In de buurt van Rome

Yes, we zijn weer 50 mijlen verder. Naar Porto Turistico di Roma – Ostia. Het klinkt duur en we vreesden een hoge prijs, maar ja, ankeren in deze buurt is geen optie.

Maar goed, we startten met mooi weer en een opkomende zon. Heerlijk, die hadden we al drie dagen gemist. Nadat we de Capo Circeo hadden gerond voeren we langs oude moerassen. Vanaf de zee was dat niet te zien, maar het was wel opvallend: na de hoge berg van de Kaap was er een lange laagvlakte.

Mussolini heeft hier nogal wat sporen nagelaten in de jaren 30: de moerassen zijn dus drooggelegd en daardoor zijn er meren ontstaan, en een kilometers lange zandvlakte langs de (nieuwe) kust is later bebouwd. Hij heeft er zelfs steden laten aanleggen!

Wij zagen een paar grappige vogels, we noemden ze surfvogels. Het waren geen meeuwen, maar ze leken er wel wat op. Maar wat we zo leuk vonden is dat ze bijna surfden op de deining. Als een trimaran, met buik en twee vleugels. Heel dicht bij het wateroppervlak, en af en toe een vleugel in het water waardoor er een mooi streepje in de golf ontstond.

Tegen een uur of negen kwam er een speedboot op ons af. Ha, weer een controle? Nee, maar we voeren in een militaire zone en er zou een oefening komen. Of we een mijl op koers 170 wilden, en daarna 3 mijlen op 255. Tuurlijk. Die ene mijl werd later gecorrigeerd naar 2 mijlen, en dat terwijl we zo ongeveer naar het noorden wilden. Het werd dus een omweggetje dat iets van 3 kwartier duurde. Maar de militair die ons “begeleidde” was erg aardig en sprak goed Engels. Hij bedankte ons voor onze medewerking en wenste ons een fijne dag. En het was niet voor niets: we hoorden wel een stuk of 10 flinke knallen in het volgende uur.

En de fijne dag die de militair ons wenste, die hadden we! Met een stuk sinaasappeltaart bij de koffie, in de zon, terwijl we steeds een laagje afpelden. We waren gestart in zeilpakken met thermo-ondergoed, maar voeren later in driekwartbroek met shirt. Prima!

Op de marifoon klonk op een gegeven moment een stormwaarschuwing, maar die hadden we al gezien, die was veel zuidelijker. Daar hadden we geen last van.

De voorspelde regen viel ook mee, we voeren mooi voor de buien die van land kwamen uit. Flinke buien, te zien aan de donkere wolken. Het leek wel alsof ze van de bergen naar de zee trokken, terwijl wij de wind vanaf zee kregen.

Tja, en hoewel we de laatste dagen vaak een waarschuwing kregen voor onweer en er nooit iets kwam, was het nu wel raak. We kregen flinke donders te horen. En flitsen te zien. Achter ons. Een flink donkere lucht kwam steeds dichterbij. We rolden de fokken in en trokken twee reven in het zeil, want we moesten nog ongeveer twee uren varen.

De buien (want het bleken twee onweersbuien te zijn) deden hun best om ons in te halen, maar het lukte ze gelukkig niet. Wel bijna, aan de knal na de flits te horen, maar het bleef bij dreigen en een paar minuten flinke regen. Geen wind.

Voor ons hadden we een mooie vrolijke lucht, achter ons was het hartstikke donker. Dat bleef lang zo, ook toen we al in de haven lagen. Dit is een grote haven, Ostia, waar we een mooi plekje kregen aan een hoge betonnen steiger. Er liggen een paar hele grote motorjachten, eentje  (bijna onze buurman) is 56 bij 10 meter.

Maar wonder oh wonder, de goedkoopste havens hebben de leukste medewerkers. Ik moest van alles invullen, kreeg een mooie informatiefolder en hoefde slechts (in deze regio geldt het als “slechts”) dertig euro te betalen. Dat is inclusief water en elektra. Een week geleden of zo voeren we langs een haven waar je naast je havengeld nog eens 20 euro moet betalen voor elektra. Dat zal wel nodig zijn voor de airco’s ’s zomers denk ik. Misschien is hier daarom slechts een 2 Ampère aansluiting.

Eigenlijk hebben we geen elektriciteit nodig, maar voor het opwarmen van de tweede helft van de hartige taart die we gisteren gemaakt hadden was het wel erg handig. Oh, en voor het eerst hebben we prima douches in Italië. Geen douchegordijn maar een deur, heerlijk warm water uit een bijna-regendouche en vrolijke rode tegels op de vloer. Okee, geen haakjes voor je kleren dichtbij, maar er moet iets te wensen overblijven.

Het is dat we allebei al ooit in Rome zijn geweest, en dat we met het goede weer door willen varen, maar anders zou dit een prima plek zijn om een paar dagen te blijven en met de trein Rome te bezoeken.