Dagje Arleux

Namirda wilde graag om acht uur vertrekken vanochtend, had Karlheinz gisteren verteld. Nou, wij waren al lang klaar, dus ze vertrokken al om kwart voor acht. Wanneer we elkaar weer zien gaan we borrelen. Wij gingen op hun plekje liggen, aan de wal. 

Bij de koffie smulden we van de bijzondere bonbons die we van Per en Kirsten hadden gekregen. Hun dochter in Portland maakt ze. Het zijn bonbons van hele donkere chocolade, met bijzondere vullingen. Niet zoet, maar hartig. Heerlijk!

 

Het waaide hard, regende af en toe, maar het was totaal niet koud. We hebben een wandeling door Arleux gemaakt, en werden er niet vrolijk van. Ook hier missen we het beige-geel van de zuidelijker dorpen. Grappig hier is dat veel huizen met de zijgevel naar de straat staan. Huizen van één verdieping, met zolder, dus rechthoekige gebouwen. De zijgevel is blind, dat maakt het straatbeeld niet zo leuk. Hoge hekken bij de ingang versterken dat.

De “nieuwbouwwijk” heeft huizen op grotere percelen, maar zowel de huizen als de tuinen zien er saai en kaal uit. Terwijl er twee bloemisten in het dorp zijn. Maar misschien voornamelijk voor de graven.  Niet zoals bij ons in de vensterbank of in de tuinen.

Trouwens, er was wel een begraafplaats. En natuurlijk ook een kerk, een bakker, een pizzeria in een veredelde garagebox, een pizza-automaat, een ambulance-post in een veredelde garagebox, en buiten het dorp schijnt ook nog een Carrefour te zijn.  Maar die begraafplaats, met het bordje Commonwealth Wargraves, dat was een trieste bedoening. Oude graven, groot, hoog, imposant, met een bordje van de burgemeester erbij dat het graf geruimd gaat worden. Tenzij de nabestaanden reageren.

Bij een paar graven was het bordje verwijderd, dus die blijven waarschijnlijk. Maar de oude, die soms inderdaad verzakt of vervallen waren, zullen op termijn geruimd worden denken we.

Toen we met Anneke belden, die met twee reven in het zeil van Vlieland naar Terschelling is “gevlogen”, kwam de ijscoman langs, met een vrolijk muziekje. Dat was zelfs op Terschelling te horen, zo luid! Waarschijnlijk komen de kindjes zaterdag. Eigenlijk was zondag de bedoeling, want ze dachten dat ze langer moesten rijden naar ons toe. Maar ze willen zaterdag op tijd vertrekken, dus we zeiden dat ze net zo goed (nou, veel beter en gezelliger!) bij ons konden logeren dan in een B&B. We wachten af....

Vanavond hebben we nog beeldgebeld, en dat was weer geweldig. Marit vertelde over het museum waar ze was geweest en wil morgen (na één nachtje, nou twee dan, nou drie dan....) bij ons komen, en Hidde wilde ook steeds iets vertellen. Dat ze een bakfiets gehuurd hebben en dat papa een ijsje heeft gehad, en mama, en Marit, en Hidde. 

Morgen gaan we weer aftelfilmpjes maken, hebben we beloofd!