harde wind en vissers

Oh, wat zijn we blij dat we in deze haven liggen. Want het ging me flink tekeer! Zesentwintig knopen hebben we gemeten, en dat is bijna windkracht zeven. Misschien is het vannacht  nog erger geweest, maar daar hebben we niet zo veel last van gehad. 

Gisteren begon de wind vanuit het westen, dat is ongeveer dwars van ons. Maar we liggen aan de oostkant van de kade, dus de wind blies ons er van af. Het was soms een uitdaging om op de wal te stappen, maar het lukte ons wel.

Op weg naar de bakker en supermarkt zagen we veel grote aanplakborden staan. Wel een stuk of zes. Daar wordt middels grote posters aangegeven dat er iemand overleden is. We hadden in Griekenland wel aankondigingen op A4 formaat gezien, maar hier doen ze het op superformaat.

We dansten en bewogen flink, maar toch was het minder erg dan de deining in de haven van Capo Santa Maria di Leuca. In de haven kregen we gelukkig geen deining naar binnen, maar er stonden op een gegeven moment wel puntige golven. Heel apart.

Natuurlijk liepen we wel een paar rondjes, om te kijken hoe erg het was op zee (de Golf van Tarente). Het was best erg. Maar we kregen het niet goed op de foto. Er stonden flinke, erg flinke golven, de zee kleurde groen en wit.

En al wandelend op het eiland (de vesting), merkten we dat de wind tegen de gebouwen aan botste, en van richting veranderde. Terwijl de golven naar ons toe kwamen, hadden wij de wind in de rug. En flink ook, we werden echt vooruit geblazen.

Wij lagen dus prima, en we hebben goed geslapen. Vanochtend zagen we dat twee van de migranten-jachten extra schade hadden gekregen: er ligt nu een zonnepaneel half van de boot af, en van de ander is niet alleen de fok aan flarden maar nu ook het zeil.

Trouwens, we hebben blijkbaar zó goed geslapen dat we niet eens gemerkt hebben dat de hele vissersvloot is vertrokken vannacht. Op drie na: Pepe die voor ons ligt, Isabetta die achter ons ligt en eentje aan de stadswal.

We hebben overlegd of we morgen of vrijdag gaan vertrekken. De weermannen vertelden ons eerder dat vrijdag de beste dag is, maar vanochtend adviseerden ze dat we morgen maar moeten gaan. Weliswaar naar een ander haventje dan we eerst dachten, maar dat vinden we niet erg. Vanavond en morgenochtend gaan we nogmaals de voorspellingen checken en dan beslissen we. 

Julie en Rob vertrekken vandaag naar Engeland, we hebben nog lekker even met ze ge-appt. Ze vertelde dat zij met veel geluk in een moment van luwte vanaf het pontoon naar de boei hadden kunnen varen. Het heeft daar dus ook flink gewaaid.

Vandaag zijn we weer een rondje langs de bakker, de supermarkt, en een stukje strand gaan fietsen, en hebben binnen de boel opgeruimd, de belastingformulieren ingevuld en verstuurd, en lekker in de zon gezeten. 

Het was rustig in de haven. Tot kwart over vier. Toen merkten we drukte op de kade. Heel veel mensen. Meer dan zestig! Velen met emmers in de hand. Er kwamen een stel bij ons langs lopen, die vriendelijk "Buongiorno" zeiden, hun duim opstaken en "good ship" zeiden, en daarna gingen ze weer naar de stadswal.

Eén van de vissersboten kwam terug. En nog eentje. En binnen anderhalf uur waren ze alle 21 weer op hun plekje. 

De vis (vis, schelpdieren, garnalen, kleine zee-egels) werd verkocht aan de mensen op de kade, maar ook in busjes geladen. 

Het was een leuke drukte tot een uur of zes, toen was de vis blijkbaar verhandeld en iedereen naar huis. 

Met Thomas hebben we de afgelopen dagen meerdere keren gebeld. Hij ligt nu nog op Kefalonia, hij heeft ook last gehad van de storm. Maar alles gaat redelijk goed. Hij had veel aangroei, vooral bij de boegschroef en het afvoerpijpje van de keuken, dus daar moest hij mee aan de slag.  Nu is zijn deadline gesteld op eind april, dan wil hij in Montenegro zijn. Jammer dat we hem niet meer zien, maar ooit kruisen onze wegen elkaar wel weer.