Naar Mâcon, op kilometer 80

We dachten dat het vandaag een feestdag zou worden. Maar dat viel vies tegen. 

Een feestdag, voornamelijk omdat Heit en Mem 66 jaar getrouwd zijn! Dat is bijna niet voor te stellen: 66 jaar getrouwd en nog zelfstandig wonend. Om jaloers op te worden!

Daarnaast was het weer genieten op de Saône: de hele dag prachtig en lekker warm weer, de rivier deed ons denken aan Earnewâld door de mooie afwisselende groene oevers en de lieve bochten, we zagen prachtige okergele huizen met lichtblauwe luiken en rode hekken. En heel veel klaprozen.

In de verte bergen, en bij de Saône in de buurt wemelde het van dorpen die naar een heilige waren genoemd. Of die mannen hier ook hebben gewoond, misschien een kerk hebben laten bouwen, dat weten we niet, maar het had toch wel wat. Het klinkt toch anders, als je woonplaats Sneek is in plaats van Saint Georges de Reneins, Saint Jean d’Ardières, Sint Didier sur Chalaronne, Saint Symphorien d’Ancelles of Saint Romain des Îles.

Het blijft bijzonder (vinden we) dat er nauwelijks stroming is in de Saône. Het gebied is vrij vlak, daar komt dat natuurlijk door, maar we lazen ook dat er door de afwezigheid van sluizen en hoge dijken best vaak een overstroming ontstaat.

Is dat niet te voorspellen dan? Nou, blijkbaar is het heel moeilijk. Want ten zuiden van de stad Verdun-sur-le-Doubs, waar de grote zijrivier Doubs in de Saône stroomt, wordt er veel meer water vervoert dan bovenstrooms Verdun-sur-le-Doubs. En dat maakt het blijkbaar lastig om de waterstand te voorspellen.

We “deden” één sluis vandaag, die van Dracé. Deze heet ook modern te zijn, door zijn afmetingen van 185 bij 12 meter, maar vanaf het zuiden zag hij er wat saai uit. Stalen platen in plaats van beton, en ook nog beige-modderig vies. Maar toen we 2,9 meter omhoog geschut waren troffen we een mooi gemaaid grasveld, met huizen, en knalgele koppen op de bolders.

In het stadje Mâcon gingen we liggen aan een Halte Nautique. Op kilometer 80. Vlak bij het centrum. Achter ons is een lange kade gereserveerd voor Rivercruisers, maar daar hebben we geen last van. Zij, en ook vrachtschepen, kunnen namelijk niet verder. Tenminste, niet onder de mooie Pont-Saint-Laurent door. Die is slechts 5,9 meter hoog. 

Dus de grote schepen moeten de bypass nemen, die een stukje oostelijker van de Saône is gegraven. Dat vinden wij niet erg, want wij kunnen ruim onder de brug door, en hebben nu geen last van schroefwater of golven.

Die brug is al in de elfde eeuw gebouwd, ter vervanging van een oude houten brug waar zelfs Romeinse legers overheen getrokken waren. Maar de oevers waren toen wat dichter bij elkaar, en telde slechts 6 bogen. Nu heeft -ie er 12. Tot in de 17de eeuw werd tol geheven. Zowel voor het verkeer dat over de brug reed of liep, als voor scheepvaart. 

Qua scheepvaart zou het nu niet veel meer opleveren, want er varen erg weinig boten langs. Maar er steken best veel auto's over, van en naar het stadje Saint-Laurent-sur-Saône. 

Het werd helaas een erg verdrietige dag, want aan het eind van de middag hoorden we dat onze lieve buurman Wim is overleden. Wat is dat een kort ziekbed geweest! We hebben ze een hartje gestuurd.

Gelukkig voor ons kwam de Aura Maris achter ons liggen, en Ab en Annemieke nodigden ons uit voor een kopje koffie. Nou, het werd meer dan dat, zó gezellig! Een hele fijne afleiding. 

We hebben uitgebreid gesproken over onze reizen, zij hebben met hun Lemsteraak Nettie "ons" rondje ook gemaakt, in 2013. In zeven maanden, dat was wel supersnel. En Ab vertelde honderduit over zijn bedrijf, dat het snoeptomaatje ontwikkeld heeft. Het was al na twaalven voordat we weer aan boord van onze boot stapten.