Gisterochtend om zes uur kwam de veerboot het eiland aandoen. Waarschijnlijk om brood en zo te brengen. Onze buurman van de Pallieter ging om half zeven over onze boot naar de wal. Wij dachten dat ze wilden vertrekken, maar dat was niet zo. Hij is naar het toilet geweest bij het havenkantoor. Best een loopje, zo ’s ochtends.....
Maar goed, wij waren wakker, we zagen dat het lekker waaide, dus we ontbeten en maakten ons klaar. De zwaluwtjes kwetterden hartstikke vrolijk, meneer Pallieter vroeg wanneer we weg wilden (half uurtje?) en toen gingen we ook. Tegen half acht. Zij zouden ankeren voor het eiland en dan naar het zuiden, wij wilden naar het eiland Omø om te ankeren of nog verder. Afhankelijk van de wind.
We konden direct buiten de haven de boel hijsen en zeilden heerlijk in een grijzige wereld. Een rustige wereld: heerlijke wind, nauweljks golven, bijna geen boten te zien. Het was al lekker warm, we voeren in korte broek met vest. Vreemd dat het zo lang grijs bleef, zonder zon, en ook vreemd dat er geen donkere wolken waren. Vriendelijk grijs dus. Het eiland Vejrød, waar we langs voeren, liep bijna leeg: een stuk of tien boten vertrok uit de haven, en ze gingen bijna allemaal een andere kant op. Dat was een grappig gezicht!
Na een paar uurtjes heerlijk zeilen met een leuk tempo kwamen we tegen een uur of half twaalf in een windstilte. Dat was voorspeld door Windy. We waren ten zuiden van Omø, besloten om hier niet te ankeren maar door te gaan. Het was immers nog vroeg. De zon scheen heerlijk, alle kleren waren uit.
Hier deden we de motor wel aan, want we kwamen haast niet vooruit en moesten een soort verkeersweg voor grote vrachtschepen oversteken.
Aan de overkant van deze verkeersweg, werden we door de stroming wat naar het noorden gedrukt. Dat blijft een rare gewaarwording hoor, ergens op af sturen maar ondertussen een vreemde bocht maken. Maar we kwamen aan de westkant van het eiland Langeland, die echt heel lang en smal is. De zon had even geen zin, het werd weer wat bewolkt.
Daar bij Langeland zijn we weer gaan zeilen. Het waaide nog niet hard, maar we hadden voor de wind, dus we hebben de boom in de fok gezet en als een Hollands Melkmeisje zeilden we zuidwaarts. Het ging eerst niet zo hard, maar we hebben heel geduldig gewacht tot de wind er weer zin in kreeg. Dat gebeurde uiteindelijk ook, en de zon kwam er later ook nog bij, dus we besloten om geen stop te maken halverwege Langeland, maar door te gaan tot een mooie baai in een eiland bij de stad Svendborg.
Voor we "de bocht" naar Svendborg konden nemen, moesten we een klein omweggetje maken omdat er een heleboel stenen in het water liggen. De ton waar we omheen moesten (we zijn al wel eens een beetje binnendoor gegaan, maar om lekker voor de wind te zeilen hadden we nu een ruime koers gekozen) ligt anderhalve kilometer uit de wal. Apart hoor!
Het was bijna half zeven toen we ons anker lieten zakken, en het eerste dat we deden was zwemmen. Heerlijk! De zon scheen best fel, het werd een geweldige avond.
Thurø heet het eiland, en Thurø Bund heet de baai. Het is hier prachtig! We hebben mooi uitzicht op zowel de baai als de rivier Svendborg Sund en op de heuvels rondom.
Gisteravond lagen we met zijn achttienen in deze baai, vandaag zijn er veel vertrokken en nu liggen we met meer dan twintig.
Vanochtend tegen zes uur zagen we de zon bijna opkomen, het leek wel een plaatje uit een sprookjesboek.
We hadden onszelf een rustdag beloofd, en zijn nog even gaan slapen. En verder vandaag hebben we niet zo heel veel gedaan. Hidzer heeft nog even een rolletje van het ankermechanisme holler geraspt, ik heb walnotenbrood gebakken, en verder hebben we lekker geluierd, om ons heen gekeken, gelezen en heel veel gezwommen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten