Naar Damery, op kilometer 5,2

De bakkerij is vandaag gesloten, een goede reden om te vertrekken. Rustig aan op de lichte stroming voeren we over een mooie Marne, die vanaf hier op een paar kleine stukjes na (die gekanaliseerd zijn), bevaarbaar is. Grappig te beseffen dat er waterdruppels zijn die met ons meereizen vanaf het plateau van Langres; wij via het Canal entre Champagne et Bourgogne, ruim 155 kilometer, de waterdruppels via de meanderende rivier de Marne, vele kilometers meer.

Na 900 meter kwamen we al in een stukje gekanaliseerd, dat ze heel fraai Dérivation de Cumières noemen. De Marne maakt een grote bocht links van ons. Aan het eind van dit rechte stuk kanaal, van 800 meter, was de eerste sluis. Nummer 1. De eerste van 19 sluizen tot we op de Seine komen.

 

Gelukkig voor ons tellen de kilometers gewoon door op de gekanaliseerde delen. De slingerende Marne telt heel sneu niet mee. Wanneer we kilometerpaal 178 gepasseerd zijn varen we op de Seine. We moeten nog wel een tunneltje doen, van 290 meter. 

In de eerste sluis (en de enige vandaag) kregen we van Jean-Pierre een télécommande. Een iets andere versie: vanaf nu kunnen we de sluis niet in werking zetten met het apparaatje, maar moeten we gewoon de blauwe duwstang gebruiken.

Alle sluizen (denken we) zijn hier iets anders dan we gewend zijn: nu zijn ze wat langer (45 tot 50 meter), iets breder (7,8 meter) en hebben een drijvende steiger in het midden. Dit is echt hartstikke luxe! 

We werden 1,1 meter naar beneden geschut en al gauw zagen we een mooie Marrekrite-steiger bij het dorpje Damery. De bakker had lekker stokbrood, dus we hadden het maar weer getroffen vonden we. 

Damery is een rustig stadje. Een goede bakker, een supermarkt die hele zielige oude paprikaatjes probeert te verkopen, een pizzeria, een terras, een meneer die het gras maaide van het parkje waar we aan liggen, en over de brug rijden af en toe interessante machines. Machines voor de wijnbouw, hoog op de wielen (soms vier wielen, soms drie), met al of niet vloeistof mee. 

Om de bocht, richting de bakker, is de straat hernoemd. Wie Paul Douce was weet ik niet. Hij heeft dus ooit een straatnaam gehad, maar in 1997 hebben ze de straat hernoemd naar Alfred Revolte. Deze man was groentenboer en hoofd van het verzet. In 1944 is hij gearresteerd en op de vlucht doodgeschoten. 

Ook Damery is één en al Champagne, zelfs op straat zie je het aan zomaar geplaatste wijnfleshouders. Leuk!

Op het Zeekanaal Brussel-Schelde is een schip keihard tegen een gesloten brug gevaren. Het brugdek wordt verwijderd zodat schepen weer kunnen varen (overmorgen of zo), maar het autoverkeer moet maandenlang omrijden. We houden het in de gaten, want wij willen hier ook langs.

Maar eerst nog heel wat meters op de Marne. Een bredere Marne dan we gewend zijn, en een stuk schoner. Fijn!