Gisteravond nam de wind al wat toe. En vannacht merkten we dat we schommelden aan de lijnen in onze box. Dat was voorspeld, dus niet erg.
Vanochtend heb ik weer lekker gezwommen op de zwemplek, en me daarna gedoucht in de kuip. Ik had geen zin om naar de ouderwetse douches bij het havenkantoor te lopen.
Tijdens het ontbijt hoorden we op de Duitse radio (we kunnen hier RSH Radio Schleswich Holstein ontvangen) dat het door de regen en een soort vloedgolf ook heel erg is in ZuidDuitsland. Meer dan 100 personen overleden, bijna 100 gewond. En in Oostenrijk moet het ook al menens zijn. Poeh, en wij hebben hier prachtig weer: weliswaar harde wind, maar we lopen in korte broek en rokje.
Er staan wel witte koppen op de golven, dus we blijven nog lekker een dag liggen. De wind komt recht van achteren, dus we hebben de deur op een kiertje. De zon was er even, maar verdween ook weer.
Na de koffie zijn we gaan fietsen. We wisten niet precies wat we zouden doen, maar een rondje leek ons wel leuk. Eerst even naar de supermarkt, voor broodjes en beleg voor een picknick.
Op nog geen 50 meter van de supermarkt vonden we een leuk pad, de Øhavsstien. Een lange-afstand-wandel-pad, waarop je ook mag fietsen. Soms via een weiland, soms over een schelpenpaadje, soms door een bos, soms langs een meer, het was ongelofelijk mooi. Op een gegeven moment kwamen we na een lang stuk grindweg bij een huis, en vlak daarna werd wel de Øhavsstien aangegeven, maar ook dat je er niet mocht fietsen. Oh. Nou, we deden het toch.
Tja, toen kwam het: we moesten langs een graanakker. Harde grond met vreemde sporen. Het fietste niet makkelijk, maar we hielden vol. Tot onze grote verbazing kwamen we bij een bord waarop stond dat daar het Øhavsstien ophield. En nu dan? Terug?
Welnee! We gingen door, langs die akker. Er was geen andere mogelijkheid. Dat was een zwaar stuk, met af en toe distels en hobbelige grond. Maar we zagen drie reeën, dat maakte veel goed.
En gelukkig kwamen we op een weg terecht, dat fietste weer een stuk gemakkelijker. Via de app OfflineMaps wisten we nu waar we waren, dat maakte de beslissing “links of rechts” niet zo moeilijk. We vonden even verderop een mooi picknickplekje, waar we de ongelofelijk lekkere broodjes aten, met heerlijke ham, en water en meloen van boord.
Tegen drie uur kwamen we weer aan boord, na nog wat boodschappen gedaan te hebben voor het eten van vanavond. Het waaide nog steeds enorm hard. Het zoute water sproeide over de steiger heen en onze ramen waren er wat nat van. H’m, ik had ons beddegoed in een sopje gezet voor we vertrokken, maar dat kon niet buiten drogen. Het zou én wegwaaien én zout worden.
De drogers van de haven waren gereserveerd de hele middag (je moet er ook nog een servicecard voor kopen trouwens), dus we besloten het maar weer op ons waslijntje te hangen. Alle raampjes open, het waaide lekker binnen.
Ha, wel grappig: alle boten liggen hier met de boeg naar de wal, maar wij niet. Dus de enige vlag die je nu ziet, is de onze.
Op een gegeven moment kwam er een Vlaamse mevrouw op de steiger staan zwaaien: ze bood me drie boeken aan die ze had gelezen. Lief! Even kletsen over hun route en onze route, altijd leuk. Ze vertelde dat ze 30 knopen wind hadden gemeten, dat is windkracht 7. H’m, pittig zat! Ook vertelde ze dat er in België ook mensen zijn overleden aan het hoge water.
Hidzer ging klussen aan het anker-mechaniek. Het zat hem niet helemaal lekker. Af en toe kon ik hem helpen, en zaten we samen in de rubberboot voor de boot, onder het anker. En ha, zijn plan lukte! Het anker gaat nu gemakkelijker omlaag en omhoog, zelfs als de ketting scheef getrokken wordt door de wind. Super!
We hebben weer heerlijk gegeten, nu een Thais-achtige salade met biefstuk en stokbrood, en gaan zo bekijken wat we morgen gaan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten