19de eeuw gebouwd bleken.

De Zimmertoren was leuk! Boven de deur staat de Heilige Gummarus (die van de grote kerk). Over de beste man is niets met zekerheid te zeggen, maar hij is de patroon van allen die met een breuk te maken hebben.

De grote Jubelklok, gemaakt door Louis Zimmer in 1928), is een blikvanger! Hij geeft van alles aan: de tijd, de fasen van de maan, de cyclus van Meton (periode van 19 jaar waarna de zon en de maan weer in dezelfde stand staan), het aantal dagen vanaf nieuwe maan, de dierenriem, iets van de elfjarige cyclus van zonne-activiteit (we wisten niet dat daar een regelmaat in zit), de hoeveelste zondag van het jaar het is, en ook nog de datum, de hoeveelste week, welk seizoen en zelfs iets met getij. 

Een paar dingen konden we controleren, de rest hebben we gewoon geloofd. 

 

De eerste dag zonder kleinkinderen (klinkt lekker dramatisch), is voor ons een stille dag. Geen "ik heb geproefd en vind NIET lekker", geen "waarom?", geen "Bliksem Piebe!" (dat door Hidde uitgesproken werd als Bliksepiele, waarop Anneke zei dat ze dat maar even moest uitleggen op het kinderdagverblijf, er werd niets geteld (in het Frysk, Nederlands of Engels), en we hebben minder gelachen dan de afgelopen dagen. 

Hidzers wond geneest snel. Hidde vond het steeds machtig interessant, die wilde steeds even voelen. 

Oh, en Thomas is al in de haven van Capo de Santa Maria de Leuca. Hij ligt er naast een "migrantenschip". Gratis, dat wel, maar hij schrok wel van de toestand van de ooit mooie Bavaria 45.

Vandaag heb ik Wendy, van de Waterwegenvergunning, teruggemaild. Op verzoek van Bart neemt zij het nu over, en vroeg of ze me kon helpen door drie van de vier nog te betalen vergunningen te verwijderen. Dan had ze onze inloggegevens nodig. Die heb ik gestuurd. Wordt vervolgd.....