Het eiland Bozcaada

Wij vertrokken vroeg, om 25 mijlen te varen naar het eiland Bozcaada. We wilden voor de harde wind binnen zijn, en er zat ook een vervelende windvlek op de Aegeïsche Zee vertelde Windy, en die wilden we ook achter ons houden.

Dat is gelukt, want we hadden een flinke stroming mee op de Dardanellen en op de Aegeïsche Zee. Hoewel, bij het invaren van de haven kregen wel flinke dwarsgolven. Maar alles ging prima. Helaas stond er een man te zwaaien, dat de haven vol was. Nou, haven? Het was een rijtje jachten (20 of zo), die aan een mooring lagen met de kop naar de wal. Daar was geen ruimte meer voor ons inderdaad.

Hidzer wilde al terug, maar ik had geen zin in nog eens 20 mijlen met die wind en golven te varen. We keken naar een alternatief en vonden die bij de vissers. Eerst legden we even aan een soort loodsboot aan, die over 20 minuten wilde vertrekken. Prima, als we eerst maar even een lijntje naar de wal hadden. Want de wind en de stroming wilden andere dingen dan wij.....

Het lijntje lukte, we legden aan aan een betonnen kade met anderhalve meter water onder de kiel, de loodsboot (of wat het ook geweest is) vertrok en wij maakten ons goed vast.

Het was bijna elf uur, dus we zetten gauw koffie en namen er de lekkere taartjes bij die we gisteren ter ere van Mark hadden gekocht.  Nou, die wil ik wel elke dag, zo enorm lekker!

We zijn de wal op gegaan en troffen een gezellige weekmarkt. Met veel fruit, groente en kaas, maar ook olijven en noten, en natuurlijk toeristische dingen. De witte druiven, van het eiland, zijn oh zo zoet, daar bleven we van eten.

De kraampjes waren niet zo groot, en Beppe zat gewoon op een ingezakt krat. Zonder parasol, maar "goed ingepakt" in een broek, twee rokken, een truitje, een vestje en een hoofddoek. En wij liepen in hemdje/rokje en polo/short.

Ook werd er bijna rechtstreeks uit de auto verkocht, zoals deze mega hoeveelheden knoflook. 

Bozcaada is een wat flowerpower-achtig aandoend eiland, en dat voelde direct lekker. Heel veel restaurantjes in de kleine straatjes, zelfs een aantal drankwinkels, veel kleine hotelletjes en alles was frisser geverfd dan we de laatste tijd gewend waren. Ha, en ze hebben hier een variant op de hangende keukens van Appingedam: hangende slaapkamers! Echt een uitbouw, waarschijnlijk om het wat te vergroten voor de toeristen.

Windy vond het een goed plan om nog een dag te blijven liggen, en wij voelen ons er prima bij. De wind nam ’s middags flink toe, en de meneer in Çanakkale die Hidzer vertelde dat het hier nogal onrustig is door de golven, kreeg wel gelijk. We dansten en schudden nogal, maar we hadden er geen last van. We liggen aan vier lange lijnen, met aan twee er van zware veren, dus we hebben ruimte om te dansen.

De oproepen tot gebed klonken hier weer anders dan elders. Het was alsof de muezzin nogal hees was, best grappig. Er staan twee minaretten dus we horen het met een soort van echo. We liggen vlak bij de veerboot, maar daar hebben we geen last van. Mensen parkeerden hun auto, liepen wat rond, keken naar ons, en er zijn een heleboel selfies gemaakt met onze boot op de achtergrond.

Vannacht heeft het trouwens op een gegeven moment flink gegolfd. De wind was even gedraaid en de golven kwamen van het oosten de haven in rollen. Wij rolden dus vrolijk mee en na een poosje was het ook weer voorbij. Tenminste, we zijn weer in slaap gevallen en weten niet hoe lang het heeft geduurd.

Vanochtend zijn we een eind gaan wandelen, de berg op. Niet richting het zuiden, want daar is een gebied afgezet en er staan militairen met geweren, maar richting het noorden. Voorbij het grote fort, naar de windmolens. Oude windmolens, weliswaar gerestaureerd, van het type van Don Quichot.

En daarna slenterden we weer wat door de straatjes van Bozcaada. Het is alsof we hier al meerdere dagen “wonen”, want we weten de weg al aardig.

Auto's rijden na aankomst vanaf de veerboot dwars door het dorp, maar parkeren moet er buiten, op een grote parkeerplaats. En voor sommige straatjes geldt éénrichtingsverkeer: nou, dat nemen ze erg serieus, hier rijd je zomaar niet over heen.

Vanmiddag hebben we een Russisch zeiljacht helpen aanleggen. Een stel met een dochtertje van een jaar of vijf. Hij vertelde dat hij de Vlag van de Toekomst voert: horizontale gestreept in wit blauw wit. Wij hadden er niet van gehoord, maar Google bracht uitkomst: een online Russisch-talige gemeenschap die zich verzet tegen de invasie van het Russische leger in de Oekraïne heeft het bedacht. De rode streep uit de Russische Vlag vonden ze een symbool van oorlog en bloed, en is daarom vervangen door een witte streep. Omdat ze streven naar vrede in Oekraïne en respect voor mensenrechten eisen.

Het zeiljacht voert trouwens wel de Russische vlag als eigen-land-vlag, maar heeft de Vlag van de Toekomst in het klein in het want hangen.

De restaurantjes waren ook vanavond weer goed bezet. Gezellig, zonder keiharde muziek. Er branden veel lampjes, vanaf de boot zag het er weer erg leuk uit.