Ruim veertig mijlen verder, naar Chiavari

Vaag hebben we wel gemerkt dat het flink onweerde vannacht, maar ons onderbewustzijn vertelde blijkbaar dat we veilig lagen, dus we hebben prima geslapen.

Carrara is één en al marmer. De trottoirs, de trapjes bij de voordeuren van de huizen, de muren, veel beelden, het is allemaal van wit marmer. Je moet er van houden, zeg maar. 

Hoewel, een straatje "weg van de snelweg" ziet er weer uit als een Italiaanse stad als vele andere. Flats, brede wegen, oneffen trottoir, en Tabbacchio's op elke hoek waar vooral speelgoed op straat wordt aangeboden.

Nadat we naar een Marrokaanse groentenboer en de supermarkt waren geweest, was het tijd om te betalen. Ik zette me schrap, maar het viel mee: 44 euro. We begrijpen echt niet wie de prijzen hier bedenkt. Een haven hier redelijk dichtbij, in de buurt waar we wilden ankeren, vroeg 100 euro per nacht.

Met onze tank weer vol diesel vertrokken we in het zonnetje. De grote jachten die bij de buren gebouwd worden vonden we niet mooi, maar ze stralen wel "ik heb geld" uit. Ach, dat hebben wij ook, maar dan minder veel. We kregen een duimpje van een visser, en voeren vrolijk de Golf van Genua op.

Het was weer een feestje vandaag om langs de mooie Liguriaanse kust te varen. Eerst langs het eiland Isola di Tino (weer klein op de kaart maar serieus in het echt), en daarna bijna 40 mijlen langs de kust. Geweldig!

Er was geen mijl gelijk. Ruig, glooiend, een stadje, een kerkje, huizen die op de berg gestrooid lijken, kliffen, strandjes, noem maar op.

Een deel van de kust heet Cinque Terre, en is erg in trek bij toeristen. Vroeger kon je in de dorpjes slechts via een voetpad of per boot komen, maar dat is intussen veranderd. Wel zagen we veel toeristen varen die mensen op de wal zetten, om steeds één van de vijf dorpjes te bezoeken. 

Onderweg zagen we weer heel veel van die luchtbel-achtige zeilbootjes. Ik heb even snel gezocht, het lijken toch wel een soort kwalletjes te zijn. Apart hoor, zó veel!

De weerman op de marifoon gaf vanmiddag een stormwaarschuwing af, maar niet in ons gebied gelukkig. Wel lokale onweersbuien in de Golf van Genua, in de komende 12 uren. H'm, wat nu? We hadden een ankerplekje uitgekozen die aan de hele oostkant onbeschut is. Dat kon wat de voorspelde weinig wind betreft, maar onweer? Dat is een ander ding. 

In de haven daar vlak bij komen vooral grote jachten, dat zagen we al op AIS. Nou, dan maar naar Plan B: de Porto Turistico Maria Chiavari.  Dit havengebied bestaat uit twee jachthavens naast elkaar: via de nieuwe kom je in de oude. De oude was waarschijnlijk te klein voor de grote jachten van tegenwoordig. Nou, wij pasten er gelukkig met gemak in. De marinero verwees ons naar plek C79. En stuurde ons naar steiger nummer 8. Die logica begrijpen we nog steeds niet, maar inderdaad liggen we nu op plekje C79.

Het aanleggen ging eerst van een leien dakje, tot een marinero in een bootje ons heel strak in de mooringlijnen wilde hebben. Het moest anders zei hij. We moesten de lussen aan de lijnen gebruiken. Maar ja, zo kwamen we wel een heel eind van de wal af te liggen. Met drie man werd er overlegd, en uiteindelijk hoefden we de lussen niet te gebruiken en lagen we prima. De boot werd nog nagemeten ook!

Nadat ik de formulieren (aan boord) had ingevuld, bleek dat we niet meer konden betalen omdat het kantoor gesloten was. Het was al na half zes. Vreemd toch, dat de marinero's niet kantoorwerk mogen doen. Ik vertelde dat we morgen erg vroeg willen vertrekken, en kon dan wel contant betalen. Okee, dat was snel gedaan. Maar goed dat we een tijd geleden flink wat euro's gepind hebben!

We zijn niet eens de wal op geweest. We aten een heerlijke pastasalade en namen er een Anleger bij. Proosten op alle goedgezinde oude mannen die ons beschermen op zee vinden we een prima gewoonte!