Canal du Nord, op kilometer 75

Zowel gisteren als vandaag was het regenachtig. Waarom we vandaag zijn vertrokken weten we eigenlijk niet zo goed, want we lagen prima, en moesten onderweg de regenpakken aan in de sluis. Wat een verschil met de hitte elders in Europa, waar nu niet alleen bosbranden zijn op Rhodos maar ook op Kerkyra.

Ach, de regen is ook niet zo erg hoor. Gisteren heeft het vooral 's middags geregend, en dat was meer miezeren dan regen. We hebben gebeeldbeld met Anneke, die plannen aan het maken zijn om een soort vakantie te houden in Frankrijk. Dus misschien komen ze eerder dan 7 augustus! Dat zou leuk zijn!

Hidzer is aan 't zoeken geweest voor leuke dingen voor de kids: in Mons kunnen we liggen in een haventje waar een speelparadijs en een zwemparadijs zijn, en daarna zouden we met hen spectaculaire sluizen kunnen bevaren. We wachten hun plannen af, ze belt nog wel.

We hebben even wat onderhoudsdingen in de machinekamer gedaan, dat heeft ons bijna twee uren bezig gehouden. Dat is weer het voordeel van druilerig weer, je gaat dingen zoeken om je bezig te houden. Of beter gezegd: de dingen doen die we wat voor ons uit geschoven hadden.

Een kruiser uit Lekkerkerk kwam voor ons liggen, ze vertelden dat ze één meter diep steken en op de route van Charlerois naar hier, over Sambre en Canal de la Sambre à l'Oise, vaak over de grond hebben geschuurd. Terwijl het volgens de kaart bij normaal peil minstens1,8 meter diep is.  

Vanochtend kregen we nog even een Oostenrijker langszij, die het plan had om in november in Venetië te zijn. Of wij wisten of dat kon, met zijn 1,4 meter door de Franse kanalen. We hebben hem wat berichten laten lezen, hij leek niet zo goed geïnformeerd te zijn over waterstanden. Zijn mast lag op twee bokken, daar wilde hij ook nog wat aan doen (een derde bijzetten), en hij wilde geen stadjes bezoeken want hij wilde Venetië bereiken. 

Daarna zijn we vertrokken. Drie écluses brachten ons in totaal 17,40 meter omhoog. We lagen er weer in ons eentje in. Maar deze keer was het niet echt waterverspilling, want naast de sluizen lag een bassin waar het water uit- en ingepompt wordt. We voelden ons niet zo schuldig vandaag.

De dijken langs het kanaal zijn laag, we konden daardoor mooi ver kijken over het glooiende Frankrijk. Mooi! Dorpjes die lager lagen dan wij voeren, heuvels in de verte, waar vooral graan wordt verbouwd.

Het Souterrain de Panneterie stond ook op het programma. Alle sluizen stonden vandaag al op groen, maar ik vroeg toch steeds maar even aan Jean-Pierre of we er in mochten. Bij deze tunnel zagen we geen lichten, en toen ik me meldde bij Jean-Pierre kreeg ik het bericht dat de lichten het niet deden maar dat we er gerust in mochten varen.

Nou, niet alleen de lichten buiten de tunnel deden het niet, ook binnen was het een donkere boel. Volgens ons brandde er een soort noodverlichting, van vieze tl-buizen. Maar we hadden de zaklantaarns (twee hele grote) al klaargelegd, dus alles kwam goed. Maar 1,1 kilometer in bijna donker varen was niet het hoogtepunt van de dag! 

Na nog een kleine vier kilometer varen, nu op een recht kanaal zonder bochten, zijn we aan gaan leggen aan een soort kade. Au milieu de nulle part, zoals de Fransen zeggen. Een beetje in niemandsland. De gehuchtjes Ercheu, Moyencourt en Grécourt liggen hemelsbreed op twee kilometer, maar we verwachten niet eens dat daar een bakker is. 

Dan maar niet, we hebben nog van alles aan boord. Tussen de buien door is het droog, maar het is de hele dag wat grijs gebleven. Achter ons is een Oostenrijkse catamaran zonder mast gaan liggen, de mensen varen elk jaar drie maanden in Frankrijk en leggen de boot dan in een winterstalling. Of wij nog ergens een plekje weten? Ha, het lijkt wel of we een Tourist Office zijn!

Maaike en Ids beeldbelden, Welmoed lag nog te slapen. Ons prinsje ziet er geweldig uit, wat een mannetje! Maaike had zich een verjaardagskadootje bedacht: met de kindjes een paar dagen bij ons op de boot logeren. Nou, dat kan altijd natuurlijk! Even later vroeg ze nog per app waar we ook al weer zijn nu, dus ze is al plannen aan het smeden. Stef weet het nog niet eens.....