We zijn weer op reis! Vanochtend werden we tegen half zeven wakker. Beetje te vroeg om te vertrekken, want Hidzer kon pas om 10:40 zijn vaccinatie voor Corona krijgen. Maar we hadden nog wel een paar dingen te doen, dus tegen zeven uur besloten we op te staan.
Na ’t ontbijt zijn we gaan “klussen”: de laatste wasmachine aan, toilettassen inpakken, nog even wat boodschappen doen, koelkast thuis leeghalen en die in de boot vullen, de vriezer leegmaken (volgens mij was die bijna leeg, maar “bijna” is blijkbaar een rekbaar begrip), het onkruid op het terras sproeien met azijn, de laatste kleren en boeken aan boord brengen en koffie drinken met de laatste twee stukjes chocoladetaart die over waren van ’t weekend.
Buuf N kwam langs om de foto-banners van 2018 te halen, en vertelde dat ze een boek over de Baltische Zee had gekregen. Of wij die mee wilden. Nou, leuk! Dus ik liep met haar mee om ‘m te halen. Een Imray havengids, weliswaar uit 1992, maar misschien hebben we er nog iets aan.
Want we willen via de Noordzee en het Kieler Kanaal naar de Oostzee, en dan zien we wel verder. Misschien naar Rügen, misschien naar Polen, misschien naar Denemarken, of misschien een combinatie hiervan. De wind beslist.....
Om half twaalf zijn we vertrokken. Het was droog, de zon scheen een beetje en er stond een lekker windje. We hebben vanaf huis tot het PrinsesMargriet Kanaal kunnen zeilen (op de voorste fok), en ook op het Sneekermeer. De rest moesten we op de motor.
Op de kussens die ik laatst met een ander stofje had bekleed, moesten nog knopen. Dat deed ik onderweg. Woensdag, op weg naar mama, heb ik in Scheemda bij een wat ouderwetse meubelstofferingszaak, een lange stofferingsnaald gekocht. Van 40 cm lang! Want er mist ook nog een knoop in een hoekkussen, maar dat doe ik nog wel een keer. Eerst deze kussens. Dat werkte prima met deze nieuwe naald, want hij heeft aan beide kanten een scherpe punt. Verzin het maar!
Voorbij Grou heb ik nog even met Marianne gebeld: ze was niet thuis toen we bij hun huis langs voeren maar reageerde op ons appje. Oh, en onderweg werd ik nog gebeld door een oud-collegaatje van Nuon. Ze zocht advies voor ’t maken van een quilt, en kwam al Googelend mijn telefoonnummer tegen. Huh? Dat is apart! Ik heb haar kunnen adviseren, en ze belt waarschijnlijk nog wel een keertje.
De Spoorbruggen van Leeuwarden zijn altijd een obstakel voor ons, ook vandaag moesten we bijna een half uur wachten. Op zich niet zo erg, want even later, bij de eerste brug van Leeuwarden moesten we ook wachten: van vier tot zes zijn ze dicht, alle bruggen, en wij kwamen er om even over vijf aan.
We hebben dat maar benut met eten koken en eten (een lekker mexicaans gerechtje met zelfgemaakte salsa), en hielpen tussendoor nog drie mannen in een zeilboot. Duitse vlag, Engels sprekend. Ze waren uit Duinkerken vertrokken en brengen de boot naar Emden. En daar werd het verhaal wat wazig, want de boot zou op transport, maar de schipper had het ook over de Elbe en het Kieler Kanaal. Nou ja, de eindbestemming was Lübeck. En ze wilden vandaag zo ver mogelijk komen, dus ze zouden ons volgen. Want wij wilden door Leeuwarden varen en dan ergens een Marrekriteplekje zoeken.
We liggen nu vlak voor Wyns, dat is ruim 10 kilometer boven Leeuwarden. Een prachtig plekje aan de mooie Dokkummer Ee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten