Pittige golven naar Naril

Vanochtend zijn we weer vroeg vertrokken, voor een tocht van ongeveer 25 zeemijlen naar een ankerplekje. De wind was wat afgezwakt vannacht, maar toen we buiten de haven kwamen merkten we dat er nog flinke golven stonden. Vanavond vertelde Thomas dat het hem eigenlijk gek genoeg ging, en dat hij had verwacht dat ik wel weer terug de haven in wilde.

Maar recht tegen de wind in op de motor kan de boot is niet zo erg. We duiken en dansen wel erg, maar we wisten dat het maar een kilometer of twee zou zijn. Even doorbijten dus.

Helaas was de wind NNW ipv NO, zoals beloofd. Dus we moesten bijna aan de wind zeilen. Met flinke golven, dat was niet erg leuk. Maar het ging goed, en lekker snel, dus we zeurden niet. Wel bekeken we andere koersen, of die misschien lekkerder zeilden. Toch maar naar Marmara Eiland dan? We hadden niet zoveel zin in een toeristische haven, en gelukkig was de koers niet lekkerder.

Maar ons ankerplekje werd het hem ook niet. Omdat de wind te noordelijk was zouden we daar minder beschut liggen waarschijnlijk. Nou, dan maar naar het kleine haventje Narli. Dat was even ver als het ankerplekje, maar een eiland eerder afslaan.

We vraten de golven op (haha) en na ongeveer vijf uren varen legden we aan aan een stevige betonnen pier. Verderop was een veerboothaven, op de hoek van onze pier was een plek gereserveerd voor de ambulanceboot vanaf het naburig eiland, en dicht bij het strand lagen veel kleine bootjes voor anker.

Het dorpje zag er gezellig uit, met een strand en een aantal restaurantjes. De zon scheen zoals gewoonlijk lekker dus we waren tevreden.

Thomas had weer problemen met zijn rolzeil gehad dus Hidzer ging met hem aan de slag om dat te verhelpen. Over bakboord inrollen was zijn advies (ipv over stuurboord), en vooral de eerste meter met veel beleid.

Tegen een uur of drie begon het me toch te waaien! Niks windkracht 4, zoals Windy voorspeld had, maar een flinke windkracht zes, en later zelfs zeven! Zomaar uit het niets. Fijn dat we hier aan de kade liggen, de wind blaast ons er nog vanaf ook.

Er kwam vanmiddag een vissersboot aan de pier liggen, vlak bij ons, met twee mannen die gingen duiken naar mosselen. Onder de pier, bij de “poten”.  Ze haalden zakken vol mosselen naar boven, urenlang. Er kwamen een aantal mannen om ze te kopen denken we, maar we hebben niet gezien dat er betaald werd.

We hebben wat rondgekeken in het dorp, dat een beetje toeristisch leek maar waarschijnlijk komt dat door aanwezigheid van de veerboot. Toeristisch voor Turkse mensen, we hebben geen buitenlander gezien. Hier was het sluiergehalte veel lager dan in Çakil, en op het strand liepen bijna alle vrouwen in bikini of badpak.

De steegjes zagen er soms leuk uit, en volgens ons waren er best wat vakantie-appartementen. Maar zeker weten doen we dat niet. Wel was er een bakker, waar ik een groot wit brood kocht voor 65 cent, en een supermarkt waar ze gelukkig ook fruit hadden.

Geen drank tot verdriet van Thomas, maar toen hij er naar vroeg bleek er wel een winkel vlakbij te zijn die drank verkocht. Daar zijn we nog even naar toe gelopen.

Vanavond zijn we uit eten geweest, in een piepklein restaurantje waar de hele familie zijn best deed voor ons. Een meisje van een jaar of 15 deed dapper haar best om Engels te spreken, en we hebben er lekker gezeten en ook lekker gegeten. Voor omgerekend 14 euro met zijn drieën.

Toen we naar de boten terug liepen voelde Hidzer zich niet lekker: koud! Nou, Hidzer en koud, dat maak je niet gauw mee. Hij is direct naar bed gegaan, en ik hoop dat hij morgen beter is!