Langs Elba naar Cecina

Vandaag hadden we weer een mooie afwisselende dag. Het verliep voor ons gevoel zó vlot, dat we ons doel bijstelden. Want van het mooie weer moeten we profiteren, en we hebben ook een beetje de drang om mijlen te maken.

Het eerste uur maakten we geweldige foto's. De lucht veranderde steeds van kleur, het was heel bijzonder.

Toen Talamo goed en wel achter ons lag, richtten we ons op Punta Alta, een kaap waar we langs moesten, en we konden Elba ook al van verre zien. Het was goed te merken dat het zaterdag was, want er waren veel boten op het water. "Gewone" jachten, maar ook supergrote jachten. En veel ferry's, die van de vaste wal (de haven van Piombino) naar Elba en terug voeren. Snelle ferry's, die zonder mededogen hun eigen koers voeren.

Tussen Elba en de vaste wal (dat is meer dan elf kilometer), ligt een eilandje dat in het echt niet te missen is, maar op onze kaart als een klein stipje aangegeven wordt. Gelukkig staat er I. Cerboli bij, dus we weten dat het een Isola, een eiland, moet zijn. Maar we zochten naar een grote rots, en dit blijkt wel een heuse brok rots te zijn!

Er kwam weer een lichte nevel opzetten, waardoor we Elba niet zo goed konden zien. Jammer, maar we hadden verder goed zicht, en de kust waar we langs voeren was geweldig!

Een ruige rotsachtige kust, die ons erg aan Turkije deed denken. 

 e

Verderop hadden we mijlen lang een platte kust, met alleen maar pijnbomen. Van die dennenbomen die een kale stam hebben en takken die als een parasol gevormd zijn. Van ver leek het een rotskust, maar dat was dus niet zo.

Toen we nog een uurtje moesten varen naar de haven Marina di Cecina, werden we gebeld door Marit. Ze hadden ons al vaker geprobeerd te bellen, maar we zaten waarschijnlijk tussen twee providers in of zo. Marit had een poppenhuis, waarschijnlijk van de vrijmarkt. Dat werd ons niet duidelijk. Maar ze liet wel alle onderdelen zien. En dat Nijntje beneden moest slapen, en de papa van Nijntje boven, en Snuffie (het hondje van Nijntje) in een andere kamer. En dat er een bad was, en een stoel en ga maar door. 

Ook dat ze elke dag een ijsje hadden gehad, want ze hoefde een week lang niet naar school. Het was mei-vakantie, dus dat werd lekker gevierd!

De marino van de grote haven sprak goed Engels, en kwam met een dinghy (met twee man) naar ons toe. Ze wezen ons een prachtig plekje, hielpen met de mooringlijnen en heetten ons welkom. Zo hartelijk hebben we het nog niet meegemaakt in Italië.

We kregen zelfs een rugzakje met informatie en een pen. Dat is zo goed als weggegooid geld, maar ja. De douches gaven heerlijk warm water, maar waren ontzettend klein. Echt ontzettend klein. De prijs viel een beetje tegen, 59 euro, maar is nog altijd lager dan onze bange vermoedens. 

Het gaf een goed gevoel, dat we zestig mijlen hadden gemaakt vandaag, in plaats van de vooraf bedachte 35. We aten in de kuip, hebben veel complimenten gekregen andere booteigenaren, en maken het niet laat. Morgen willen we naar een ankerplekje. Zin in!