Op de Seine door Parijs, naar kilometer 49

Wow, wat was dit weer een geweldige dag. We zagen Parijs vandaag vanaf het water, op onze eigen boot. Hoe rijk kun je zijn? Hartstikke rijk!

Met verse Baguettes Traditions aan boord gingen we om even over negen de tunnel in. Een tunnel die officieel Tunnel-Canal-de-Saint-Maur heet. Slechts 600 meter lang, dus dat viel erg mee.

Na 5 kilometer varen, met twee grote sluizen, kwamen we op de Seine aan. Ook weer breed water. Bij de tweede sluis lag een Nederlandse kruiser, de Maatje, die richting de Marne wilde. Meneer vroeg of we even via de marifoon konden praten op kanaal 77. Tuurlijk. Hij vroeg waar we gevaren hadden en dat hij via de Saar en de Moezel naar Nederland terug wilde. Of ik wist of dat nog mogelijk was. Nou, volgens mij niet. Ik vertelde hem over de app Navi en de teletekstpagina 722, hij zou daar naar kijken.

Na het industriële gedeelte van de Seine, met de grind- en zand bedrijven, kwamen we op het mooiere gedeelte. Met het zwembadschip aan bakboordskant.

En met de vele mooie bruggen. We kwamen vandaag onder 70 bruggen door! Mooi, mooier, en soms lelijk. Maar af en toe stond op een lelijke brug zomaar een mooi beeld. 

We hadden trouwens wel weer alle geluk van de wereld: het was erg rustig op het water. Op zondag vaart er nauwelijks vracht, slechts op het meest toeristische gedeelte van de Seine waren rondvaartboten. Dus we konden allebei goed om ons heen kijken. En daar hadden we het druk mee hoor!

Nu kon ik wel stiekem foto's nemen van de mensen zonder postcode. De afgelopen dagen durfde ik het niet zo goed, vond ik het wat genant, maar nu, vanaf een afstandje heb ik het wel gedaan.

Na zes kilometer op de Seine, vlak nadat we de Notre Dame passeerden, sprong de kilometer-aanduiding van 169,5 naar 0. En begon weer opnieuw te tellen. Dat hadden we bij de voorbereiding al gezien.

Achterom kijken deden we ook, en vooral bij de Eiffeltoren was dat mooi. Nu vonden we 'm nog indrukwekkender dan vanaf "onze" kant.

We hebben af en toe lekker gedanst op de Seine. En zongen ook dat liedje van de Snollebollekes "Naar links! Naar rechts!". Want we moesten om de eilanden slalommen, en vaak een afstand aan bakboordskant varen. 

Bij het stadsdeel Nanterre (waar de rellen ontstonden) ligt de kantorenwijk La Défense in de buurt. Vanaf ver zagen we de hoge (nog steeds moderne) hoge gebouwen, en een paar stonden aan de Seine. Nou, voor glazenwassers onder ons is er werk genoeg. Maar je moet geen hoogtevrees hebben!

 

Ook buiten het centrum van Parijs wonen mensen zonder postcode. Soms letterlijk onder de (mooie) brug, maar we zagen ook een soort krottenwijkhuisjes. 

Het waaide flink, maar het was lekker warm. Een ligplaats was wat moeilijk te vinden. We wilden een arm van de Seine in varen, de Bras de Marly, om daar een steiger te zoeken of eventueel bij de sluis te gaan liggen, maar we werden opgeroepen met de marifoon. Toen ik antwoordde zei iemand "attention, l'écluse is closed!, l'écluse Bougival is closed!" We weten niet wie ons opriep, maar ik heb hem vriendelijk bedankt. 

We besloten weer uit de Bras te gaan, terug de Seine op. Want het was 10 kilometer op die Bras de Marly tot de sluis, en dan morgen weer terug..... Misschien konden we wel aan de andere kant van de gesloten sluis liggen.

Nou, een wachtsteiger was er niet, maar er lagen wel een paar vrachtschepen aan palen. En een bak met grote stukken rots erin. Met een ponton er naast waar een kraan op stond. Nou, voor die kraan pasten wij mooi tegen die bak aan. Het was inmiddels kwart over vijf, we hadden zestig kilometer gevaren en vonden het wel prima hier. 

Naar achteren was het uitzicht niet zo geweldig, maar naar voren weer wel.

Ons ankerlichtje hangt klaar aan de zaling, het werkschip met de kraan heeft zijn licht al aan, dus we liggen hier veilig. We gaan met een Anleger nog even nagenieten van deze dag!