Bij Hermies, op kilometer 22,6

De stadswandeling op de fiets werd heel kort. Toen we de fietsten van boord tilden bleek mijn achterband al wat leeg, en hoewel we 'm oppompten was -ie na een half uur of zo al weer leeg. Lek dus.

Maar we hadden een paar leuke kasseien-steegjes gedaan en kwamen uit bij "Les Hardines", aan de rivier de Somme. In de moerasachtige gebieden aan de oevers werden al in de vijftiende eeuw drijvende eilanden gecultiveerd tot land- en tuinbouwgebieden. De professionele tuinders werden Hardiniers genoemd. Tegenwoordig zijn voormalige eilandjes veranderd in parken en percelen met volkstuintjes. Heel veel volkstuintjes zagen we, met identieke huisjes er op die erg veel lijken op badhuisjes.

Via een Oorlogsmonument en het stadhuis (dat een museum heeft maar 's ochtends gesloten is) liep ik met mijn lekke band naar de boot, en Hidzer maakte een omweggetje naar de Boulanger, voor stokbrood. Gemaakt van Blé Locale, dat vinden de Fransen erg belangrijk. Alles wat in eigen land verbouwd is wordt met naam en toenaam genoemd. Nou, volgens ons wordt de Baguette Tradition altijd van (zo lokaal mogelijk) meel gebakken, maar het stokbrood hier is witter en zachter. Bij de broden van beide bakkers hier in Péronne merkten we dat. Lokale voorkeur waarschijnlijk.

De doorgaande weg richting de boot ziet er wat triest uit vinden we. Er waren een paar panden te koop, maar we zijn niet geïnteresseerd. Brievenbussen hangen hier aan de straatkant van de huizen. Wanneer je op het trottoir loopt moet je echt uitkijken, anders stoot je je hoofd of schouders. Op de meeste staat een stickertje met "pas de pub". Dat betekent niet dat ze van de Blauwe Knoop zijn, nee, ze willen geen folders en dergelijke  in hun brievenbus.

Na een kilometer varen kwamen we weer op het Canal du Nord. En drie kilometer verderop lag de eerste van de vijf sluizen van vandaag. De meeste hadden knalgroene randen en knalrode bolders en trapleuningen (als die er al waren, want vaak zijn ze verdwenen), een wat schreeuwerige kleurencombinatie.

In totaal stegen we vandaag ruim 32 meter, en we vroegen ons af waarom er eigenlijk een tunnel zou komen. We gingen immers als een malle omhoog, binnen zesenhalve kilometer.

Maar die tunnel, Souterrain de Ruyaulcourt, was er echt. Iets van 4300 meter lang, met halverwege een lange en brede passeerstrook voor als je tegenliggers tegenkomt. Maar wij hadden dat niet, onze lichten bleven op groen staan. Het was wel weer een lange tocht ondergronds, maar dit was de best verlichtte tunnel van onze reis.

Aan een een oude kade bij het dorpje Hermies legden we aan. Een rustig plekje bij een oude brug waar heel af en toe iets overheen rijdt. We besloten even te fietsen. Heuvel op, naar het dorpje Hermies. 

We kwamen langs een begraafplaats, waar de mensen met de voeten naar het centrale pad liggen. Aan de noordkant waren hele oude graven, het ene bouwsel nog indrukwekkender dan het andere. Veel afbeeldingen van Jezus overal, en bij de nieuwere graven aan de zuidkant opvallend veel verse bloemen.

Hermies is een klein dorpje, en deed wat slaperig aan. Maar we misten zomaar de beige-gele gestucte huizen. Hier waren de meeste huizen van rode baksteen, en het deed ons wat Duits aan. Maar: Hermies heeft twee bakkers, en zelfs een Carrefour supermarkt. Nog groot ook!

En natuurlijk een kerk, die binnen wel beige-geel gestuct was, opvallend groot, en veel beelden aan de wanden. Vele hadden een houten lijst. Grappig.

Tegenover de kerk was een Oorlogsmonument. Ook hier werden alle slachtoffers van de beide grote oorlogen, afkomstig uit dit dorp, met naam genoemd. 

De stropakken op de landerijen zijn ook anders dan we de vorige dagen/weken zagen. Geen opgerolde stropakken, nee, grote rechthoekige. En ze waren steeds opgestapeld, wel 9 stuks, tot een soort poppen.

Het was erg rustig op het water. Maar wie kwam er langs? De Ste Thérèse uit Starum. Niet dat we beste man, S. de Haan, kennen, maar hij stapte uit zijn stuurhut en riep "Dit is bêst genôch!". Ja, dat vinden wij ook!

Van de dames kregen we nog leuke foto's, van een gezamenlijk etentje in Elahuizen, en vanaf Vlieland.