Naar de baai Sarpdere Limani

Vannacht was het weer bladstil, maar we hoorden wel iets geks. Dat bleken springende vissen te zijn. Zo leuk! Waarschijnlijk kwamen ze op ons ankerlicht af, want er zwommen wel honderden om ons heen.

Vanochtend werden we uitgezwaaid door dolfijnen. Een groepje van vijf, dat heel lang met ons mee zwom.  En een Nato Warship, een Duitser, voer ook nog in de buurt, hoe veilig wil je ’t hebben? En tot onze verbazing zagen we een schildpad. Een grote! Te ver weg voor een goede foto, maar met de verrekijkers hebben we ‘m goed kunnen zien.

Wij wilden vandaag naar een baai op 25 zeemijlen afstand. Een grote baai, met een dorpje in de buurt. Het was eerst prachtig weer, met een zonnetje, en verder op zee leek een windje te staan.

Maar het zonnetje verdween wat achter dunne wolken en het werd wat heiig om ons heen. Jammer, daardoor konden we de bergen van zowel het vasteland van Turkije, met onder andere de grote stad Çeşme, en het Griekse eiland Khios niet heel goed zien. Dat hebben we hier al lang, dat het grote delen van de dag heiig is. Foto's worden dan ook grijzig. Maar ach, zo gauw de zon er weer echt door komt ziet alles er weer gekleurder uit.

We merkten dat het hier een stuk toeristischer is dan de vorige dagen. Af en toe kwamen we een zeiljacht tegen, net als wij op de motor varend omdat de wind te flauw was, en dat waren allemaal Turkse jachten. 

Bij de kaap Karaabdullah volgden we het land richting het oosten. Hier waren af en toe strandjes met weer de parasolletjes op een rijtje, dat hadden we wel vaker gezien. Maar hier klonk weer luide muziek. Net als in de buurt van Istanboel. H'm, minder leuk dus. 

En dat bleek ook zo te zijn in de baai van Alaçati, waar we wilden ankeren. We keurden het af en voeren een stukje verder naar de volgende baai, die Mersin Körfezi heet. Maar daar kwamen we met goed fatsoen niet eens binnen. Omdat er heel veel viskweekvijvers dreven. Echt heel veel.

We zouden moeten slalommen tussen die dingen door, maar goed, dat was niet zo erg. Maar in de baai waren ook viskweekvijvers, en dat betekent veel lawaai van pompen en schepen.  Okee, dan plan C....

De baai Sarpdere Limani. De ingang was moeilijk te vinden, maar omdat er een bootje uit voer wisten we waar we moesten zijn. Onze kaart gaf het wel aan, maar de rotsen leken allemaal in elkaar door te lopen. Dat was van een afstand wat verwarrend. 

Maar oh, wat weer een leuke baai! We kozen voor een ankerplek ver de baai in, met helder water op 4,5 meter diepte. We hoorden geen krekels, geen Hassan, geen katten. Weer lekker rustig dus.

Er lagen al een paar jachten, maar de meeste vertrokken weer. Misschien omdat het zondag is, misschien omdat de meeste mensen hier toch naar een haven willen. We bleven met 3 anderen liggen.

De Gloria zagen we ook nog varen. Ze ankerden eerst ook ver de baai in, maar op een winderig stuk, en gingen verkassen naar een inham aan het begin van de baai. Waar de meltemi, die hier vanuit het noordwesten waait, naar toe zou kunnen blazen. 

Dat deed hij later ook, aan 't begin van de avond, maar wij lagen prima beschut. Niet als de wind uit het zuiden zou komen, maar dat deed hij dus niet. 

Gloria zou mogelijk gasten aan boord krijgen, een vader en dochter, en dat zou voor mogelijke zaken een goed idee zijn was ons verteld. Dat is gelukt, want we zagen een extra meneer aan boord. We hebben geen contact met ze gezocht hoor, dat vonden we niet zo gepast.

We belden weer even met Mem, en in Burgum was alles prima. Ze hadden bezoek gehad van Maaike en Wietse met aanhang en Rijkus en Maaike had verteld dat ze in februari een zoontje verwachten. Fantastisch nieuws dus!

Ook belden we met Thomas, die onderweg is naar Piraeus om het beloofde onderdeel voor zijn stuurautomaat in te bouwen. En ja, hij gaat naar Preveza (ons winterdoel), dus niet meer verder naar Slovenië. Dat is gewoon veel te ver.

En hij heeft met Nicole overlegd over het vervolg van zijn reis: in februari wil hij ook wel verder dus met ons mee. Nicole wil in Frankrijk een poosje met hem meevaren. Dus we gaan zoals het nu lijkt weer een stuk samen reizen. We zien wel. We hebben hem niets beloofd, maar samen verder reizen is een leuke optie natuurlijk. 

Ondertussen hebben we de weermannen even bestudeerd: over een week, dus volgend weekend gaat het flink hard waaien. Een paar dagen lang. We besloten om niet langer in Turkije te blijven, hoewel hier nog voldoende te genieten en te zien is. Maar we gaan iets eerder naar Samos. Dat eiland is groot genoeg denken we om meerdere dagen te blijven, en daar zijn we nog nooit geweest. Dus we vertrekken morgen weer, om een stuk verder een baai op te zoeken.