De weermannen vertelden dat we misschien bij een privé-eilandje even verderop (10 km) ook wel leuk voor anker liggen. Dat leek ons een leuk plan. Konden we mooi onze anker-procedure weer uitoefenen.
In korte broek moesten we wel tegen de wind in varen, maar er stond niet zo veel, dus dat was niet erg. Na ruim een uur zagen we twee ankertonnen liggen bij het eiland Tarø, daartussen wilden wij ankeren. Maar potverdorie, hier stikt het ook al weer van de visnetten. En zeewier. Dat maakt het gebied hier niet zo leuk.
Elke keer als we een stukje op de motor gevaren hebben zit het wierfilter (de naam zegt het al) vol met lange slierten zeewier. We zijn super handig geworden in het leeghalen van het filter, dat is het voordeel er wel van.
Maar goed, we hebben ons plekje gekozen, het anker laten vallen in het zeewier, en ja, hij hield direct. Fijn! We hebben heerlijk gezwommen en in de kuip zitten lezen.
De wind nam wat toe, boog wat om het eiland heen, maar het was nog goed te doen.
Bij de vaargeul, die even verderop een hele rare kronkel maakt, zagen we opeens een zeiljacht vastliggen. Flink vastliggen. Dat zal wel buiten de vaargeul zijn geweest, maar hoe precies konden we met de verrekijker niet zien. Er voeren andere zeiljachten langs, ook een motorboot, maar ja, met flinke wind kun je op ondiepte naast een vaargeul niet zo goed helpen.
Het was zeker wel een half uur later toen we de SAR-rubberboot naar ze toe zagen varen. Die heeft er ook nog lang over gedaan om ze vlot te trekken, maar toen waren wij al onderweg.
Want wij besloten dat we terug zouden zeilen naar onze ankerplak van vannacht. Daar zou nu weer wat mee luwte zijn, en dus ook minder golven. Niet bladstil, integendeel, maar dat is niet zo erg. Nou, toen we op pad waren bleek dat we bij het privé-eiland best in de luwte lagen: het waaide “de stront van de dijk”, op de gereefde fok voeren we harder dan we normaal op de motor doen!
In no-time waren we dus weer op ons ankerplekje. Daar lag het zelfbouwzeiljacht (?) nog, samen met een ander. Wij zijn er vlakbij gaan liggen, en gooiden het anker uit. Weer in het zeewier. En joepie, weer pakte het anker het in één keer.
Het voordeel van zo'n dag is dus het oefenen in het ankeren, met dit nieuwe anker en de nieuwe constructie maar ook dat je twee keer langs een prachtig huis vaart! Leuk vakantiehuisje, maar dan willen we er ook een tuinman, een poetsdame en een schilder bij, haha!
We hebben vandaag twee keer het ankeropgaan “gedaan”, en twee keer ankeren, en alles ging helemaal zoals we het wilden. Nou, Hidzer wil de rem op het ankerlier wel weer plaatsen, want als de ketting naar beneden gaat is dat soms wel met een bloedgang, en dan is het lastig tegen te houden.
Het was nog lang lekker in de kuip. Zonnetje, in de luwte van de stuurhut, door het zwieren op het anker wisselde ons uitzicht steeds een beetje, er kwamen nog twee ankeraars bij, we hebben een lekkere avond gehad. Het waait serieus, een kleine windkracht 5, maar we liggen prima!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten