Scheepsrecht: Rügen

We hebben prima geslapen. Onze achterburen zaten nog wel lang in hun kuip te kletsen (hoorden we om kwart voor twaalf toen ik naar de wc ging), maar daar hebben we geen last van gehad. In bed hoorden we ze niet. Dat is dan weer het voordeel van het voorin slapen.

De wekker zou om kwart voor zes afgaan maar we waren al wakker. De weermannen vertelden dat we met een mooie wind van 15-16 knopen, dat is eind 4 Beaufort, uit ZuidWest zouden varen. Dat kwam mooi uit voor onze koers naar pal oost.

Maar Windy liet ook nog onweersbuien zijn. Dat is minder. Maar het leek wel of ze boven land bleven zweven. Na nog een paar sites te checken besloten we daar maar van uit te gaan.

De grote veerboot kwam in Gedser aan (vol met vrachtwagens en auto’s), en wij verlieten de haven tegen kwart over zes. Maar heel gek: we hadden de zeilen nog niet gehesen en een kilometer gezeild, of de wind hield er al bijna weer helemaal mee op. Nou, dan de motor er nog maar even bij, de wind zou wel komen.

Maar die kwam dus niet. Ja, een zuchtje wind stond er wel, maar daar konden wij (en andere jachten die we op AIS zagen) niet op zeilen. Iedereen had de motor er bij aan. Jammer. De ZuidWest wind kwam uit WestNoordWest en bleef veel zachter dan beloofd. Tja, het weer blijft moeilijk te voorspellen.

Ach, het was heerlijk warm weer, het oversteken van de verkeersweg-voor-grote-zeeschepen was een makkie, na de lunch hebben we gedoucht, we passeerden de grens met Duitsland en het juiste gastenvlaggetje werd gehesen, en we kwamen met een mooi gangetje vooruit.

Een anderhalf uur voor we in de (lange) vaargeul van Rügen kwamen, hoorden we flinke donderslagen. En we zagen donkere wolken. De wind deed wat vreemd, er vielen een stuk of tien druppen, maar daar is het gelukkig ook bij gebleven.

Wij waren al voorbereid op onweer: raampjes dicht, zeiljassen lagen klaar, stroomsnoer uit de laptop, tablet en telefoons in de combi-magnetron, alles wat kon vallen of slingeren opgeruimd, maar het was dus allemaal voor niets.

Bij land hebben we het zeil gestreken en de fok ingerold, en tegen half drie bereikten we de haven van Barhöft. Het is niet groot, het ligt idylisch tussen bossen en het is lekker rustig. Je moet hier met een hekboei aanleggen. Dus hoor je met de boeg  van de boot naar de steiger te varen, en aan de achterkant (hek) een lijn door een ring van een vaste ankerboei  te halen.

Maar wij deden het weer andersom natuurlijk. Met de kont (hek) naar de steiger, en voor pakte ik de ankerboei op. Geen hekboei maar een boegboei. Een mooie actie was het, maar overbodig. We lagen aan de binnenkant van de kopse kant van de steiger, dus langszij waren bolders om onze lijnen aan vast te maken. De boegboei-lijn kon weer los. We zijn wel weer de enige die hier met de kont aan de steiger ligt.... Maar ja, door onze spriet is het ook erg lastig afstappen, dat kan veel beter via de kont.

Het geeft niet, we hebben bij de derde poging Rügen gehaald! De eerste twee keren was de wind tegen, nu was de wind weg, maar drie maal recht is scheepsrecht!

Het haventje heeft ook minpuntjes trouwens: er ligt veel wier en er zijn heel veel kleine steekmuggen. Van die neefjes. Op wier hadden we niet gerekend, maar we maken elke dag het wierfilter schoon en zijn er super handig in, dus dat geeft niet. En tegen die neefjes hebben we nog steeds super goed spul uit Zweden. Het spuitflesje houdt ze bij je weg (meestal) en de gel werkt prima tegen jeuk.

We hebben vanmiddag nog lekker gefietst, door de bossen en door twee dorpjes. Aan de bossen grenst een soort van moerassig rietveld, dus daar hingen zwermen neefjes, dat was even een tegenvallertje. Maar verder was het erg leuk. Een tiental meter van bushaltes zagen we Mitfahrbanken staan. Een liftplaats naast een bushalte? Gek idee, maar wel grappig.

In het bos op weg terug naar de haven, de laatste 4 kilometer, kregen we een enorme bui. Oh, wat waren we blij om in dit dichte bos te fietsen, want we bleven nog redelijk droog. Toen we weer op de asfaltweg kwamen, was de  bui al zo goed als voorbij gelukkig.

Terug in de haven bleken er nogal wat boten bijgekomen te zijn, maar we hebben nog kunnen genieten van een paar hekboei-perikelen. Altijd leuk!