Epernay, dag 1

Wauw, wat is dit een fantastische ligplek. Mooi uitzicht, en behalve vogels hoorden we niets. Na de koffie met taart, even kletsen met de buren en een boekenruil, fietsten we ongeveer zes kilometers over mooie fietspaden naar de stad. In Epernay (en voorsteden) waren de wegen niet zo geweldig maar we kwamen zonder problemen in het centrum.

Trouwens, het was niet zo gemakkelijk om hier te fietsen, want er was zóveel te zien! Wat een gevels, wat een balkons, wat een gebouwen. De één nog indrukwekkender dan de ander.

Bij de Tourist Info vertelde een aardige mevrouw dat er één wandelroute in de stad was, van 45 minuten, en één fietsroute langs de Marne en het kanaal van 45 kilometer. Dat leek ons sterk, want op het internet hadden we al meer gezien. Dus ik hield het bij een gratis stadsplattegrondje.

In het aangrenzend zaaltje was een Champagne-proeverij. Daarvoor moest je wel een gratis ticket halen bij de dame van de Tourist Info. Handig!

Maar die proeverij was leuk! Tuurlijk, het is een reclame-dingetje, maar wij troffen het heel erg met de zesde-generatie-meneer van het huis Jean Milan. Hoe hij heet weten we niet meer, maar zijn vader heet Jean-Charles Milan, dus waarschijnlijk heeft zijn voornaam ook iets met "Jean" er in. Jean-Paul of Jean-Pierre of zo.

Wij vroegen veel en hij vertelde honderduit. Wat een enthousiasme! En de twee soorten Champagne waren ook nog erg lekker. Aansluitend hadden we ook nog een proeverij van een ander Champagne doen, maar we wilden eerst even lunchen.

Een picknick in de tuin van het prachtige Hôtel de Ville, het stadhuis, dat kon een terrasje niet evenaren. 

Onze Jean Milan had verteld dat het museum een goede tentoonstelling had over het maken van champagne. Daar wilden we dus even naar toe. We parkeerden onze fietsen om het hoekje van het huis van Charles. Nou meer het kasteel van Charles Perrier. Dus Château Perrier.

Charles, erfgenaam van het Champagnehuis Perrier-Jouët, heeft dit stulpje inclusief wijnkelders rond 1855 laten bouwen. Acht verdiepingen, 96 kamers, 173 ramen..... Wel een beetje groot.... Maar ook wel erg mooi. Bij de kassa kregen we een audio-tour op mp3 speler mee, in het Nederlands. Echt heel goed ingesproken. 

De info over het kasteel werd ingesproken door een mevrouw, en een meneer deed alsof hij een lid van de familie Perrier was. 

De grote salon was één en al goud. Het was jammer dat er geen meubels stonden, maar aan de andere kant konden we nu wel alles goed bekijken. De enorme spiegels tegenover elkaar maakten dat alles heel vaak weerkaatst werd. 

Zo'n kamer nodigde ons uit om een gek filmpje te maken. De reactie van Hidde was: "Pake en Beppe een nieuw huis?" Hihi, de grappenmaker!

Op de tweede verdieping ademde alles Champagne. Een werkelijk fantastische uitleg over de drank. Duidelijker kan gewoon niet. Veel oude gereedschappen, veel info door de audio-tour, leuke video's, demonstraties in het klein hoe het nu in zijn werk gaat, we waren enorm onder de indruk. 

In de derde eeuw na C. werd hier al wijn verbouwd. En in de zeventiende eeuw is dat bubbeltje erin ontstaan. Eigenlijk wel gek dat dit zo uniek is. Slechts 2 procent van alle wijngaarden zijn hier in deze streek, op deze speciale krijtgronden. Wel weer van 15000 wijnbouwers, daarmee zijn het over het algemeen de kleinste wijngaarden van Frankrijk. 

Niet elke wijnbouwer heeft zijn eigen Champagne, nee, heel veel wordt verkocht aan grote merken. Moët en Chandon koopt 75 procent van alle druiven die ze nodig hebben in, van wel 1000 wijnboeren. Trouwens, we zagen de huizen (kantoren) van Moët et Chandon, nou, het leek wel of ze de halve straat opgekocht hadden.

Daar was trouwens een demonstratie op één van hun pleinen, tegen de verhoging van de pensioenleeftijd (van 62 naar 64 jaar). Waarom daar? Omdat de demonstranten vinden dat mensen als Bernard Arnault, de directeur van LVMH steeds rijker worden over de rug van anderen. LVMH "bezit" iets van 70 merken, waaronder Moët et Chandon, Louis Vuitton, Don Perignon en Kenzo. 

Gelukkig merkten we daar in het museum niets van. Wij bewonderden alles en leerden een heleboel. De tijd vloog voorbij.

We werden nog net niet het museum uit gebonjourd, maar het scheelde niet heel erg veel. Leuk was dat het laatste deel van de route door de wijnkelders liep (die ooit een verbinding met de spoorlijn hadden), waarna we weer bij de kassa met museumwinkel uit kwamen.

Wat een leuke dag!