Twee dagen Finale Ligure

Het is maar goed dat we naar de weermannen hebben geluisterd. Af en toe zijn we misschien te braaf, maar het ging gisternacht aardig te keer. Gisterochtend stond er nog een beetje wind, maar helaas was dat na ruim een uur ook al weer afgelopen.

Naar de berg van Punta Portofino hebben we lang achteromgekeken. Wat een huizen! En hoe kom je daar? En: waarom zou je daar willen wonen? Misschien om het drukke Genua, dat we ongeveer 25 kilometer verder naar het noorden zagen liggen te ontvluchten.

 

Ons plan was om Genua te laten voor wat het was en naar Finale Ligure te varen, 42 mijlen naar het westen. Om de haven te vinden moet je naar Marina di Capo San Donato zoeken, dat is lekker verwarrend. Maar met een koers van bijna 260 graden, op weg naar een hoge kaap, moest dat lukken.

Af en toe hebben we de vraag gekregen waarom we niet buitenom terug varen. Dus via Gibraltar en de Noordelijke Atlantische Oceaan. Nou, ten eerste lijkt het ons leuker om dwars door Frankrijk te gaan (we houden van sluizen, gek hè?), maar ten tweede: de orka's! Afgelopen vrijdag was er weer een aanval van orka's op een zeilboot, dat is de 18de gemelde aanval al dit jaar. 

De drie dieren hadden het op het roer gemunt, en toen die afbrak bleek de boot lek te zijn. De vier zeilers zijn gered gelukkig. Waarom het gebeurt is nog niet bekend, er wordt gedacht aan de kleur van de anti-fouling, maar ook wordt geopperd dat jonge orka's oefenen in het jagen, en dat het roer een staartvin lijkt te zijn. 

Nou ja, wij blijven bij ons plan: door Frankrijk. We kregen vandaag wel een melding via Windy dat het in Spanje hartstikke droog is, en dat boten rekening moeten houden met een lagere waterstand.

Ha, wij voeren weer door een veld met zeilbootjes. En nu weten we wat het zijn: ze heten Velella velella, en zijn een hydroïdpoliep. Geen kwal dus, maar ze lijken er wel heel veel op. Ze eten plankton en zijn niet gevaarlijk voor mensen. Maar het wordt afgeraden om in je ogen te wrijven als je zo'n dingetje hebt aangeraakt. Met het schepnetje heb ik een paar opgevist, de rest (miljoenen!) lieten we drijven.

We kunnen niet anders zeggen dan dat het mooie wezens zijn. Mooie kleuren, leuke vorm, niks mis mee. Maar om nou met zó veel Velella's (in het Nederlands heten ze Bezaantje) tegelijk in de zee te gaan drijven vinden we wat overdreven.

We hebben geprobeerd ze een zeilwedstrijdje te laten varen, maar ze kwamen niet vooruit. Hidzer heeft nog een goede imitatie van Klaas Jansma gedaan, maar we zagen geen enkele beweging. Nou, dan maar weer overboord, weg ermee!

Broer/zwager Klaas had al vroeg gezien dat we weer op weg waren, we schieten mooi op zei hij, alsof we met Hidzers verjaardag al weer thuis zouden willen zijn, haha!

Twee containerschepen hadden een koers die zou botsen met die van ons, dus we weken even duidelijk van onze koers af om deze snelle jongens vrij baan te geven. 

Het zicht was niet zo geweldig helder, maar de Capo Noli was een goed baken. We voeren er langs en waren flink onder de indruk. Wat stoer, wat mooi!

We maakten een bochtje om de Punta Crena en voeren makkelijk de haven in, gelegen onder de Punta Donato. Vandaar de naam dus. Dat moet je even weten, haha. het is best een grote haven, maar jachten langer dan 15 meter zijn niet welkom. 

We wisten al dat we hier waarschijnlijk twee nachten zouden blijven, en ja, het weer liet niet toe dat we vandaag vertrokken. Harde wind, met flinke dwarsvlagen, en onweer. Geen probleem, na zeven dagen varen is een rustdag ook wel lekker.

Hoewel, we hebben ook gewerkt. En na wat wassen, boodschappen doen, en de boot poetsen was het wel tijd voor een rustmomentje. Dat kon nog net in de kuip, terwijl de donder al van zich liet horen.

Gisteren zagen we onze buurman voor een uurtje vertrekken. Tussen hem en ons kan er nog een jacht liggen. Maar die ruimte had hij niet nodig. Bij het vertrek bond hij zijn mooringlijn aan de reling van zijn (andere) buurman. En ook zijn ene achterlijn bond hij op buurmans boot. Toen ze terugkwamen, lieten ze zich tegen de buurman aan "vallen", pakten de mooringlijn weer van diens reling op, en stapten even bij hem aan boord om de achterlijn te pakken. Tja, zo kan het ook. 

Het is hier gezellig toeristisch, aan de Riviera delle Palme. Veel pastelkleurige huizen, aan strand of in de bergen, mooie stranden en indrukwekkende rotsen. We moesten onder de Capo San Donato door om in het stadje te komen voor boodschappen. Boven op de Capo staat een groot privé-huis. Vandaar heb je vast een super mooi uitzicht!

We hopen morgen weer verder te gaan. De wekker gaat af om vijf uur, dan kijken we even in het weer en kiezen we voor opstaan of blijven liggen. We hopen het eerste!