Naar Rudkøbing

Een enerverende dag vandaag! Lag het gisteravond nog zo heerlijk rustig  op ons ankerplekje, werd het even later minder leuk. Hidzer werd tegen half één wakker de aanwakkerende wind, maar dat was niet zo verontrustend. Wel het geroep. De kruiser die vlak voor ons lag begon te krabben. Zijn anker hield het niet.

Hidzer maakte mij wakker en we keken het even aan. Wij lagen wel goed op ons anker. Maar ja, die voorburen van ons niet, en die kwamen dichtbij. En onze naaste buren, een Deense zeilboot met vijf jongens, kwamen ook ongewild onze kant op.

We besloten om ankerop te gaan, want we vertrouwden het niet zo met die voorburen van ons. Als hun anker in die van ons zou komen, hadden we de poppen aan het dansen.

Dus in het donker gingen we het anker binnenhalen. Helaas is het prototype van de constructie nog niet helemaal naar wens, dus dat had wat aandacht nodig. Maar het lukte prima, in de toenemende wind. Gelukkig was het droog en warm.

We zijn voorbij de kruiser gevaren, naar de binnenhaven. En ja, op één van de plekken die we als noodaanleg hadden uitgekozen, konden we prima liggen. Even later zagen we de vijf jongens binnenkomen. Ik heb ze geroepen, ze konden wel naast ons.

Zij waren blij met onze hulp, wij lagen goed, dus je zou zeggen dat we een goede nacht zouden hebben verder. Het was immers nog maar half twee.

Maar nee. We hoorden de wind toenemen, wat niet erg was want we lagen veilig,  maar er tingelde ook nogeen lijn tegen de mast van de buurjongens. Gelukkig vonden zij dat ook vervelend en hebben dat verholpen. Nog later hoorden we nog een boot binnenkomen (of misschien meer dan één, dat hebben we niet gecheckt), en dat ging ook niet in stilte.

Okee, dan lekker slapen. We lagen wel vlak bij de veerboot, aan de benzinepomp-kade. Eigenlijk mocht dat niet, maar ja, nood breekt wet.

De machinist van de veerboot begon om half vijf  de motoren te starten, dat hoorden we ook. En tegen half zeven kwam er een groep van drie zeiljachten binnen. Met luide stemmen. We zijn opgestaan, en dat was maar goed ook, want even later kwam er een meneer die vertelde dat hij over een half uur wilde tanken. Prima, wij gingen wel op pad. En onze buurjongens ook.

Maar de wind was nog flink aan het waaien. Waar zouden we naartoe? Nou, vannacht hadden we bedacht dat we naar Rudkøbing zouden kunnen gaan. Dat leek een mooi plan. Maar al varend besloten we wel dat we niet via een kleine geul binendoor zouden gaan, maar de enorme omweg via Svendborg. De route van gisteren .

Want er stond veel wind, vanaf de Kleine Belt, en die maakte hele flinke golven. Dus een vaargeultje voor de wind vonden we niet zo’n goed plan.

Nou ja, achteraf is achteraf, maar we vinden dat we het goed hebben gedaan vannacht en vanochtend. Want we hadden na half elf nog afgewassen, dat scheelt gerammel en kapotgevallen serviesgoed, we hadden bedacht wat een slechtweeroplossing zou zijn (en dat werkte prima), we hadden ’s nachts bedacht waar we naartoe wilden (geeft rust), we hadden zaklantaarns opgeladen op de juiste plekken liggen, we kunnen blindelings onze reddingsvesten en communicatie-oortjes pakken, dus we waren best tevreden. Maar omdat we vanochtend nog brood hadden willen kopen hadden we de rubberboot slechts met één voorlijn vast (in plaats van ook de achterlijn erbij), dus dat manoeuvreerde wat lastiger. Het kwam goed, maar dat moet niet weer.

Het weer was prima vandaag, in de geul richting Svendborg hadden we de fok erbij getrokken, later ook het zeil erbij, en we zeilden heerlijk door de Svendborg Sund. In de zon, super! De wind was  hier veel minder, omdat we vlak bij land waren. Dat scheelde enorm!

Dat zeilen hebben we redelijk vol kunnen houden, en tegen half twee lagen we op een prachtig plekje in een box in de haven van Rudkøbing. Met uitzicht op de Tǻsinge Grund. Dat is groot en veel water. Als er geen eilandjes tussen zouden liggen hadden we ons ankerplekje van gisteren kunnen zien. We hebben de wind en de zon in de kuip, heerlijk!

Vlak bij (op 50 meter) is een zwemplek, en daar zijn we een paar keer naar toe geweest vanmiddag.

De fietsen hebben we op de steiger gezet, en we hebben nog even boodschappen gedaan. Verder wilden we niets. Maar toch: Hidzer heeft zijn fiets gesmeerd en ik heb een wasje gedaan in de wasmand. Maar het waaide zo hard vanmiddag, dat we de boel gauw van onze zelfgespannen lijn hebben gehaald, want de boel waaide er bijna af. Nou, dan maar drogen binnen op een lijntje, want de wind waait heerlijk naar binnen. Die wind is warm, dus helemaal niet vervelend! Heerlijk zelfs!

We liggen tussen twee kruisers. De één is een onbemenste lokale, de ander is ook een Deen, maar heet Zeester. We hebben ‘m al een keer zien varen, bij Svendborg geloof ik, en toen viel de combinatie Deense vlag en Nederlandse naam ons al op. Het is een jong gezin met een jongetje van 8 en een meisje van 1. Leuke mensen.

Als we over hun boot kijken, zien we de stickers van de havens waar ze geweest zijn (het is nog steeds een soort nationale sport om te laten zien waar je allemaal geweest bent), maar je ziet op de kade een vlag met de kreet over het dragen van reddingsvesten. Dit hebben we al op meer plekken gezien. Goede actie, en volgens ons werkt het ook. Misschien staat er ook een boete op het niet dragen van zwemvesten, dat kan natuurlijk ook.....

Het internet werkt hier aardig, maar er zijn misschien te veel mensen die er gebruik van maken, dus het is vallen en opstaan. Niet zo vaak opstaan.  Jammer. Maar we hebben even op de NOS site gekeken en daar schrokken we van het nieuws dat Peter R de Vries overleden is.

En dat in Limburg zoveel last is van de regenval en de hoge waterstand in de Maas. Dat er heel veel schade is daardoor. Bijna niet te geloven, dit allemaal!