naar de Marne!

Het dorpje Condé-sur-Marne is wat slaperig, maar heeft twee leuke dingen: een bakker en La Tour de Condé. Helaas was de bakker niet aanwezig "pour des raisons médicale urgentes", dat is voor de bakker niet best en voor ons sneu. 

Maar ach, we hebben nog afbakbroodjes uit Nederland, dus we verhongeren zomaar niet!

En natuurlijk is er een kerk, die weinig origineels meer heeft na ver- en herbouwingen, en een overdekte markthal waarvan niet bekend is hoe oud -ie is, maar wel dat -ie in 1944 naar deze plek is verhuisd. Nou, dat klinkt niet zo interessant.

Er staat een oud locomotiefje (een hele sterke trouwens) die tot wel 7 péniches tegen de stroom in kon trekken.

Het pompstation en vooral La Tour de Condé zijn opvallend gebouwen en knap bedacht. Ja, wij Nederlanders vinden onszelf wel knap in waterbeheersing, maar de Fransen kunnen er ook wat van hoor.

De waterkrachtcentrale annex pompstation staat aan de Marne, al sinds 1867. Het pompt water naar La Tour de Condé (hijstoren) dat even buiten het dorp staat. Toen we er naar toe liepen vonden we het maar een apart gebouw. Het lijkt wel op een ruïne uit de Middeleeuwen.

Het is al in 1869 gebouwd. Het schijnt dat in Frankrijk in menige pubquiz een vraag gesteld wordt over deze toren. Van grote afstand is het te zien. Er zitten drie enorme pijpen in. En nu het vernuftige: de waterkrachtcentrale aan de Marne pompt water 20 meter de hoogte in, naar deze toren, en vanaf hier wordt door een goot (een overdekte goot), het water 7605 meter verder in het Canal de 'Aisne à la Marne geleid.

Dat kanaal wordt ook gevoed door een stuwmeer, anders zou de Marne helemaal droogvallen waarschijnlijk. En dat moet niet, want wij gaan binnenkort de Marne op. 

Vanaf de toren hadden we een mooi uitzicht op de graanvelden.

Er ging een péniche voor ons uit richting het westen, dus we deden rustig aan. Zo'n vrachtschip vaart tussen de 3 en 5 kilometer per uur, en het in- en uitvaren van de sluis duurt vanzelfsprekend ook iets langer dan wij doen.

Na koffie met taart (ik had maandag weer de heerlijke no-bake mascarpone-roomkaas taart gemaakt), samen met Derrek, vertrokken zij en wij nog wat later. Want na de Heerlijkheid gingen ook nog twee kruisers op pad, dus we verwachtten opstoppingen bij de sluis. Dan maar even wat lezen. 

Toen we een péniche onze kant uit zagen komen (die hadden we in Vitry zien liggen om te worden geladen) zijn we pas vertrokken. Dat had best later gekund, want de eerste écluse van de dag ging wel open maar de deuren wilden niet weer dicht. Jean-Pierre kwam na een half uurtje en zette de boel weer in werking.

Op ons gemakje voeren we over het CLALM, dat joepie, redelijk schoon was. Slechts een enkel sprietje in het wierfilter, dat is bijna niet te geloven.

We hadden ons afgevraagd wanneer we zouden merken wanneer we in de Champagne streek zouden komen, want het land was vlak en we zagen slechts graan en bomen. Maar opeens, in sluis 13, zaten we midden tussen de wijnranken. Mooi hoor!

We zochten een plekje op fietsafstand van het stadje Epernay, dat de champagne-hoofdstad schijnt te zijn. Maar de zogenaamde Haltes Nautiques waren drie keer niets, en bij de ene sluis waar we zouden kunnen liggen lag een passagiersschip. Een verbouwde péniche. Maar voorbij de afslag naar Epernay vonden we het mooist mogelijke plekje, hoe is dat toch weer mogelijk?

Een Marrekrite-steiger op een zeer rustig plekje, op ruim 4 meter diep, zonder waterplanten! Bij het dorpje Cumières, met struiken tussen ons en het fietspad. Hemelsbreed nog geen vier kilometer van het centrum van Epernay af, zonder stadslawaai. Het verkeer dat door Cumières rijdt horen we niet. 

Volgens het Belgisch echtpaar (78 en 76 jaar oud) in een Vripack kruiser kunnen we hier gratis liggen en zelfs water en elektra gebruiken. We zijn van plan om hier twee nachten te liggen, want we willen Epernay ontdekken, dus dit ziet er goed uit.

We liggen op kilometer 1,6 op de Marne. Het Canal à la Marne is hier gestopt, hetzelfde water heet hier Marne. Maar de rivier is straks wel weer af en toe gekanaliseerd. Klinkt ingewikkeld, maar de lichte stroming zal ons wel richting Parijs brengen.