Het schiet lekker op, voorbij Marseille

De havenmeester had ons gisteren verteld dat het voorspellen van het weer, vooral van de wind, hier erg moeilijk is wanneer er een Mistral waait bij Marseille en er onweerswolken aan de kust hangen. 

Dus eigenlijk is de hele Côte d'Azur onvoorspelbaar. De wind, de windrichting, al of niet regen uit donkere wolken, de richting van de deining en golven, de hoogte van de deining en golven en de hoogte van het havengeld. 

Voor vandaag hadden we ons doel wat bijgesteld, in verband met al die onvoorspelbare dingen. Op 45 mijlen ligt Port de Cassis, en dat klinkt wel aardig. Hoe het dan morgen moet, met de harde wind? Dat zien we dan wel. Dachten we.

Want het liep beter dan verwacht.

Tussen vasteland en het eiland Porquerolles (dat was na twee uren varen) voeren al vroeg veerboten. Niet van die hele grote, maar ze waren wel snel. En voerden op ééntje na geen AIS. Dus het was steeds even peilen waar ze naar toe zouden gaan.

De wind was iets harder dan voorspeld, en bleef OostZuidOost staan. Dat was op zich niet slecht, maar we hadden het dus vaak pal voor de wind. Dat vaart altijd wat lastiger. Met een hoge langzame deining, en golven ertussen door, moesten we goed opletten. We besloten wat voor de wind te gaan laveren, dat beviel het best.

Het bleef wat grijzig in de lucht, tot een uur of twaalf. Toen werd het boven land nogal donker. En dat bleef het heel lang. H'm, als we naar Port de Cassis wilden, moesten we flink afbuigen naar het noorden, en dus naar die wolken. 

We besloten te profiteren van de wind en door te varen. Er voeren af en toe zeilboten vlak langs de kust, dus dichtbij die wolken, en we hoopten dat dat mensen zouden zijn die meer verstand van en ervaring met die donkere wolken hebben.

Om een uur of twee, toen we in de buurt van een vreemd rotsachtig eiland voeren (Ile Riou), besloten we om nog even te wachten voor we een keuze voor een haven zouden maken. We hadden drie opties: eentje op anderhalf uur varen (La Pointe Rouge), eentje op twee uren varen (Marseille) en eentje op drie uren varen (Carry le Rouet).

 

La Pointe Rouge klinkt het leukst, Marseille is misschien wel interessant, maar Carry le Rouet was het aantrekkelijkst omdat we dan dichterbij onze werf zouden zijn. En morgen gaat het al halverwege de ochtend flink waaien vanuit het westen. Met een heuse storm op dinsdag, en pas donderdag waarschijnlijk de mogelijkheid om verder te varen. Dus we kozen voor Carry.

De laatste twee uren hadden we een hoge maar erg langzame deining. Alsof we aan het stijldansen waren, een langzame wals, zo voelde het. De havenmeester van Carry had gezegd dat we bij de Capitanerie konden aanleggen. 

Het is niet zo'n grote haven, met steiger speciaal voor gasten. We zagen een dieselpomp, een doe-het-zelf-pomp, en besloten direct maar even te tanken. Van de havenmeester mochten we voor de Capitanerie blijven liggen, hij verwachtte niemand meer.

Er lagen twee boten aan de passantensteiger: een local en een Nederlands motorjacht. Ze kwamen net aanlopen toen we aan het aanleggen waren, en vertelden dat ze hier een paar dagen hadden gelegen vanwege de harde wind. Ook zij willen morgen vertrekken, maar dan direct de Rhône op, naar Arles. Wij nemen twee "afslagen" eerder, om bij de werf in Saint-Louis-du-Rhône uit te komen. 

Het was vijf uur, toen we aankwamen, dus we hadden er bijna twaalf uren opzitten. Na een douche (weer wat krakkemikkig sanitair, maar ach, wel warm water) namen we een Anleger, en straks een lekkere pasta-salade. Het wordt niet laat waarschijnlijk, want voor morgen staat de wekker weer op vijf uur. 

De weermannen van Windy zeggen dat het morgenochtend vroeg nog goed te doen is, maar dat we tegen tien uur toch echt van de zee verdwenen moeten zijn.