bezoekje aan Joinville, varen naar kilometer 45,5

Het was weer een wier-dag vandaag. Al voor de tweede sluis van vandaag (nadat Hidzer het filter in de eerste sluis had schoongemaakt), zat het filter al weer vol wier. Gelukkig was dat een eenmalig intermezzo, hoewel er niets vermakelijks aan is. Verder deden we onze routine: in elke sluis kijken of er iets in het filter zit. En op twee sluizen na, moest Hidzer aan de bak.

In twee van de 13 sluizen die we gedaan hebben vandaag was het filter dus zomaar schoon. Het water was dan soms heel helder, soms heel troebel, we hebben stukken gehad waarbij we de bodem konden zien (en dus duidelijk zand/rots tussen wierplanten), maar we hebben ook grote stukken gevaren in water vol resten wier en riet. En we zagen zomaar een ander type wierplant. Niet zo'n aquarium-uitvoering, maar meer grasachtig.

Maar ach, verder was het weer een top-dag! De hele dag zon, van vanochtend vroeg tot we naar bed gingen. Een prachtige omgeving, met vergezichten, bergen, glooiingen, bossen, veel bochten in het CECEB en op het laatst redelijk lange rechte stukken.

We zagen elke drie kilometer een Poteau Bleu vandaag. Wij hebben aan het eind van de ochtend aangelegd op die van kilometer 60,5, even voorbij het dorpje Joinville. In het dorpje waren twee aanlegmogelijkheden, een Halte Nautique en een kade van een hotel, maar op beide plekken was enorm veel wier aan de kant. Daarom gaat onze voorkeur uit voor een blauwe paal, omdat die steeds zo'n drie meter uit de wal staan.

Op de fiets zijn we het dorp in gegaan. Even naar de bakker en de slager, en daarna in het park heerlijk picknicken op een bankje onder een grote boom. Het zat er heerlijk.

Het is trouwens een leuk dorp. Er woonden al mensen in de vierde eeuw op deze plek. Maar daar is nu niets meer van te zien. Langs de Marne, die door het dorp stroomt, staan oude huizen die in hun tuinen, aan de waterkant, kleine gebouwtjes hebben: hun toiletten. Lekker direct alles de rivier in laten vallen, joepie!

Tussen de vakwerkhuizen staat in oude centrum staat natuurlijk een kerk. Die is gebouwd, afgebroken, herbouwd, deels verbrand, gerenoveerd, en nu dus ene mengelmoes van stijlen. Sommige hoekjes vonden we wat rommelig.

Maar eerlijk: het is wel weer een imposante kerk hoor, deze Notre Dame de la Nativité. Grote beelden staan in nissen en soms vlak voor de stoelen. Als ik hier een dienst zou bijwonen zou ik vaak afgeleid zijn. Want waarom moet nu een engel iemand met een lans (of zo) steken?

Er was ook plek voor Jeanne d'Arc, die hier veertig kilometer vandaan is geboren.

En natuurlijk is er hier plaats voor een bijzondere relikwie. De gordel van Jozef. (Jozef de timmerman, de stiefvader van Jezus). In 1248 zou deze gordel meegenomen zijn door Jean de Joinville, na een kruistocht naar het Heilige Land.

De gordel is, zegt men, geweven door Maria. Van garen en schors. Hij heeft een ivoren gesp en is maar een meter lang. Vroeger was hij langer, maar er zijn weleens stukken afgeknipt om te dienen als altaar voor Sint Jozef in andere kerken.

In een mooi kastje is de gordel nu een voorwerp van innige devotie, dat was aan van alles te zien: brandende kaarsen, plaatjes, ansichtkaarten en zelfs een gastenboek.

We fietsten nog wat door kleine straatjes (soms tegen het verkeer in, maar dat mag wel als toerist toch?) en haalden boodschappen bij de Super U, ook al weer zo'n enorm grote supermarkt.

We hadden wel zin om nog een stuk te varen, op deze zonnige dag, en alle sluizen werkten vrolijk mee. Bij enkele kregen we een mooie waterval achter ons, toen we naar beneden geschut waren.

Bij sluis 31 waren ze lekker aan het zwemmen. We telden 21 mensen, jong en oud. Toen ik een foto maakte werd me gevraagd waarom ik dat deed. Omdat het zomer is antwoordde ik. Dat vonden ze erg grappig. Bij het uitvaren kreeg ik een handkus van een tiener, en ze wensten ons bijna in koor een goede reis.

Nu liggen we voldaan aan een Poteau Bleu, op kilometer 45,5. We moesten trouwens wel even over en door wat wier, maar ja, soms kan het echt niet anders. In totaal hebben we zeven tegenliggers gehad, waaronder een Moody 38 die vastliep terwijl wij door wierplanten ploegden. Hij kwam al gauw weer los hoor. Dus wat boten betreft was het een enorm drukke dag.

Maar hier, aan onze paal, is het erg rustig. Er is één keer een trein langs gegaan, af en toe een wandelaar of fietser, en verder zijn het vogels en kikkers die we horen en zien. Prima!