Naar een prachtig plekje op kilometer 98,5

 We hebben een korte vaardag gemaakt vandaag. Het voelde als een rustdag! Het begon vanochtend al: na een hele rustige nacht bleek het bladstil te zijn, kregen we visite van een nieuwsgierig zwanenechtpaar met vijf jonkies en was het in het zonnetje al lekker warm.

Langs de beide oevers waren fietspaden, en heel veel mensen zwaaiden vrolijk naar ons. Ook ergens op een brug werd naar ons getoeterd. Misschien was het wel een Nederlandse toerist.

We voeren door het stadje Valence, waar aan de zuidkant een grote jachthaven lag, maar waar de stadskade nu gereserveerd was voor Rivercruisers en er nog wel een klein plekje aan onze stuurboordkant van het water was, maar dat lag dan weer tegen de Autoroute aan. Dus dat was helemaal niet leuk.

Het was niet ons plan om daar te gaan liggen, dus dat gaf niet. De sluis van Valence, even verderop, was wel grappig. Ik riep de sluiswachter op, en een dame antwoordde dat we 35 minuten moesten wachten. Apart, want we hadden geen beroepsvaart op AIS gezien. Na een minuten of 20 al sprong het licht op groen en hoorden we via de luidspreken een bandje in drie talen (Frans, Engels en Duits) zeggen dat de pleziervaart de sluis in mocht komen. Ha, zo luxe hebben we het nog nooit gehad!

We lagen een poosje te wachten toen we in de verte een klein binnenvaartscheepje (nu recreatie) aankomen. De twee dames die er op voeren deden het heel rustig aan, heel voorzichtig. Maar ach, ook wij hebben vakantie en we hoefden niet meer zo ver.

Na een uurtje varen legden we tegen 12 uur aan in een oude arm van de Rhône, die ze nu Bras du Glun noemen. Een geweldig plekje! Weer zo’n mooie degelijke drijvende steiger, waar je twee dagen gratis mag liggen. Op de wal veel bloeiende klaprozen en brem, we werden er heel vrolijk van.

Vlak naast onze steiger liggen steigers van de zeilclub. Ja, een heuse zeilclub op de Rhône, die wat zeven-meter zeiljachten van verschillende merken hebben liggen.

Het was warm, en we besloten om na de lunch te gaan fietsen. Anders kwam het er vast niet meer van. Langs de Rhône was een mooi breed fietspad, die ons naar het dorp La Mule Blanche  (iets van 7 kilometer of zo) voerde waar we bij de Intermarché nog even vers fruit en brood kochten. Langs de oever waren veel mensen aan het vissen. Ze maakten er een lang weekend van waarschijnlijk, want ze hadden best grote tenten opgezet, compleet met tafels en stoelen, en we zagen zelfs een Dixie!

Weer aan boord deden we niet zo veel meer. Lekker liggen in de kuip en hangmat, lezen, doezelen, tot ruim negen uur vanavond in bikini. Heerlijk!

De trailerhelling vlakbij wordt veel gebruikt door vissers en rustige speedboten, en zo’n vijfhonderd meter verderop, op de Rhône, zien we soms een waterskieër, een jetski, een vrachtschip of een rivercruiser, maar we hebben er geen last van.

En als kadootje zagen we vanavond nog een paar bevers zwemmen! Vlak langs de boot, we konden ze heel goed zien.