Over de mast, ontmoetingen en het weer

We hebben ons bepaald niet verveeld de afgelopen vijf dagen. Er was niet eens echt tijd om toeristische dingen te doen.  Elke dag fietsten we even naar het dorp om brood (heerlijk olijfbrood) en boodschappen te halen, en we hebben flink geklust. De wanten werden gelabeld, schoongemaakt, opgerold en kregen een plekje op het voordek. De bokken zijn geplaatst. De mast en giek zijn gepoetst. Ook de boot is binnen en buiten flink gepoetst. Want we kwamen hier natuurlijk “gezouten” aan, en de storm van dinsdag bracht een boel zand mee. De boot zag er niet uit! Maar nu wel weer hoor.

Binnen hebben we flink opgeruimd en de bakskisten zijn ook weer geordend. Het reddingsvlot ligt weer binnen. Het mastje is geplaatst. We hebben olie ververst.

Er stond toen we aankwamen al een fiets op de wal waarvan het achterwiel een enorme slag had. Hidzer heeft dit een week aangezien, en gisteren de pedalen er af gehaald. Want het ene pedaal op zijn fiets gaat waarschijnlijk binnenkort stuk (hij kraakt en steunt nu al een poosje), maar hier is geen fietsenwinkel in de buurt. Dus nu heeft Hidzers fiets nieuwe oude pedalen, die helaas niet opklapbaar zijn maar dat is dan even zo. We kopen later wel goede, maar deze voldoen eerst wel even.

Deze werf is echt ingericht voor reizigers. De boten staan zo ver uit elkaar dat ze makkelijk te verplaatsen zijn (en niet op hun beurt hoeven te wachten), er zijn drie verrijdbare kranen in verschillende groottes, ook nog een tractor met trailer die boten uit het water kan tillen, er is ruimte voor vrachtwagens om op het terrein te komen voor het laden of lossen van jachten en/of masten, er staan heel veel elektra- en waterpunten.

Het is een gezellige drukte, en vanaf ons plekje kunnen we veel van de activiteiten zien. Leuk!

Op ons terrein zijn twee supergrote wasmachines en een enorme droger. Daar heb ik ook even wat euro’s in gestoken, dus we kunnen weer helemaal schoon Frankrijk binnenvaren.

Trouwens, heel veel boten hier staan al een tijdje hier op de wal. Er zijn er bij waar de eigenaar al een tijdje niet meer bij geweest is, maar soms is er zelfs een soort veranda omheen gebouwd. Waarschijnlijk wordt daar op gewoond. Een boot had zelfs een gat in de romp, zodat de eigenaar niet over de reling hoefde te klimmen, maar vanaf de ladder zo opzij in de boot kon stappen.

En klussen? Dat kan zonder beschermdingen. Geen kleed op de grond tegen spetters verf, geen afzuiging op de schuurmachine, dat is hier niet nodig.

Oh, en zuinig met water in het droge Zuid-Frankrijk? Dat zijn de buitenlanders wel, maar de Fransen niet. We hebben iemand zijn catamaran zien afspuiten, dat duurde echt wel anderhalf uur. En in de ruimte van de wasmachines was een Franse mevrouw aan het afwassen onder een stromende kraan. Bijzonder toch!

Vandaag werd de mast op de boot gelegd. Dat ging supersnel en supergoed. De bokken stonden op de juiste plaats en de mast lag direct stabiel.

 

Toen ik wilde betalen, bij de Capitainerie, was het weer een administratief gedoe. Mevrouw wist niet wie ik was en wanneer de afspraak was, en had ook geen papieren van ons. Nou, ik kon vertellen wanneer ik gemaild had, en welke afspraken we hadden. Dat schreef ik op een papiertje. Alle gegevens (naam, adres, bootlengte en verzin maar wat er allemaal bij kan komen) werden overgetypt, en toen ik moest betalen stond er slechts de afspraak van vandaag op de factuur.

Het weer was wat wisselend alle dagen, van best warm tot druilerig, met soms een flinke bui en zelfs een flinke onweersbui. Maar het was steeds korte-broeken-weer, dus wij vonden het prima. Het was even het juiste moment proberen te kiezen voor de activiteiten en dat lukte meestal wel.

We maakten kennis met een Nederlandse man die voor zijn werk in Frankrijk woont, en met een negen meterjacht (zwart, met de naam Wayzgoes Warrior) naar Nederland gaat varen. Hij kwam twee keer langs en bleef maar kletsen, dus stiekem hopen we hem niet weer te zien.

Maar Vincent (en diens vader) van Momo uit Culemborg was leuk. Momo gaat op transport naar Nederland, en misschien zien we hem nog een keer op de Oostzee.

Gerard van de Stella is twee keer bij ons aan boord geweest om te borrelen en hij kwam een keer langs toen juist de koffie klaar was. Heel gezellig! De boot heeft hier overwinterd, en Gerard is hier nu al ruim twee weken. Want zijn roer zit vast en een lager moet uitgeboord worden. Een afspraak hiervoor maken gaat niet zomaar, want alle techneuten in de buurt hebben het hartstikke druk. Vandaag heeft hij het lager naar iemand gebracht die een draaibank heeft, en die meneer gaat er morgen mee aan de slag. We duimen dat het gaat lukken!

Al pratend met Gerard kwamen we er achter dat we hier op de Rhône al een vignet moeten hebben, voor de Franse binnenwateren. Die is niet te koop in de sluis, dus we hebben hem als de bliksem aangeschaft. Hij wist ons ook te vertellen hoe laat de sluis van Port Saint Louis gaat schutten.  Morgen vroeg om kwart voor negen. Okee, dan slaan we de supermarkt maar even over.

Een beetje toeristisch zijn we toch wel bezig geweest, door het bekijken van een heleboel foto’s die in het dorp staan. Wel honderd! Een prachtige expositie van grote foto’s, in het kader van het Festival. Vooral die over de woestijn en zijn dierlijke bewoners van Namibië, en de vele van de Camargue vonden we geweldig! Drone-foto’s van de gekleurde zoutpannen (des Salins), de flamingo’s, de witte paarden en de zwarte stieren, we hebben er van genoten!

Nog even over het weer: dat lijkt wel wat van slag op de wereld. Niet wat de Mistral betreft, die waait hier vaker. Maar in NoordWest Italië is er na een lange periode van droogte nu zoveel water gevallen dat er overstromingen zijn geweest, aardverschuivingen, de Formule1 ging zondag niet door, en er zijn zelfs doden gevallen. De Etna op Sicilië heeft een eruptie gehad met overlast door as tot gevolg. We zijn blij dat we beide dingen niet meegemaakt hebben!