Het was lekker badderen in het water van de Brogstedter See. Zo heet deze buitenbocht van het NOK. Aan één kant is een lage vaste brug, dus je kunt er slechts van de andere kant in varen. Daarom is het altijd erg rustig. Prima voor ons!
Het anker ophalen was even spannend. We hebben dit anker pas gekocht en er nog niet mee geoefend. Maar het gaat, zoals we verwacht hadden, prima. De constructie die Hidzer heeft gemaakt onder de spriet werkt zoals hij het bedacht heeft. Super!
Wel hebben we nog snel een langer slangetje aan de kraan van de dekwaspomp gemaakt. Omdat de ketting van dit anker naar voren (door een nieuw kluisgat) door de wand van de boot gaat, in plaats van naar beneden, zoals bij het oude anker, moet de richting van het schoonspoelwater even anders. Een langer slangetje werkte prima! Mocht ook wel, want we namen een heleboel modder mee naar boven. Dat was er nu heel snel afgespoeld.
Wij schoon, het anker schoon, zo gingen we weer op pad. Onderweg een ontbijtje, lekker in de zon. We genoten weer van de grote schepen, zelfs als we even op ze moesten wachten. Het blijft imponerend hoor!
Na ongeveer een uur varen zagen we Bauarbeiten op de oever. Wat ze van plan zijn weten we niet, we begrijpen er niets van. Tractoren, wel een stuk of acht, reden af en aan. Sommige werden volgeladen en losten het vlakbij een schip, anderen reden vol weer de andere kant uit. En er waren een paar lange trappen op de dijk gemaakt. Geen lange rechte trappen, nee, in drie etappes. Waarom dit was begrepen we ook al niet. Misschien als je van boven valt dat je dan niet helemaal naar beneden rolt? Het blijft voor ons een vraagteken.
Uit de Flemhuder See, dat is een meertje dat uitkomt op het NOK en waar je ook aan mag leggen aan palen ’s nachts, kwam een Duitse Scheldeschouw. Meneer wachtte even tot we vlak bij hem waren en gaf ons uitgebreid complimenten over de boot. Ha, dat is toch altijd leuk!
Bij de grote sluis van Kiel moesten we even wachten. Een minuut of vijf of zo, het mag geen naam hebben. De Iron Lady, die erg hard vaart, was ons al een kilometer of 20 geleden voorbij gegaan, en heeft dus erg lang moeten wachten. We zagen dat er aan de kleine sluis, waar we met de Amigo in 2014 in geweest zijn, helemaal niet meer gewerkt wordt. Daar waren ze sinds 2015 al mee bezig. Maar nu groeit er gras in de sluiskamers. Waarschijnlijk zijn ze volgestort met zand. Dat is een dure grap geweest!
We hoefden helemaal geen Kanalgebühr te betalen. Door Corona niet. Waarschijnlijk zijn ze bang dat we elkaar besmetten bij de betaalautomaat. Nou, dat scheelt weer!
In de sluis lagen we met vijf andere zeiljachten. De trappen, waar we (lees: ik) andere jaren naar boven moest klimmen om het kanaalgeld te betalen, zijn nu verboden toegang. Nou, ik ben er niet rouwig om. Omhoog klimmen ging wel, maar daarna moet je op de kade klauteren. En terug moet je eerst op je knieën en dan proberen met je voet op de ladder te staan. Doodeng vond ik dat altijd!
Maar goed, nu hoeft dat niet meer, en we werden nog vlot geschut ook. Om half één lagen we aan de steiger bij Holtenau, dat is vlak bij de sluis. Hier is de extra steiger, die altijd gebruikt werd door charterschepen, weggehaald. Twee jaar geleden was het al een krakkemikkige toestand, maar nu ziet het er beter uit. Okee, er is nog een verbodshek naar het oude verbindingsstuk, en het sanitairgebouw is vanwege Corona gesloten, maar we lagen er even leuk.
Trouwens, in Duitsland zijn de Corona-voorzorgsmaatregelingen nog iets strenger dan bij ons. Geen zelfgemaakt mondkapje, slechts van die witte kapjes of de blauw-witte. Iets met Medizin, dus officiëel. Ook in de buitenlucht op het pontje. En ook in de supermarkt. Verder valt het volgens ons wel mee, als je maar afstand houdt. Doen we!
Na het fietsen zijn we weer gaan varen, en na een half uur lagen we voor anker in de Puchow Hafen. Deze baai is het afgelopen jaar niet veranderd. Het Engelse grondgebiedje is nog verlaten, de stadsnomaden (zo noemen we ze) liggen er nog, het vliegveld is nog in bedrijf, en we kunnen er lekker beschut en goed ankeren.
De zon scheen, we hebben een paar kleine klusjes gedaan, geluierd, en genoten van de luchten. Dreigende wolken, mooie helderwitte, en vanavond terwijl we koffie dronken een fantastische regenboog. En ondertussen zien we grote vrachtschepen van en naar de sluis varen, en grote cruiseschepen van en naar het centrum van Kiel. We kijken onze ogen altijd uit hier, het is een mooi plekje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten