naar een Poteau Bleu op kilometer 73,9

We lagen al voor negen uur in de sluis. Eigenlijk zijn de bedieningstijden van sluizen en bruggen van negen tot zes voor de pleziervaart. En voor beroepsvaart van zeven tot zeven. Maar in de praktijk is alles voor iedereen tussen zeven en zeven te bedienen met de télécommande (afstandsbediening). Buiten "onze" uren is er geen hulp van de Jean-Pierres natuurlijk, maar die hadden we vandaag ook niet nodig.

We voeren weer over de Marne, die nu weer vrolijk links van ons meandert. Soms zó ondiep en vol wier dat je er zelfs met een kano niet door kunt. Maar het blijft een leuk riviertje.

Het was weer een wierig dagje vandaag. Elke keer wanneer we in een sluis liggen checkt Hidzer het filter, en slechts twee keer was het schoon. Af en toe voeren we door een eiland van wier. Toen we bij een sluis even moesten wachten omdat er een tegenligger werd geschut, bleven we gewoon stil in het wier liggen. Niet best.

In het heldere water zagen we weer veel vissen tussen het wier. Vaak hele kleintjes, maar soms ook flink grote. Volgens ons vissenboekje (gekregen in Tournus), zijn dat Amour Blancs, graskarpers. Dat zijn herbivoren en eten dus wier. Nou, laat ze maar lekker veel eten dan!

Dat was de enige keer dat we een andere boot zagen. Bijzonder toch, in eind juni, dat het zo rustig is? Fijn voor ons, dat wel, maar we hadden het veel drukker verwacht. Niet alleen met boten hoor. Vanochtend zagen we nog wel een paar fietsers en wandelaars, die allemaal vrolijk bonjourden, maar vanmiddag hebben we slechts één reizende fietser gezien.

Ergens bij een sluis kwam Jean-Pierre ons achterop. Hij vroeg waar we naar toe wilden vandaag. Eh nou, dat wisten we niet. We hadden bedacht te stoppen als we wilden stoppen, het liefst bij een Poteau Bleu, maar een echt doel? Nee, daar doen we niet aan. Dat vond Jean-Pierre prima, en vertelde nog even dat hij de volgende brug bediende. En dat liep gesmeerd: de brug ging tergend langzaam al open toen wij aankwamen, en de sluisdeuren ook, dus wij hoefden niet te wachten. Maar er stonden al wel vier auto's. Dat is voor het eerst dat er anderen op ons moeten wachten.

Vandaag hebben we 27 kilometer gevaren in zes uren. We deden elf sluizen, zonder problemen. Maar op de route van vandaag waren niet zoveel Poteaux Bleus. Slechts vier. Wel een Halte Fluvial en een zogenaamd haventje (een kade bij het dorpje Frongles), maar om daar aan de wal te komen moet je bijna over een berg wier springen.

Bij kilometer 77 was een lage brug. Pont Rails de Meurnonville. Er werd speciaal voor gewaarschuwd dat de hoogte 3,45 meter is. We dachten dat het een oude, niet meer gebruikte spoorbrug was. Het zag er niet zo flitsend uit. Maar even later denderde er een trein over. Oh, dan is de brug waarschijnlijk (en hopelijk) degelijker dan hij er uit ziet!

Hoewel we weinig mensen hebben gezien vandaag, waren er wel veel dieren om ons heen. Veel reigers, heel veel (onzichtbare) kikkers en vogels, koeien, en we zagen een vos in een weiland en een ree naast ons op de wal. 

Nu liggen we weer aan een Poteau Bleu. Op kilometer 73,9. Een prachtig plekje. Het fietspad naast ons is afgesloten. Gelukkig wilden we de wal niet op om te fietsen, maar als voordeel heeft het dat er niemand langs komt. We horen schapen, kikkers en vogels. En af en toe een trein in de verte. Het waait aardig om ons heen, dat zien we aan de bomen, maar wij hebben af en toe een welkom vriendelijk zuchtje wind. Heerlijk!

Met Frans, schoonvader van Ken's zoon, hebben we Whatsapp-verkeer. We zijn "gekoppeld" door Marloes. Frans gaat met zijn zeiljacht Hera richting Nydri, en neemt waarschijnlijk onze route in tegengestelde richting.

En oh, wat is de wereld klein: Frans heeft vorig jaar vlak na ons op dezelfde werf gestaan, werd ook geholpen door "onze" Man Van Staal, en gaat samen opvaren met een Duits stel (met een Wibo) dat onze boot heeft gezien.

Hij stuurde nog foto's die wij niet kennen, van één van de leuke barbecues in Nydri aan het begin van dit jaar. Zó leuk! Het voelt tegelijk als gisteren en ook als wel drie jaar geleden. Het was enorm gezellig, we zijn erg blij dat we daar hebben "overwinterd", en hebben sindsdien al weer zoveel meegemaakt en gezien. Ongelofelijk!