Op de Saône, in Lyon

Dit was echt weer een mooi plekje. We hebben niks gemerkt van vrachtverkeer of een trein, en de regen is volgens ons al op tijd gestopt. De Franse kikkers hadden we gisterenavond niet gehoord, maar hun slaapritme is wat anders dan de onze: toen wij in slaap vielen werden zij wakker. En vanochtend kwaakten ze nog alsof ze elkaar weken niet hadden gezien.

Daar hadden we  helemaal geen last van hoor, maar allebei waren we vroeg wakker. We besloten te vertrekken. We draaiden de boot door hem aan de achterste landvast om te trekken, want we vertrouwden de diepte niet zo goed. En om achterwaarts langs het andere zeiljacht te gaan en ze wakker te maken als de boegschroef gebruikt moest worden vonden we niet zo leuk.

Het draaien ging prima, en waarschijnlijk hebben die mensen niet eens gehoord dat we zijn vertrokken. Trouwens, het was diep genoeg, naast het jacht gaf de meter nog 2,60 meter aan. Zorgen om niets dus.

Na twee kilometer kwamen we bij de sluis, die nog open stond aan onze kant dus dat ging super vlot. De zon was minder vlot vandaag: het was eerst wat heiig, pas tegen een uur of negen brak de zon door. En toen werd het weer heerlijk warm. Hier kunnen we wel aan wennen hoor!

Het stadje Vienne zat vol contrasten: aan het begin was er een jachthaven, en in het centrum een niet-aantrekkelijk steigertje. Het zuidelijk deel van Vienne was aantrekkelijk met oude en moderne gebouwen, maar het noordelijk deel was industrie.  En de stroming was ook niet constant.

Daarna voeren we een stuk met aan stuurboord een Autoroute en aan bakboord bergen, en na het stadje Givors een kanaal dat ons deed denken aan het Mittellandkanaal: aan beide kanten bomen, bomen en bomen. Af en toe een bocht, en warempel lag er ook nog ergens een schip dat gelost werd. Hier vlogen heel veel roofvogels, best grote. We denken dat het valken waren.

De écluse Pierre Benite stond al voor ons klaar. Dit was niet de mooiste sluis, maar wel onze laatste van de Rhône. Door die 12 sluizen zijn we ongeveer 130 meter gestegen. Elf ervan schutten ons in ons eentje. Ongelofelijk toch?

Direct na deze sluis kwamen we in Lyon. De industriehaven lieten we direct rechts liggen, daar hebben we geen zicht op gehad. Wij keken direct uit op een weg, huizen, bomen en het Musée de Confluences. En vlak daarna hielden we bij de splitsing links, om de Saône op te varen.

Architectonisch mooie moderne grote gebouwen, dit hadden we niet verwacht. Meestal is de entrée van een stad niet mooi, maar we keken blij om ons heen. Niet lang, want al op kilometer 1,2 lag het haventje dat we als doel hadden, de Port de Confluences. Nou, leuk! Een klein haventje, midden tussen mooie flats. Er waren nog een paar plekken vrij, aan vingersteigers.

Hidzer parkeerde de boot er weer vakkundig in en toen was het tijd voor een lekkere lunch in de zon. Nou, meer onder de bimini, want het was al best warm. We kregen de complimenten van een Australiër die met een Nederlandse kotter vaart (een motorjacht met steunzeil), en zelfs in Sneek is geweest.

Vanmiddag zijn we urenlang op de fiets in de stad geweest. We vinden het een prachtige stad, tenminste, dat deel dat wij hebben gezien. Lyon zal ongetwijfeld ook minder veilige en minder mooie wijken hebben, maar het oude centrum op de linkeroever van de Saône en het gedeelte tussen de Rhône en de Saône vonden we geweldig. Overal waren fietspaden: soms deelden we een baan met de bus (die we bijna niet  hebben zien rijden), maar meestal was er een duidelijk afgescheiden fietspad naast de weg. Het voelde erg veilig. En het verveelde niet.

Naast mooie moderne gebouwen stonden er ook heel veel grote oude gebouwen, met ontelbare balkonnetjes met siersmeedwerk, en heel veel schoorstenen op de daken. Zo veel schoorstenen hadden we volgens ons nog nooit gezien.

In de Rhône, vlak bij de Pont d’Université, zwommen enorme vissen. Welk soort weten we niet, ze waren grijsbruin en keken niet aardig, maar ze waren tot wel een meter lang. In onze haven zwemt er ook eentje, die maakte vanavond flink lawaai door tussen de boten te spartelen.

We kwamen langs en over mooie pleinen met grote fonteinen.

En door een straat waar een bewaker pas weer een klant binnenliet als er eentje vertrok. Dat waren de zaken van Hermès en zo, het dure segment zeg maar. Veel zaken verkochten kledingstukken van de speciale Lyon-zijde. Met afbeeldingen van beroemde schilderijen, maar ook royale Velours de Panne. Prachtig hoor!

We hebben bedacht dat we ook een keer een citytrip naar Lyon moeten gaan maken, want hier kunnen we wel vijf dagen rondkijken!

Heel apart: havengeld hoeven we niet te betalen. Waarom is geen mens duidelijk, want er is wel elektra en water (we hebben slechts wat water getankt), en er zit een code op het hek. Code 62140 voor geïnteresseerden.

We hadden vandaag meerdere "onder-de-brug-slapers" gezien. Zijn het zwervers? Nee, dat denken we niet. Daklozen dan? Nou, letterlijk niet, maar het is niet een dak met dakpannen. Sommigen sliepen in een tentje. Sommigen hadden een hutje gebouwd. En vlak bij de haven lag onder de spoorbrug, waar het wandelpad naar onder andere de bakker leidde, een groot matras.

En heel apart: dat spoor rijdt dus door dat winkelcentrum! Vanavond zagen we twee keer een lange goederentrein rijden, op een meter of 100 bij ons vandaan. Dwars door de stad. Het spoor lag er vast eerder dan deze (nieuwe?) wijk.

Vlak bij de haven is een groot winkelcentrum, met fijn voor ons: een grote Carrefour supermarkt. Voor de kindjes kun je een dier op wieltjes huren, waar ze op kunnen zitten. Voor drie euro mag je er een uur mee aan de wandel. En ze zijn zo geconstrueerd dat je er zelfs mee op de roltrap kunt. 

Van Maaike kregen we weer leuke foto’s van alle kindjes, en Gerard vroeg per SMS waar we waren. We hebben hem gebeld: hij is in Valence (een paar kilometer voor de Bras du Glun waar wij zaterdag en zondag waren) Hij is in Avignon aangewipt maar vond de stad niet zo bijzonder en moest notabene ook nog verkassen van de havenmeester omdat op zijn plekje een boot moest liggen. Toen is hij maar doorgevaren. Hij maakt best lange dagen, maar wil in Lyon een paar dagen blijven. We hebben hem de code van de haven gegeven. We zien elkaar vast nog wel in de toekomst.